„Знам дека ми ги читаше претходните книги, некои ти се допаднаа повеќе, некои помалку, но оваа, по седум години пауза, сметам дека ми е поместување од досегашната издадена проза.“
пишува: Илина Јакимовска
Една од неодминливите дестинации за пријатно поминати моменти во Париз дефинитивно е книжарницата „Шекспир енд компани“. Иако во градот на светлината има безброј книжарници кои ве привлекуваат да ги посетите, сепак оваа е со посебен шарм поради својот богат историјат. „Шекспир енд компани“ се наоѓа од другата страна на брегот на Сена, отспротива славната „Богородична црква“, и нема шанси да ја одминете. Ова место со постојана динамика секојдневно е посетено од стотици туристи кои поминуваат по половина час, еден час, а некогаш и многу повеќе, читајќи книги и дружејќи се со љубители на пишаниот збор од целиот свет.
На популарниот канадски писател Ијан Рид и на неговиот одличен роман „Се мислам да ставам крај“ им се погоди таа среќа-несреќа да се појават на македонски јазик токму во време кога стапи во сила препораката за карантин во следните две недели. Но тоа не не’ спречува со гордост да го објавиме неговото излегување од печат токму денес, симболично надевајќи се дека средата ќе биде среќен ден за оваа книга и дека истата ќе наиде на добар прием кај читателите. А во тоа сме потполно сигурни затоа што овој роман, кој е 180 издание во „ПРОаЗА“, се разликува од другите книги во едицијата бидејќи се работи за полнокрвен трилер, со сите карактеристики на овој популарен книжевен жанр, чиј потенцијал го препозна и Чарли Кауфман и според него сними истоимен филм за Нетфликс, чија премиера ќе се случи во текот на годинава.
Задолжителни места за посета при шетање низ некој европски град се безбројните книжарници расфрлани ваму-таму низ центарот и по квартовите. Секоја од нив си има свој шарм и раскажува своја автентична приказна, но една од највпечатливите дефинитивно е „Alta acqua“ во Венеција, самопрогласената „најубава книжарница во светот“ поради можноста, доколку имате среќа, да ја посетите токму во моментите кога е поплавена, односно, кога настапува период на… погодувате – acqua alta!
Што да се издвои како значајно од концертите на кои сум присуствувал, кога всушност сите се значајни на овој или оној начин. И на свирките на кои не си поминал ОК од разно-разни причини, сепак дел од нив остануваат во меморијата и со драго срце им се навраќаш на тие моменти на кои си присуствувал по своја волја. Во овој втор дел, повторно хронолошки, стартувам од втората половина на 90-те, па се’ до крајот на првата деценија од новиот милениум. Има тука многу за што да се пишува, но ќе се обидам да се задржам во рамките на возможното 😉
Значи, дечкиве работат и не се зафркаваат!!! По одличната трио сесија на „Светлост“ во „Шортбас“ пред десетина дена за која пишував на линкот https://herojnaedenden.mk/iskra-svetlost-vo-mracnite-lavirinti/#more-2897, синоќа во Галеријата при МКЦ се случи еден прекрасен интимен концерт на „Авадарши квартет“ (ако добро го транскрибирам името на оваа „чудно именувана“ формација). Сепак, работата не е во името, туку во нивното претставување пред малубројната, но избрана публика која одвои време да го посети настанот на кој квартетот го промовираше својот албум насловен „(Waiting at the) Turnstiles“.
Во првиот дел од „Шрапнел“, двата гласа разменуваат ракописи на кои работат во моментот, но нивната финализација е крајно неизвесна. Еве еден од нив како романескен потенцијал со интересна идеја, која можеби еден од ликовите ќе ја реализира во иднина. Засега текстот се чува во фиока.
Деновиве од печат излегоа две нови книги од ИЛИ-ИЛИ во новоотворената едиција насловена „Виртус“, латински збор со значење „храброст, доблест, вредност…“, од кој се изведени „виртуоз“, и следствено на тоа, „виртуозност“. Чест да ја отвори доби францускиот писател Антоан Компањон со двете негови книги „Едно лето со Бодлер“ и „Едно лето со Монтењ“, издадени во соработка со Францускиот институт во Скопје. Всушност, токму неговите две извонредни книги беа инспирација за отворање на нова едиција, која во иднина треба да вдоми многу автори со еднакво возбудливи дела.
Вчера од печат излезе шестото издание на збирката раскази „Мојот маж“ од Румена Бужаровска. Иако се’ уште е актуелна нејзината последна збирка раскази „Не одам никаде“ од крајот на 2018 година, третата книга на Бужаровска деновиве се реактуелизираше поради истоимената претстава во Драмски театар во Скопје во режија на Нела Витошевиќ, која по премиерата доби одлични критики од оние што успеаја да ја видат. За разлика од претходните пет изданија, овој пат корицата на книгата е навистина провокативна, и веќе предизвикува поделени реакции, што значи, не ве остава рамнодушни. Фотографијата и идејата за корицата е на Јана Јакимовска, а дизајнот на Марија Смилевска.
70-то издание на Берлинскиот филмски фестивал, традиционално првиот А-фестивал во годината, кој овој пат почна нешто подоцна, на 20 февруари, заврши синоќа во срцето на Европа. Но, исто така традиционално, на Берлиналето наградите секогаш се доделуваат во претпоследната фестивалска вечер, односно, в сабота, на гала свеченост на која се сумираат резултатите од актуелното издание, кое, според медиумите, годинава беше без грешка, со многу филмска возбуда и остварувања за кои ќе се зборува, пишува и анализира во следниот период. За среќа, модерните технологии и нивните супер моќи ни овозможуваат и кога не сме на фестивалот, да можеме во живо да ги проследиме речиси сите конференции за новинарите што се случуваат таму, и така да добиеме комплетен впечаток за филмовите во официјалната конкуренција, но и во останатите селекции, како и за тоа кон каде се движи филмската уметност, особено доколку знаеме дека Берлиналето отсекогаш се сметал за авангарден фестивал кој открива нови тенденции и кој не се плаши во своја прегратка да ги прими оние филмски автори со нов, свеж поглед кон седмата уметност.
