И покрај скандалите што го тресеа последното издание на Фестивалот на филмска камера „Браќа Манаки“ во Битола, за терезијата да превагне кон светлата страна на работите се погрижи филмот „Лазар“ на Светозар Ристовски, кој по 11-годишна пауза се враќа на големото платно со уште едно хируршки прецизно сецирање на премрежињата во просечното македонско семејство, како надоврзување на успешниот првенец „Илузија“. Или, пубертетлијата Марко одеднаш станал адолесцентот Лазар, но проблемите и по десет години се истите, неможноста да се побегне од оваа зачмаена средина, а како
единствен авторот на филмот ни ја нуди љубовта, чијашто чистина сепак не е гарант за комплетна исполнетост.
