Иако уште од „Брилијантин“ од 70-те години траеше големиот пост на филмскиот жанр „мјузикл“, пред две години „Мулен руж“ на Баз Лурман го најави неговото реактуелизирање на големото платно. Не требаше долго време за да се случи и „Чикаго“. Сепак, двата наслова имаат сосема различен пристап кон некогаш ултра-популарниот и ценет холивудски жанр. Додека филмот на Лурман си поигрува со денешниот мејнстрим произведувајќи поп-хитчиња и на тој начин постигнувајќи еден вид надреален ефект, „Чикаго“ не експериментира премногу со формата, задржувајќи одредени старомодни стандарди како симбиозата меѓу дејствието, танцот и музиката, основи што одамна ги постави мајсторот Винсент Минели, а ги надополни Боб Фосе.