Александриската библиотека во древниот Египет била една од најголемите и најзначајните библиотеки на античкиот свет. За да се зголеми колекцијата, се запленувале сите книги од бродовите што се вкотвувале во пристаништето, се правеле копии од нив, а потоа токму копиите ги враќале на сопствениците, додека оригиналите се зачувувале во библиотечната колекција. Оваа агресивна стратегија за стекнување на што повеќе пишани добра помогнала да се собере речиси сето знаење од целиот познат свет.
На петнаесетина минути пеш од центарот на Загреб се наоѓа техничкиот музеј кој го носи името на најзначајниот научник во минатиот век, „виновникот“ за нашиот модерен начин на живеење, денес и овде. Не сум го посетил музејот посветен на Никола Тесла во Белград, но овој во Загреб ми даде и повеќе отколку што очекував. Техничкиот музеј на „Савска 18“ го прикажува историскиот развој на техничките решенија со кои човекот се обидувал, и во многу нешта успеал да ги совлада просторот и времето. Добредојдовте 😉
Деновиве, после неколку зими, конечно падна снег, а Калифорнија, за жал, ја голта безмилосен оган. Одамна членувам во една група на фанови на филмот „Блејдранер“ (признавам, тоа ми е омилениот научно-фантастичен филм), и таму загриженоста, покрај човечката, нели, беше и дали пожарот ќе ја зафати популарната зграда „Бредбери“ во Л.А.. За среќа, информциите велат дека квартот во кој се наоѓа не е во опасната зона. Веќе претпоставувате, се работи за зградата во која се снимени сцените во апартманот на Џ.Ф. Себастијан (Вилијам Сандерсон), како и бркотницата на кровот, кога репликантот Рој Бети (Рутгер Хауер) ја изговара антологиската реченица „All those moments will be lost in time, like tears in rain“. Oттаму и загриженоста на фановите. Еве мал историјат за значењето на оваа популарна градба во центарот на калифорниската метропола, со бонус изненадување на крајот од приказната 😉
Алјаска е американска сојузна држава која кон САД била приклучена во 1959 година, откако ја купиле од Русија во1867 година. Таа со површина од 1.717.855 км2 е најголемата држава во САД, и на тој простор живее население од 663.661 жител. Главен град е Џуно. Но приказната овој пат е за еден друг град, кој го сочинува една единствена зграда. Неговото име е Витиер.
Прв прозорец кон светот за секој основец долги децении беше неделникот „Наш свет“, кој со нетрпение очекувавме да ни го донесат, ако добро се сеќавам, во средите. Потоа следеше читање од „А“ до „Ш“ на секој објавен текст, и на крајот вистинското колаче – музичките топ листи, на кои, барем во 80-те, неодминливи беа Мили Ванили, Т’Пау, Сузан Вега, Трансвижн вамп итн. Оваа година се навршува 65-годишнината од излегувањето на првиот број, а токму деновиве случајно наидов на една фина архива од стари насловни, па ми се чинеше дека е убаво да се одбележи јубилејот.
Славниот научник кој во последниве децении низ разни популарни шоуа се обидува да ја приближи вселената и нејзините законитости до обичниот човек, деновиве излезе со еден предизвик, во кој јасно вели: „Ако ја напуштите Земјата на 15-годишна возраст во вселенски брод кој шиба со брзина на светлината, и останете пет години во вселената, кога ќе се вратите на нашата планета ќе имате 20 години, но сите ваши пријатели кои имале 15 години како и вие кога сте ги напуштиле, сега ќе имаат 65 години. Овој феномен во физиката е познат како „времескo проширување“. Дали би прифатиле ваков предизвик?
На денешен ден во 1979 година, на Скопјанката Гонџа Бојаџиу, попозната како Мајка Тереза, во Осло и’ беше доделена Нобеловата награда за мир. Во нејзиниот спомен-музеј во Скопје, на видно место се истакнати копијата од дипломата од овој настан и фотографијата која датира токму од 10 декември, кога Мајка Тереза лично ја примила наградата од Нобеловиот одбор.
Се’ уште се свежи сеќавањата кога поранешната заедница на која припаѓавме почна крваво да се распаѓа, расчистувајќи со минатото, а во кината пристигна новото остварување на Вим Вендерс во кое тој кокетираше со иднината. Фино залегнати во кино-фотелјите на „Култура“ во „оазата на мирот“, по неколку пати уживавме во таа утопија на екранот, во која германскиот маг ни навестуваше свет во кој ќе можеме да си ги снимаме сопствените соништа. За таква (а не за онаква) транзициска иднина каква што се наѕираше зад аголот, вредеше да се живее.
По вековно исмејување, градот „Фу*кинг“ во Австрија конечно го смени името во „Фугинг“. Со години, ова гратче беше тема за потсмевање и правење шеги. Работата отиде дотаму што туристите им ги крадеа знаците, а шегобијците правеа разни ѓурултии како во епизодите на серијалот „Панк’д“.
За да привлечете што поголем број на туристи во метрополата, морате да имате што повеќе работи кои ќе ги анимираат додека престојуваат во градот. Освен музеите, скулптурите и останатата стандардна понуда, потребна е програма плус за што подобри впечатоци по заминувањето на посетителите. Загреб има убав проект кој е остварлив за најупорните, и според коментарите на сите оние кои поминале низ процесот, заклучокот е дека навистина вредело.
