Во празничен ден, особено доколку не е викенд, идеално време е за искачување до врвот на Водно. Многу пати сум се уверил во тоа. И денес не згрешив(ме). Тотално растоварена од гужва, патеката до врвот ни понуди само убавини, а небото дури не’ почести и со ситен град на половина пат. Дефинитивно ова е најубавиот пристап до Крстовар, откако претходно во тоа се уверив пред неколку години во есенски услови. Овој пат и пролетта покажа дека може да биде магична.
Скопје ја има таа привилегија да го има Водно крај себе како чувар и секојдневен благодет. Искачувањето до Крстовар е пожелно да се практикува барем за викенд поради одржувањето на здравиот дух. Кога одлучив да го искористам можеби последниот сончев викенд пред претстојните најавени дождови, посакав тоа да го сторам по нова, неоткриена патека. Изборот веднаш падна стартната точка да биде Св. Пантелјмон. И не згрешив. Во мојата скромна „кариера“ за прв пат ја искачив таа насока и се воодушевив. Природата на крајот од ноември во овој дел од планината го одзема здивот, отворено прикажувајќи ја моќта на трансформацијата преку дрвјата со надреални облици и ситните детали низ лисјата со кои патеката беше засипана. За оваа прошетка нема повеќе да трошам зборови, туку ќе оставам визуелно да уживате во неа, како провокација во наредниот период и Вие да ја проверите оваа возбудлива насока, за која велат дека во летниот период е уште поубава. Но на мене и ова ми беше и повеќе од доволно 😉
