пишува: Благородна Димовска-Буџакоска

Кукурииикууу! Го најавува петелот новиот ден, а во тој ден јас го запознав Борис Писателот кој ме освои на првата страница за да ме воодушевува се’ до последната. Борис е веќе на прагот на седмата деценија од својот живот, писател непрепознаен, неафирмиран, и никогаш не добил награда за своите романи, се’ до овој ден за кој ни пишува Анѓелков. Конечно Писателот ќе си го добие заслуженото, наградата за неговиот труд, тоа што му следува. И така ние како читатели тргнуваме да го изодиме патот заедно со Борис во овој за него најважен ден заедно да ја земеме наградата, од рано наутро се’ до вечерта. Дејството на овој роман временски толку и трае, само 16 часа…

пишува: Благородна Димовска-Буџаковска

Како што Анѓелков го парафразира Умберто Еко на самиот почеток, дека секоја книга е шума низ која читателот тргнува по различни патеки, пристапни и непристапни, изодени или полни со грмушки, за да излезе од неа како сосема нов човек, така и јас тргнав по својата патека, за на крајот стигнам до една ширина. Да стигнам до моето детство и да ја пронајдам сопствената Мина, да си се потсетам на моето детство и мирисите на спомените кои со текот на времето ми се изгубиле.

пишува: Благородна Димовска-Буџакоска

Ми беше чест да ја читам книгава, ми беше особено задоволство да се дружам со неа во новогодишната ноќ, бидејќи за мене славењето е тоа, храна ми е пишаниот збор, и јас рано утринава си легнав сита.