За да привлечете што поголем број на туристи во метрополата, морате да имате што повеќе работи кои ќе ги анимираат додека престојуваат во градот. Освен музеите, скулптурите и останатата стандардна понуда, потребна е програма плус за што подобри впечатоци по заминувањето на посетителите. Загреб има убав проект кој е остварлив за најупорните, и според коментарите на сите оние кои поминале низ процесот, заклучокот е дека навистина вредело.
Престојот во хрватската метропола го искористив добро да го запознаам градот, се разбира, однапред пикирајќи одредени места кои морам да ги посетам. Меѓу сите нив, на прво место на приоритетната листа беше „Музејот на Новиот бран“ кој, интересно, се отвори на 05 ноември 2022-та година. Го запаметив датумот затоа што тогаш вообичаено славам роденден, правејќи си муабет со себе дека и по четири декади, јас се’ уште сум заинтересиран за нешто што се случило многу одамна, како не ми е срам, дури се прекорив. Но ако тоа ревносно си го следел, ако со тие песни си пораснал и на некој начин го оформиле твојот светоглед, тогаш тука нема ништо спорно, се тешев. Информацијата остана во главата, и еве, Загреб конечно ми се случува во живо, on the face of the place, и подготвен сум за едно убаво доживување кое ќе разбуди многу (подзаспани) спиритуални духови во мене, а се надевам и во вас читајќи ја оваа репортажа.
Приказната сакаше да бидам на еднодневно пропатување низ Загреб, на пат кон писателската резиденција на Истра. Покрај кафето во едно од бистроата на поранешен „Трг Републике“, денешен „Трг Бана Јелачиќа“, решив времето да го потрошам конструктивно и да ја посетам изложбата во атрактивната галерија „Кловиќеви двори“. И не погрешив, иако ми требаа речиси две години за доживеаното низ текст и фотографии да го изнесам тука, на овие херојско-виртуелни страници полни со изненадувања. Но, никогаш не е доцна кога се работи за безвременска уметност, а особено за онаа на уметник како Густав Климт, чиј „Бакнеж“ ми е една од омилените слики. Но, во случајов, се работи за something completely different, што би рекле Монтипајтоновците 😉
Трамвајот со број 6 за десетина минути ме донесе од централната автобуска станица до предворјето на Музејот на современа уметност во Нов Загреб, каде деновиве може да се види изложбата насловена „Новиот бран во Белград – Пакет аранжман 1981-2021“. Автори на изложбата се Зорица Којиќ и Драган Амброзиќ, и таа содржи дела на фотографите Горанка Матиќ, Горан Вејвода, Бранислав Рашиќ и Бранко Гавриќ, кој е автор и на обвивката на славниот албум на новата генерација белградски бендови, после кој ништо не беше исто. Односно, на музичката сцена во поранешна Југославија се гледаше како на период пред и по излегувањеот на култниот „Пакет аранжман“.
Што да се издвои како значајно од концертите на кои сум присуствувал, кога всушност сите се значајни на овој или оној начин. И на свирките на кои не си поминал ОК од разно-разни причини, сепак дел од нив остануваат во меморијата и со драго срце им се навраќаш на тие моменти на кои си присуствувал по своја волја. Во овој втор дел, повторно хронолошки, стартувам од втората половина на 90-те, па се’ до крајот на првата деценија од новиот милениум. Има тука многу за што да се пишува, но ќе се обидам да се задржам во рамките на возможното 😉
Според многумина, носители на највозбудливата музичка слика во изминатата деценија беа бендовите што доаѓаа од бристолската сцена. Трип-хопот како нов израз, за релативно кратко време се искачи на пиедесталот како врвно естетско доживување, бидејќи ги содржи музичката иновативност, меѓусебното проникнување на различните музички стилови и, пред се’, целосниот артистички пристап не само во рамките на сцената, туку и воопшто, во секојдневниот живот, како начин на размислување, дишење и живеење.
