Има една песна од Електрични оргазам, која оди вака: „Црни континент јако ме привлачи, Каиро-Алжир-Адис-Абеба, још увек хоќу да идем у Мароко, у Сахари има пуно песка (рефрен) А-а-а, Африка, А-а-а, Африка-а-а“… и така натаму, кратка но ефектна песна сместена на легендарниот албум „Лишќе прекрива Лисабон“, кој ми е еден од омилените примероци во домашната ЛП-тека. Гиле и компанија уште на почетокот од 80-те пееја за желбата да тркнат до Црниот континент, и знам зошто. Стариот пес Вилијам Бароуз уште во 50-те и 60-те пишуваше за евтините „слатки“ нешта во мароканската Интерзона на Тангир, но ете, „београдските“ момци морале да спомнат уште пар работи во песната за да ги скријат вистинските намери 😊
Читај повеќеТаг архива: Лукас
Холивудска приказна: Star wars, прости!
Четириесет години по премиерата на првиот филм, односно, четвртата епизода од сагата „Војна на ѕвездите“ на Џорџ Лукас, и нешто помалку години од почетокот на моето игнорирање на овој серијал затоа што сите други го фалеа и го сакаа, решив за време на празниците зад нас да исправам една филмска неправда, или подобро, да пополнам дупка во мојата филмофилска приказна, и достоинствено да им се посветам на филмовите кои дефинитивно се најуспешни во историјата на подвижните слики како производ кој можеби повеќе заработи од рекламниот материјал отколку од публиката, која секако, не е за занемарување. Сè уште добро се сеќавам на рекламите на Телевизија Скопје за новиот спектакл во киното Центар, „Враќањето на џедајот“, а подоцна и на телевизиските премиери на трилогијата, помпезно најавувани, но истите не го сменија моето мислење, туку само ја зголемија одбивноста кон комерцијалниот проект. Дури пред 13 години, за време на летувањето во Тунис, ги посетив и кулисите каде се снимале одредени сцени од филмот, кои денес претставуваат вистинска неодминлива туристичка атракција на влезот во непрегледната Сахара, но рамнодушноста кон оваа митологија веројатно може да се забележи и во фотките во прилог.
Студена војна во срцето на Андите
Откако славниот Индијана Џонс исчезна од филмското платно во 1989 година, неколку генерации љубители на филмот беа бомбардирани со тривилјални остварувања како неквалитетни копии на приказната за истражувачот на загубените светови, меѓу кои беа насловите како „Национално богатство“, „Сахара“, па и „Кодот на да Винчи“. По 19-годишна пауза стариот шегаџија повторно не’ втурнува во авантура по која бргу сфаќате дека љубовта на прв поглед кон овој филмски лик никогаш не исчезнала. Канскиот фестивал беше темпиран тајминг за светска промоција на долго најавуваниот четврти дел, а пропагандната машинерија на Џорџ Лукас, кој фигурира како продуцент и косценарист, со истовремена пост-фестивалска кино-премиера во стотици земји низ светот, меѓу кои и нашата, си ја постигна својата цел.
Читај повеќе