Вчера, на 80-годишна возраст, почина босанскиот поет, прозаист, сценарист и новинар Абдула Сидран. На големиот љубител на шаховската игра највеќе ќе се сеќаваме како сценарист на славниот филм „Татко на службен пат“ (1985), за кој Емир Кустурица ја доби првата Златна палма во Кан (плус ФИПРЕСЦИ), а подоцна беше номиниран и за Оскар. Четири години порано се случи нивната прва соработка во антологискиот филм „Се сеќаваш ли, Доли Бел“ (1981). Секако, да не го заборавиме и сценариото за одличниот „Кудуз“ на Адемир Кеновиќ.

Абдулах Сидран е роден 1944 година во Сараево. Дипломирал во родниот град на Филозофскиот факултет и на Катедрата за историја на југословенската книжевност. Бил уредник на студентскиот весник „Наши дани“. Работел како драматург во ТВ Сараево.

Во средината на седумдесеттите објавува песни и проза, во генерацијата на млади писатели нарекувани „шеесосмаши“. За неговите поетски книги е награден со книжевни и општествени награди. За збирката поезија „Сараевски табут“, која излегува за време на војната во Босна и Херцеговина, го добива признанието „Награда на слободата“ на францускиот ПЕН центар. Подоцна изборот поезија преведена на италијански јазик ја добива наградата „Premio letterario 1996 della Fondazione Laboratorio Mediterraneo“. 

Ноќен час во тажниот дом

Ти уште плачеш, а веќе е доцна ноќ, сестро моја.

Над твоето чело бдее страв-птица,

потшкрипнува стариот намештај

и духот на нашиот татко, ене, се шета низ тажните соби.

Ене, ја зема книгата од маса!

Ене, го милува столчето на коешто седеше!

Ене, пред ѕидот ги врти листовите на календарот!

Кој ден е ова?

Чиј дом е ова?

Кој свет е ова?

Па склопи ги очите, не гледај, сестро,

страшен дожд истура

на вџашеното лице на твојот брат, страшен дожд,

пресилен врнеж на мудри удари од небото…

Треба,

се сеќаваш ли?

да се чекори на прсти

додека тато спие.

На македонски јазик, во издание на „Везилка 2011“, а во избор и препев на Ристо Лазаров, во 2012 година е објавена „Партизански гробишта“, како пресек на најдоброто од поетското творештво на Абдула Сидран. Во продолжение уште две песни од неговата богата поетска библиографија. Првата песна е посветена на неговото родно Сараево:

А втората е насловната песна од книгата приредена на македонски јазик:

Абдулах Сидран живееше и твореше на релација Сараево-Горажде. Вечна слава.