„Мајка и син”, „Татко и син”, трилогијата „Молох”, „Бик” и „Сонце”, потоа „Александра”, „Фауст”, „Бајка”… Сосема доволно за да се констатира дека најзначаен гостин на 43th Torino film festival оваа година е рускиот режисер Александар Сокуров.
Синоќа стартуваше 82-то издание на венециската Мостра, со филмот „La Grazia“ на Паоло Сорентино. Програмата “Хоризонти”, пак, ја отвори новиот филм „Мајка” на Теона Митевска. На најстариот филмски фестивал во светот многу славни филмаџии ги претставуваат своите нови проекти, а меѓу нив и големиот руски режисер Александар Сокуров, кој се враќа „дома“, во Венеција, со документарниот филм „Дневникот на режисерот”.
Еден од највозбудливите филмови прикажани на 22-иот „Синедејс“ дефинитивно беше новото остварување на рускиот режисер Александар Сокуров, кој по седумгодишен пост се враќа на големиот екран. Ученикот на Тарковски кого го сакаме поради неговите ремек-дела „Мајка и син“, „Руска арка“, „Татко и син“, „Александра“, „Фауст“… повторно се враќа на својата стара пасија, „поигрувањето“ со историските фигури, како и во неговата антологиска трилогија од почетокот на милениумот, „Молох“, „Бик“ и „Сонце“, каде ги „разголува“ Хитлер, Ленин и Хирохито на начин дотогаш невиден во филмската, и воопшто, во историјата. Овој пат на сцената ги имаме креаторите на човековата судбина во 20 век: Сталин, Хитлер, Мусолини и Черчил, а во споредни улоги се појавуваат Наполеон и Исус Христос.
По распаѓањето на Советскиот сојуз, дотогаш моќната кинематографија, како спротивност на западната во секоја смисла, почна да се губи од сцената, пред да се појават неколку квалитетни режисерски имиња кои на рускиот филм му дадоа нов, свеж здив. Предводник на новата генерација руско кино дефинитивно е Александар Сокуров, чии прекрасни остварувања имаме можност да ги видиме, пред се’, на домашните филмски фестивали (во Скопје и Битола), а во последниов случај со „Александра“ и на „Синедејс“.
