Краткиот филм на Небојша Слијепчевиќ, кој зад себе веќе ги има ценетите награди „Златна палма“ во Кан и „Најдобар европски краток филм“, пред неколку часа влезе во финалето на оскаровската трка, меѓу петте номинирани. Одлична вест!
Мојот омилен научно-фантастичен писател е Филип Киндред Дик (1928-1982). Во многу наврати во минатото сум пишувал за неговата поетика и значење, а повторното навраќање на неговите лик и дело е писмото што Дик го испратил до еден од продуцентите на филмот „Блејдранер“, неколку месеци пред неговата смрт. Во него писателот, кој зад себе остави 44 романи и 121 расказ, повеќето објавени во научно-фантастичните списанија, отворено зборува за неговите чувства, и затоа сметав дека е важно повторно, и по четири децении од неговата смрт, да се вратиме на темата “Блејдранер“, особено и поради тоа што најдобриот СФ филм на сите времиња во меѓувреме доби продолжение, а се планира и уште едно во годините пред нас.
На денешен ден пред триесет и осум години не’ напушти еден од најзначајните филмски режисери во минатиот век, Андреј Тарковски. Зад себе остави седум филмови, седум ремек-дела кои и ден-денес се задолжителна филмска лектира на многу универзитети ширум светот.
За време на престојот на Љубљанскиот филмски фестивал, имав среќа да бидам сместен веднаш спроти Словенечката кинотека. Ме израдува фактот што на мојата листа на посетени кинотеки, по легендарната париска, потоа прашката, унгарската, белградската, загрепската, сплитската… ја додадов и Словенечката кинотека. За задоволството да биде двојно се погрижија фестивалските организатори, кои мастеркласот на легендарниот грчки режисер Коста Гаврас го ставија токму во кинотечната сала, па во ист ден можев да уживам и во предавањето, а потоа и во актуелната изложба посветена на словенечкиот мајстор на подвижните слики, Карпо Година.
Вечерва во Луцерн, Швајцарија, ќе се одржи 37-то доделување на Европските филмски награди. Неколку месеци претходно, европската филмска академија соопшти дека „Наградата за животно дело“ му ја доделува на легендарниот германски режисер Вим Вендерс. „Со оваа награда го славиме извонредниот опус на Вим Вендерс, кој продолжува да истражува и да експериментира со љубопитно око и отворен ум“, изјави Матијс Воутер Кнол, директорот на ЕФА. „Како еден од основачите на Европската филмска академија, нејзин претседавач од 1990 до 1995 година и претседател до 2020 година, Вендерс има силна врска со академијата и ние сме дополнително среќни што исто така ја славиме неговата извонредна посветеност и му благодариме за тоа“. Честитки, маестро!
Се’ уште се свежи сеќавањата кога поранешната заедница на која припаѓавме почна крваво да се распаѓа, расчистувајќи со минатото, а во кината пристигна новото остварување на Вим Вендерс во кое тој кокетираше со иднината. Фино залегнати во кино-фотелјите на „Култура“ во „оазата на мирот“, по неколку пати уживавме во таа утопија на екранот, во која германскиот маг ни навестуваше свет во кој ќе можеме да си ги снимаме сопствените соништа. За таква (а не за онаква) транзициска иднина каква што се наѕираше зад аголот, вредеше да се живее.
in 35th Ljubljana International Film Festival
The “Perspectives” selection at the 35th Ljubljana Film Festival showcased ten distinct views of both the present and the past on the big screen. Cinema, as the seventh art, utilizes a range of audio-visual resources, enhanced by the director’s imagination, to engage with contemporary issues often grounded in historical context. In this analysis, I will examine two films from vastly different European cinemas to synthesize the connections between the present and the past, as well as the future and the past. The title I have chosen reflects a concerning aspect of our reality—both real and as depicted on screen.
Селекцијата „Перспективи“ на 35-тото издание на Љубљанскиот филмски фестивал на големото платно понуди десет различни погледи на сегашноста и минатото. Седмата уметност, располагајќи со сите можни аудио-визуелни ресурси, надополнети со авторската имагинација, ја има таа можност и привилегија да „разговара“ со сегашниот момент, неретко базирајќи се на реминисценциите од минатото. Преку анализата на два филма од две сосема различни европски кинематографии, ќе се обидам да направам синтеза меѓу денешното и некогашното, меѓу иднината и минатото, со наслов чија алузија, за жал, ја изразува моментната состојба, онаа во реалноста и онаа пресликана на сребрениот екран.
Денес завршува 35. издание на филмскиот фестивал во Љубљана, а синоќа на свеченоста во „Цанкарјевиот дом“ беа доделени годинашните награди. Жирито на најстарата организација на филмски критичари ФИПРЕСЦИ, во која членував заедно со Маруша Курет (Словенија) и Хамед Солајманзадех (Иран/Германија), во селекцијата „Перспективи“ составена од десет филмови на режисери во подем, наградата му ја додели на грузискиот филм „Април“ на филмаџиката Деа Кулумбегашвили.
Ноември е месецот кога словенечката метропола танцува во ритамот на филмот. Колегата Симон Попек и неговата екипа долги години се трудат Љубљана за време на фестивалот да го добие најдоброто од тековната европска и светска кинематографија, и судејќи според понудата, повторно успеваат во тоа. Од 13 до 24 ноември сите филмофили можат да уживаат во програмата поделена во неколку секции, која од која попровокитвна и повозбудлива. Во продолжение правиме краток хајлајт на понудата 😉
