Вчера мојата приказна „Некролог“ од збирката раскази „Двојна експозиција“ ја објави германскиот магазин „Literatur review“. Расказот може да се прочита на дури пет јазици: француски, англиски, шпански, арапски (!) и, се разбира, на германски јазик, во превод на Ксенија Чочкова.
Црешата во дворот расцветала до крајност. Најавува сочна пролет. Сашо ужива во уреденоста на дворот на неговата мајка, која ја посетува кога може, најчесто за време на викендот. Татко му почина пред неколку години и оттогаш мајка му остана да живее сама во куќата, која беспрекорно ја одржуваше. Исто како и дворот и градината пред неа. Десетици цвеќиња наредени по вид и боја ги красеа леите крај бекатонските патеки што водеа кон влезот од куќата. Таа беше на два ката, со намера на горниот да живее Сашо со неговото семејство. Барем таков беше планот. Но, тој фати друг правец во животот, отиде да живее во градот и, еве, викендите останаа единствени денови за посета на неговата мајка. Секако, тој и во текот на неделата тркнуваше до родната куќа доколку се појавеше потреба за тоа, и онака живееше недалеку оттаму, на петнаесетина минути, во зависност од густината на сообраќајот. И како што поминуваше времето, сè повеќе сакаше да престојува тука, каде што порасна и каде што навистина имаше безгрижно детство. Едноставно, тука го наоѓаше својот мир, оној што одамна се загуби со безглавото трчање од една до друга обврска што од ден на ден го изморуваа и обезглавуваа.
Во една сеопфатна енциклопедија посветена на републиките и нивните карактеристики во поранешна Југославија, посебен дел беше посветен на метрополите. Илустрирани со различни фотографии што ги претставуваа нивните најпознати знаменитости, главните градови Белград, Загреб, Љубљана, Сараево и Титоград, помалку или повеќе, го нудеа најдоброто што го имаа. Првата фотографија со која се претставуваше Скопје беа неколку дечки и девојки на една клупа, некаде низ една од населбите на Карпош. Двајца од нив седеа на неа, а двете девојки и уште едно момче, сите на возраст во своите рани дваесетти години, стоеја пред или покрај клупата, притоа, според погледите, поставеноста на телото и одредени ситни движења фатени со фотоапаратот, разговарајќи на одредена тема. Со тоа авторите на оваа богата енциклопедија, случајно или намерно, го овековечија вистинскиот симбол на градот на солидарноста во сите овие децении наназад, нејзиното величество – клупата.
Во вторникот, на 04 април, во рамките на кампањата „Читаме современи македонски автори“ која библиотеката „Браќа Миладиновци“ ја реализира од минатата есен, се случи разговорот кој одлично го водеше и модерираше книжевната критичарка Александра Јуруковска, долгогодишниот проследувач на сето она што е возбудливо на македонската книжевна сцена. Во фокусот беше збирката раскази „Двојна експозиција“, која е книга на месецот април во библиотеката, но чепнавме и други теми поврзани со издаваштвото, литературата и воопшто, со културата кај нас.
Во рамките на кампањата „Читаме современи македонски автори“ која библиотеката „Браќа Миладиновци“ ја започна минатата есен, „Книга на месецот“ овој април, на мое големо задоволство, е збирката раскази „Двојна експозиција“. По тој повод, во вторник, на 04 април од 19 часот, во спомен собата „Т’га за југ“ на Миладиновци, Александра Јуруковска ќе разговара со мојата маленкост по повод актуелното прозно дело. По септемвриската промоција на книгата, ова е нејзино второ претставување пред читателската публика.
„Колку допирот може да биде од судбинско значење. И колку суптилноста на стилот може да плени? Многу, и притоа да остави силен впечаток. „Двојна експозиција“ на Игор Анѓелков говори за внатрешните војни на секојдневието, за миговните преграби, за погледите вредни цела една младост, за насмевките и допирите што говорат со јазикот на љубовта, за солзите во чии длабочини тонеме, за разминувањата од животно значење… и само писатели како него успеваат да ги забележат“. Сашо Огненовски напишал ангажирана рецензија за „Двојна експозиција“ во која опфатил многу различни аспекти кои ги нуди ракописот.
Шон беше панкер во душа. Ја сакаше слободата на движење низ неговиот роден град кога сака и со кого сака. Тој имаше бенд што во одредени кругови важеше за култен. „Малото семејство“, како што го нарекуваше, го делеше со уште двајца другари од средно. Претходно сите поминаа низ различни фази и низ различни групи, но на крајот некако се пронајдоа во оваа, која ја нарекоа „Д Џорџ“. Едноставно и ефектно.
(Поговор кон збирката раскази „Двојна експозиција“ од Игор Анѓелков, Скопје: ИЛИ-ИЛИ, 2022)
пишува: Ана Мартиноска
Доктор Тони Ќосев е ценет професионалец од Струмица, љубител на уметностите, и пред се’, пасиониран читател. Како редовен впивач на изданијата на ИЛИ-ИЛИ, тој одвои време и напиша осврт кон новата збирка раскази „Двојна експозиција“, која ја пренесувам во целост. Голема благодарност!!!
Прекрасна беше таа шесто-септемвриска вечер. Дојдоа драги луѓе кои тие два-три часа си поминаа убаво во МКЦ Клуб ресторанот, на крајот заминувајќи со големи насмевки на лицата кои оддаваа задоволство. И реакциите по неколку дена само ја потврдуваа оваа констатација. Имавме топ промотори (Ана Мартиноска и Владимир Мартиновски) и потентен скопски пост-панк бенд кој квалитетно не’ размрда (Хајка). Па што би посакале повеќе?
