По се’ изгледа, синоќа го дофативме оној магичен момент што нетрпеливо се очекува да се случи на промоциите. Тоа ми го посведочија присутните со насмевките на нивните лица, и тоа е најважно: кога посетителите се супер задоволни. Драги пријатели, Ви благодарам на Вашето присуство на синоќешниот настан во „Буква“, полно ми е срцето!
Почитувани пријатели, утревечер, петок, 15 септември, со почеток во 19 часот во кафе-книжарницата „Буква“, ќе се одржи промоцијата на романот “Мина“. Промотори ќе бидат Ана Мартиноска и Максим Ристески, кои низ разговор со авторот ќе се обидат да дојдат до суштината на ова дело, кое беше објавено во мај како 222 издание во едицијата „ПРОаЗА“ на издавачката куќа „Или-Или“. Ова е шеста прозна книга на писателот, а негов четврти роман. Промоцијата е воведен настан на фестивалот „АртАреа“, кој за време на викендот нуди и други возбудливи книжевни доживувања.
Кон романот „Мина“; пишува: Никола Пијанманов
Се радувам на секој осврт кон книга: кус, експресивен, долг, есеистички… Во време кога оние кои тоа треба да го прават не се на ниво на задачата, многу ми значат илуминациите од драги луѓе. Всушност, во нив и единствено верувам.
Никола Пијанманов минатата недела на манифестацијата „Поетска ноќ во Велестово“ и’ ја „подари“ скулптурата инспирирана и посветена на песната „Есен“ од Рајнер Марија Рилке. Токму германскиот поет е една од референците во освртот кон романот „Мина“, кој Пијанманов го дочитал деновиве, во време кога и тој има причини за прослава на својата уметност. Велат дека писателот целиот живот пишува само една книга. Но Никола во освртот споменува и еден многу битен, клучен збор – трпеливост. Чинам дека тука лежи сета магија при создавањето на едно дело.
пишува: Максим Ристески
Игор, здраво, како си? Ја прочитав „Мина“, и многу ми се допадна. Настрана од тоа што Мина објективно била изразито колоритна личност (статистички контрастна), ти мајсторски топло ја сугерираш нејзината субјективна особеност за тебе, често новооткриена (во процесот на градење на романот), со сила на откровение што ја пренесуваш и низ симболиките со многу питка асоцијативна, интерактивна моќ.
Кон романот „Мина“ од Игор Анѓелков; пишува: Тони Ќосев
Во деведесеттите години на минатиот век, на Балканот беснееја страшни војни. Во Белград почна да излегува неделникот „Време“, интелектуален светилник кој фрлаше светлина надалеку во тоа мракобесие. Последна рубрика во весникот беше „Време на уживање“, во која на лирски начин беа опишувани разни предмети, појави и активности кои помагаат за бегство од стварноста, како начин на преживување. Мене најмногу ми се допадна написот за дебелите книги. Читањето како библиотерапија.
пишува: Благородна Димовска-Буџаковска
Како што Анѓелков го парафразира Умберто Еко на самиот почеток, дека секоја книга е шума низ која читателот тргнува по различни патеки, пристапни и непристапни, изодени или полни со грмушки, за да излезе од неа како сосема нов човек, така и јас тргнав по својата патека, за на крајот стигнам до една ширина. Да стигнам до моето детство и да ја пронајдам сопствената Мина, да си се потсетам на моето детство и мирисите на спомените кои со текот на времето ми се изгубиле.
Драги пријатели и читатели, со задоволство го најавувам објавувањето на мојот нов ракопис. Утре од печат излегува „Мина“, роман со мирис на чај од тегавец, вкус на палачинки со шеќер, завиен во плетен џемпер, со календарче под перница… како што гласи поднасловот. Книгата интензивно ја подготвував во изминатите две години, вклучувајќи го и престојот на книжевната резиденција во Пазин, Хрватска во јуни 2022 година. Веќе од утре „Мина“ ќе може да се најде во ИЛИ-ИЛИ, а од четврток и на нашиот штанд на традиционалниот пролетен Саем на книга во „Борис Трајковски“.
