Фан страната на мојот омилен њујоршки бенд сабајлево објави дека денес се навршуваат точно три децении од излегувањето на антологискиот албум „Dirty“. Кога добро размислив, сфатив дека ова дефинитивно е мојот најомилен и најслушан нивен лбум. Иако многумина најчесто се одлучуваат за „Daydream nation“ или „Goo“, сепак, љубовта на прв поглед, или подобро, „љубовта на прво слушање“ никогаш не ме напуштила.
„Она што кај сопствените деца го гледам како нивен најголем страв е дека ќе бидат исклучени од околината, па макар тоа било преку „булинг“, задевање или потсмев. Тоа е она од што најмногу се плашат. Ова е еден мошне дамнешен страв кај човековите битија, кои доколку заостанат зад племето, разните животни-грабливци ќе ги стигнат и ќе ги растргнат. Поради тоа човекот претендира да се претопи со околината. Но што да правиме со оние деца кои имаат поинаков темперамент, поинакви замисли и потреби?“
Кои се финесите кога се пишува поезија и проза, и особено литература наменета за најмладите? Ова е една од неколкуте теми кои Калина Малеска ги загатнува во разговорот со унгарската писателка Кристина Тот, која минатиот месец беше гостинка во Скопје.
