Таг архива: осврт

Кон „Пророчка ноќ“ од Пол Остер

Напишете коментар

Кога ненадејно добив понуда да препорачам книга, бев некаде на половината од најновиот роман на Пол Остер, „Пророчка ноќ“. Токму таквите околности ја забрзаа мојата љубопитност да откријам што ќе се случи до крајот на ова читачко патување, затоа што вообичаено кога ги читам книгите на овој писател, се движам бавно и медитативно низ страните, бидејќи има толку многу за голтање. Сепак, обврската не ја намали жестината со која влегов во слатка борба со зборовите до последната страница. Напротив, желбата за станување дел од новата приказна на Остер стануваше се’ поголема, за да кулминира на крајот, кога приказната се превртува на глава, на некој начин, објаснувајќи ја заблудата со која сме живееле дотогаш, но впелткувајќи не’ во нова ујдурма, која ќе се разреши некаде таму, во иднина, во некој негов следен роман.

Читај повеќе →

Кон „Скриени желби, немирни патувања“ од Владимир Јанковски

Напишете коментар

Објавувањето на актуелниот „Роман на годината 2020“ на Фондацијата „Славко Јаневски“ се случи на штандот на „Антолог“ на септемврискиот Саем на книгата, по чие завршување новото дело на Јанковски имаше приоритет меѓу многуте во мојата домашна библиотека кои требаше да се прочитаат. Првите импресии веднаш ги проследив до авторот преку мејл, а деновиве, по препрочитувањето на книгата, токму тој прв импулс преточен во текст го земав како основа за освртот кој следи, секако, надграден со нови забелешки.  

Читај повеќе →

Вино и „Шрапнел“ во Новата година

Напишете коментар

пишува: Благородна Димовска-Буџакоска

Ми беше чест да ја читам книгава, ми беше особено задоволство да се дружам со неа во новогодишната ноќ, бидејќи за мене славењето е тоа, храна ми е пишаниот збор, и јас рано утринава си легнав сита.

Читај повеќе →

Прецизна вивисекција на генерацијата родена во ’70 и некоја

Напишете коментар

(Кон „Шрапнел“ од Игор Анѓелков, Скопје: Или-или, 2020)
пишува: Ана Мартиноска

Новиот роман на Игор Анѓелков „Шрапнел“ се чита лесно, барем онолку колку што е тоа случај и со неговите раскази, претходните два романи „Крај-пат“ (Или-или, 2010) и „Фото синтеза“ (Или-или, 2013) или бројните филмски, музички или книжевни критики. И овој пат Анѓелков продолжува да пишува искрено, ненаметливо, едноставно во најпозитивната смисла на тој збор, или ако ја употребиме одредбата на Јакимовска – нормално. „Под „нормално“ подразбираме дека дур го читате не се чувствувате како некој да ви се додворува, како да сака нешто да ви „продаде“, како да ве матка, како да се прави паметен, како да не знае кај тера. Човекот си ја раскажува својата приказна, и тоа е тоа. Таква базична чесност во пристапот кон пишувањето е она што го нарекуваме јунаштво.“ (Јакимовска, 2011: без пагинација, веб)

Читај повеќе →

„Детскиот глас што помирува“, Андреј Јованчевски за „Шрапнел“

Напишете коментар

Откако го прочитав „Шрапнел“, среќнородената книга на Игор (бидејќи се појави во време кога читачките навики, се надевам, се враќаат во мода), би го нарекол монтажен роман. Ако не е тоа, тогаш тоа сигурно му е барем едно од имињата, што не е неочекувано од еден верен филмофил. Многуте кадри од кои е составена книгава се снимени во барем десетина плана и следат пет основни и повеќе епизодни дејствени линии, а кон нив се додадени и повеќе интертитри, текстуални карти што додаваат значење вредно за насочено читање на дејството.

Читај повеќе →

Кон романот „Земја на бегалци“ од Кица Колбе (ИЛИ-ИЛИ, 2018)

Еминентната писателка Кица Колбе, добитничката на престижната награда „Роман на годината“ во 2006 за „Снегот во Казабланка“, деновиве ни подари нов, возбудлив роман, насловен „Земја на бегалци“. Како и во претходните книги, и во нејзиното ново романескно остварување таа нурнува длабоко во сопственото срце и ни ја раскажува егејската приказна на супериорен естетски начин, емотивно погодувајќи онаму кадешто многумина не се осмелуваат ниту да пристапат.

Пред себе си поставив тешка задача, да сублимирам цел еден свет сместен во 490 страници во само десетина пасуси, особено тешка затоа што книгата емоционално ме допре враќајќи ме и во моето детство, а верувам и во детството на многумина кои ќе ја прочитаат книгата, а кога се работи за емоции, не е лесно да се пишува од објективна гледна точка. Но, еве, да се обидам.

Читај повеќе →

Кон романот „Одбројување“ од Фросина Пармаковска (ИЛИ-ИЛИ, 2017)

Кога дебитирате со роман провокативно насловен „Пишувајќи ги изгубените топки“, а само пар години подоцна со вториот роман „Вишнова хроника“ ќе влезете меѓу трите најдобри во изборот за „Роман на годината“, тогаш на вашето име мора да му се обрне особено внимание. Фросина Пармаковска сосема ја оправдува довербата, и со третиот, актуелен роман „Одбројување“, докажа дека нејзиниот авторски пат има вртоглаво нагорна линија, пишувајќи зрело книжевно остварување кое, да ги употребам познатите флоскули, сигурно нема да ве остави рамнодушни, односно, ќе ве остави без здив 🙂 Но, за овој роман дефинитивно треба да се пишува и разговара без флоскули, бидејќи истиот претставува квалитативно поместување во македонската романескна продукција поради изборот на темата, пристапот кон неа, и величествената разврска на крајот од која и произлегува насловот на делото.

Читај повеќе →

Кон романот „Малите прсти“ од Филип Флоријан (ИЛИ-ИЛИ, 2017)

Сте размислиле ли некогаш зошто ви служат малите прсти на екстремитетите? Што се’ можете или не можете да направите со/без нив? Филип Флоријан во неговиот наградуван роман „Малите прсти“ (2005) само Ве заскокоткува на оваа тема, бидејќи неговата книга е се’ друго, освен возвишена Ода за ‘малите прсти’. Повеќе би рекол дека симболиката не’ води кон „малите луѓе“, кои во „малото гратче“ во Романија се пред епохално откритие, кое преку туризмот може да им го заживее местото: имено, крај старите римски ископини одеднаш на виделина излегуваат стотици неидентификувани коски, на кои не им се знае потеклото. За драмата да биде поголема, двојството е како и името на нашата издавачка куќа: тие потекнуваат ИЛИ од римско време (можеби и од средниот ве), ИЛИ им припаѓаат на политичките жртви на комунизмот од 50-те години на 20 век, скриени во тајна гробница која, еве, по половина век, ја отркива својата тајна. За комедијата да биде уште поголема, за конечен суд се повикуваат петорица Аргентинци, кои, пак, покрај својата несомнена професионалност, ја откриваат и неизбежната убавина на балканската крчма.

Читај повеќе →

Кон романот „Првобитните нешта“ од Бруно Виејра Амарал (ИЛИ-ИЛИ, 2017)

Првата асоцијација кога ќе се спомене португалската литература е Нобеловецот Жозе Сарамаго. Човекот кој доживеа длабока старост постојано пишувајќи прекрасни дела кои го воодушевија светот и ја претставија Португалија од сосема поинаков агол, сосема заслужено, по неговата смрт, доби книжевна награда која го носи неговото име. Токму таа награда неодамна ја доби и младиот португалски писател Бруно В. Амарал, истовремено добивајќи го и признанието за еден од десетте „Нови книжевни гласови на Европа“ за 2016 година. Овој талентиран момак во сабота го имаме во Скопје, а повод е преводот на неговиот дебитантски  роман „Првобитните нешта“, кој да звучи милозвучно од португалски на македонски јазик, сесрдно се потруди Наташа Сарџоска. И не само тоа. Ова е негов прв превод воопшто во светот. 
 
 

Читај повеќе →