Овој месец се прославуваат 860 години од изградбата на црквата и манастрискиот комплекс на падините на југозападно Водно, „Свети Пантелејмон“. „Се разубави овој храм на светиот и славен Великомаченик Пантелејмон со средства на господинот Алексеј Комнин, син на перфирородна госпоѓа Теодора во месец септември индикт 13 година 6673 (т.е. 1164 година, м.з.), при игуменството на Јоаникиј монах“, пишува на натписот на мермерниот надвратник помеѓу нартексот и наосот на црквата, потврдувајќи ги месецот и годината кога се отвориле вратите за сите патници-добронамерници во овој православен храм.

Скопје ја има таа привилегија да го има Водно крај себе како чувар и секојдневен благодет. Искачувањето до Крстовар е пожелно да се практикува барем за викенд поради одржувањето на здравиот дух. Кога одлучив да го искористам можеби последниот сончев викенд пред претстојните најавени дождови, посакав тоа да го сторам по нова, неоткриена патека. Изборот веднаш падна стартната точка да биде Св. Пантелјмон. И не згрешив. Во мојата скромна „кариера“ за прв пат ја искачив таа насока и се воодушевив. Природата на крајот од ноември во овој дел од планината го одзема здивот, отворено прикажувајќи ја моќта на трансформацијата преку дрвјата со надреални облици и ситните детали низ лисјата со кои патеката беше засипана. За оваа прошетка нема повеќе да трошам зборови, туку ќе оставам визуелно да уживате во неа, како провокација во наредниот период и Вие да ја проверите оваа возбудлива насока, за која велат дека во летниот период е уште поубава. Но на мене и ова ми беше и повеќе од доволно 😉