Денес се одбележува 53-годишнината од смртта на Џим Морисон, еден од најхаризматичните музичари во 20 век. Овој ден во 1971 година беше кобен за сјајниот вокалист и текстописец, кој уживајќи во слободните денови со својата драга во Градот на светлината, беше пронајден мртов во кадата токму од неговата љубов. Сето тоа беше прикажано на крајот од филмот „The Doors“ од 1991 година, кој ги скокоткаше нашите тинејџерски фантазии. Деновиве наидов на една изјава од неговиот соборец Реј Манзарек која се однесува токму на споменатиот филм на Оливер Стоун, која од сосема поинаков агол гледа на популарниот филм кој го реактуелизираше животот и делото на музичката икона, дваесет години по неговата смрт.
Читај повеќеТаг архива: дорс
Воскреснување на митот
Кон „Кога си необичен: Филм за Дорс“ на Том ди Сило
Употребувајќи ја на почетокот познатата носталгична констатација, „како вчера да беше“ кога во 1991 година се појави филмот „The Doors“ на Оливер Стоун, кој врз нас, средношколците, делуваше хипнотички, разнесувајќи ни го умот без пардон. Распадот на Југославија беше во тек, наоколу – хаос, а од киноплатното врескаше харизматичниот Морисон (одлично одигран од Вал Килмер) кој таму некаде, кон крајот на 60-те, кога мојата генерација се’ уште не беше ниту родена, безрезервно го практикувал светогледот на новото време: „Живеј брзо и умри млад“. Долго време по гледањето на филмот не можевме да се собереме, а магијата продолжуваше во ситните саати низ градските кафулиња, кои го користеа моментот и правеа музички ривајвл токму на Дорси.
Читај повеќе