Со овој прилог ќе се обидеме да се прилагодиме на овие неподносливи летни сахарски температури. Истовремено, инспирирани од фотографиите од риечкиот рибен пазар, можете да „украдете“ некоја идеја за денешниот ручек. Цените на рибите се во куни, бидејќи посетата на прекрасниот и магичен град на Јадранот се случи пред две години, кога се’ уште не беше воведено еврото како платежно средство. За поетиката е задолжен г-нот Џибони, кој во 2016 година, на албумот „Фамилија“ објавен во соработка со Оливер Драгојевиќ, ни ја подари една од најубавите јадрански песни во новиот милениум. Уживајте 😉
Udica se zadije za prste
Taman ono koliko joj triba
Da se čovik siti da je dobro
Što se nisan rodi kao riba
Kao riba s ljuskama od srebra
Što se neda vanka iz dubine
Čutim di me išću gladna justa
Pa se krijem doli od sudbine
Među rebra potonulog broda
Sa bandirom potonulog carstva
Sad je vije samo hladna voda
Zibaju je usnama bez glasa
Vidim kosti usnulih mornara
Zagrljeni s morem kako muče
More pusti vojsku neka spava
To su samo dica daleko od kuće
Odore s botunima od srebra
Ruzinavi mačevi u tmini
Pa se spuštam moru među rebra
Da mu čujem sarce kako pini
Vidim kosti usnulih mornara
Zagrljeni s morem kako muče
More pusti vojsku neka spava
To su samo dica daleko od kuće
Gledam kosti usnulih mornara
Mladu krv ča tribalo je prolit
Čujen more kaže: “Bogu fala
Što se nisam rodi kao čovik”
Čujen more kaže: “Bogu fala
Što se nisam rodi kao čovik”