Кон романот „Ветрилиште“

пишува: Никола Пијанманов

„Зарем сме судени да умираме сами на ова парче земја? Зарем растеме нови генерации, кои едвај ќе чекаат да заминат од оваа пустелија?“ Овие прашања ги поставува Игор Анѓелков во најновиот роман „Ветрилиште“, а тие фучат како силен студен ветер низ листањето на неговото прозно дело. Празните предели и простори… сиви предградија. Таква е и мојата преокупација во сликарството на пејзажизмот. Ќе остане ли навистина овде жива душа, или како во последниот филм на Романецот Мунгиу, луѓето ќе исчезнат, а населбите ќе се наполнат со мечки и диви ѕверки од планините. Устите се затвораат полека, како да ги сошива времето, не толку стареењето, туку бесполезноста од нештата да се кажат од предолгото премолчување на зборовите. Атрофирале нашите усти и ја изгубиле својата најзначајна функција – да кажат нешто вистинито.

Читај повеќе

„Не влегувај во библиотеката“ од Алберто Риос

Библиотеката е опасна –
не влегувај внатре.
Доколку влезеш, знаеш што ќе се случи.
Таа е како продавница за миленичиња или пекарница –
секој пат кога ќе излезеш оттаму
држиш нешто во рацете.

Читај повеќе

Некролог

Горан беше вљубен до уши. Тајната ја делеше со малку другари, најмногу двајца, и тие беа негови сојузници кои правеа сè за да се оствари љубовта, да добие фидбек и од другата страна. Но, тоа, за жал, никако не се случуваше. Тој секое утро се будеше со мислата за неа, за прекрасната Миа со сини очи, остар поглед и прекрасна насмевка. Кога добро размисли, всушност, таа беше неговата прва вистинска љубов. Многу девојки од одделението потајно го сакаа, но Горан беше до уши вљубен во Миа од другото одделение, врсничка и сопатничка од другата, соседна училница.

Читај повеќе

Касетите на Лу Отенс

На кој носач на звук ги слушнавте вашите први омилени песни? Се разбира, на легендарните касети. Ова е приказната за холандскиот изумител Лудовик Фредерик Отенс, кој на светот му ги „подари“ касетите кои долго време беа составен дел од сечиј дом на планетата, а во последно време се враќаат во игра, бидејќи дел од бендовите своите албуми, освен на плоча, која исто така се врати на голема врата меѓу љубителите на добриот звук, ги издаваат и на касета.

Читај повеќе

Технички музеј „Никола Тесла“ во Загреб

На петнаесетина минути пеш од центарот на Загреб се наоѓа техничкиот музеј кој го носи името на најзначајниот научник во минатиот век, „виновникот“ за нашиот модерен начин на живеење, денес и овде. Не сум го посетил музејот посветен на Никола Тесла во Белград, но овој во Загреб ми даде и повеќе отколку што очекував. Техничкиот музеј на „Савска 18“ го прикажува историскиот развој на техничките решенија со кои човекот се обидувал, и во многу нешта успеал да ги совлада просторот и времето. Добредојдовте 😉

Читај повеќе

Човекот кој не можеше да молчи

Краткиот филм на Небојша Слијепчевиќ, кој зад себе веќе ги има ценетите награди „Златна палма“ во Кан и „Најдобар европски краток филм“, пред неколку часа влезе во финалето на оскаровската трка, меѓу петте номинирани. Одлична вест!

Читај повеќе

„Левата рака на темнината“ од Урсула Легвин

На денешен ден пред седум години почина славната американска писателка Урсула Легвин (21.10.1929 – 22.01.2018). Таа се прослави со нејзините научно-фантастични дела сместени во универзумот „Ханиш“, како и со серијалот за „Земјоморието“ (Earthsea). Дебитираше во 1959 година, а нејзината книжевна кариера траеше речиси шеесет години, објавувајќи повеќе од дваесет романи и над сто раскази, покрај поезијата, книжевната критика, преводите и книгите за деца. Според добрите познавачи на СФ-литературата, нејзино клучно дело е „Левата рака на темнината“, на кое ќе се фокусираме во понатамошниот дел од текстот. Имав среќа во истото да уживам уште во 90-те години на минатиот век, кога во едно од последните интервјуа, Милан Младеновиќ (ЕКВ) на прашањето на новинарката да наведе омилена книга, го посочува токму овој роман.

Читај повеќе

Филип К. Дик, електричните овци и „Блејдранер“

Мојот омилен научно-фантастичен писател е Филип Киндред Дик (1928-1982). Во многу наврати во минатото сум пишувал за неговата поетика и значење, а повторното навраќање на неговите лик и дело е писмото што Дик го испратил до еден од продуцентите на филмот „Блејдранер“, неколку месеци пред неговата смрт. Во него писателот, кој зад себе остави 44 романи и 121 расказ, повеќето објавени во научно-фантастичните списанија, отворено зборува за неговите чувства, и затоа сметав дека е важно повторно, и по четири децении од неговата смрт, да се вратиме на темата “Блејдранер“, особено и поради тоа што најдобриот СФ филм на сите времиња во меѓувреме доби продолжение, а се планира и уште едно во годините пред нас.

Читај повеќе

Зградата „Бредбери“ во Лос Анџелес

Деновиве, после неколку зими, конечно падна снег, а Калифорнија, за жал, ја голта безмилосен оган. Одамна членувам во една група на фанови на филмот „Блејдранер“ (признавам, тоа ми е омилениот научно-фантастичен филм), и таму загриженоста, покрај човечката, нели, беше и дали пожарот ќе ја зафати популарната зграда „Бредбери“ во Л.А.. За среќа, информциите велат дека квартот во кој се наоѓа не е во опасната зона. Веќе претпоставувате, се работи за зградата во која се снимени сцените во апартманот на Џ.Ф. Себастијан (Вилијам Сандерсон), како и бркотницата на кровот, кога репликантот Рој Бети (Рутгер Хауер) ја изговара антологиската реченица „All those moments will be lost in time, like tears in rain“. Oттаму и загриженоста на фановите. Еве мал историјат за значењето на оваа популарна градба во центарот на калифорниската метропола, со бонус изненадување на крајот од приказната 😉

Читај повеќе

Градот Витиер во Алјаска

Алјаска е американска сојузна држава која кон САД била приклучена во 1959 година, откако ја купиле од Русија во1867 година. Таа со површина од 1.717.855 км2 е најголемата држава во САД, и на тој простор живее население од 663.661 жител. Главен град е Џуно. Но приказната овој пат е за еден друг град, кој го сочинува една единствена зграда. Неговото име е Витиер.

Читај повеќе