Нетрпеливо чекам да го видам новото остварување на налудничавиот Квентин Тарантино насловено „Неславни копилиња“, кој премиерно беше прикажан минатиот месец во Кан. И додека дистрибутерите не се сетат дека ќе направат добра зделка доколку го донесат филмот што побргу во домашните кино сали, доколку фановски и’ пристапиме на работата, тогаш филмските потреби во меѓувреме ќе ги задоволиме со јапонскиот филм „Сукијаки вестерн-џанго“, несекојдневно остварување кое споменатиот холивудски „enfant tеrrible“ актерски го отвора и го затвора, како добар дух над целиот проект.

Максимално ангажираниот американски „неранимајко“, сценаристот и режисер Мајкл Мур, направи вистинска револуција со своите документарни филмови, кои „американскиот сон“ го сведоа на разголена реалност која на многумина не им се допаѓа. Неговото влијание е огромно, а тоа може да се види и од редицата доку-остварувања кои во последниве години не’ заплиснаа од сите страни на светот, неретко, поради големиот интерес, останувајќи на кино-репертоарот и по неколку месеци. Тука не станува збор за оние „квази-приказни“ кои обработуваат теми како тајни заговори, крај на светот, масонерија и слично, туку за вистински провокативни парчиња во кои авторите навистина се потрудиле низ истражувања и непобитни факти да ни откријат барем дел од (не)вистината во која денес сите ние живееме, длабоко соочувајќи не’ како пасивна публика со активен ум со комплексните социјални, општествени и политички прашања кои сите не’ засегаат, а кои најчесто ги игнорираме.