Архива за категоријата: Филм

Филмската критика кај нас не функционира како што би требало, но се обидувам сето тоа да изгледа пристојно, будно следејќи и пишувајќи за случувањата во македонската кинематографија, но и пошироко. Во оваа рубрика со неколку подрубрики ќе прочитате се’ што успеав да проследам во изминатите две декади, откако ја следам Седмата уметност, со напомена дека најголемиот дел од текстовите се интегрален дел од моите две филмски книги, „Филм.мкд“ и „Филмски град“, а дел од нив се објавувани и на веб страните kritika.mk, kinoteka.mk и сл.

The Power of a Child’s Imagination

in 28th Schlingel – IFF for Children and Young Audiences, Chemnitz

How important are film festivals for children and youth? How much do films intended for the young(est) people influence their worldview? Can they face the challenges of real life mirrored on the big screen while learning from it? These are some questions to which the best answer was given by the 28th edition of the International Film Festival “Schlingel” between 23-30th September. Impeccably organized, with many guests representing almost all of the films and a dozen jury members, this festival in the charming town of Chemnitz in Saxony, eastern Germany, met all the challenges set before each edition, offering a wonderful energy that could be felt before and after each screening. Movies, their authors, and protagonists “gave” us stories in which they face fear, uncertainty, love, growing up, maturing. They came from different paths of social life and various parts of the world, facing us with it in the best possible way, with the eternal question: What kind of world do we, the adults, leave for them? Because, no matter how cliché it sounds, the world belongs to the young people. In this way, once again the power of the seventh art was shown in action, which, despite the popularity of social networks, still remains inviolable, at the very top.

Читај повеќе

Соочувањето со стравот и моќта на детската имагинација

Колку се важни филмските фестивали за деца и млади? Колку филмовите наменети за (нај)младите влијаат врз нивниот светоглед? Дали тие можат да се соочат со предизвиците во реалниот живот пресликан на големото платно, истовремено учејќи од него? Прашања на кои најдобар одговор даде 28 издание на Интернационалниот филмски фестивал „Шлингел“ од 23 до 30 септември. Беспрекорно организиран, со многу гости од речиси сите филмови и членови на десетина жирија, овој фестивал во симпатичниот град Кемниц во Саксонија, источна Германија, одговори на сите предизвици поставени пред секое издание, нудејќи прекрасна енергија која пред и по секоја проекција можеше да се почувствува меѓу присутните. Филмовите и нивните автори и протагонисти ни „подарија“ приказни во кои се соочуваат со стравот, неизвесноста, љубовта, растењето, созревањето… во различни контексти на општествено живеење во различни делови од светот, и со тоа на најдобар може начин не’ соочија со вечното прашање: Каков свет им оставаме ние, возрасните? Бидејќи, колку и да звучи како клише, светот им останува токму на младите. На тој начин уште еднаш на дело се покажа моќта на седмата уметност, која и покрај популарноста на социјалните мрежи, сепак и понатаму останува неприкосновена, на самиот врв.

Читај повеќе

„Фипресци“ за канадскиот филм „Ехо до Делта“

Синоќа, на затворањето на 28 издание на Интернационалниот филмски фестивал за деца и млади „Шлингел“ беа доделени наградите за најдобрите. На фестивалот во Кемиц од 23 до 30 септември беше прикажан 171 филм, а за најдобрите одлучуваа десетина жирија во разни секции. Беше прекрасно да се присуствува на фестивалот полн со детска радост и младешка енергија, и затоа „Шлингел“ се смета за еден од најзначајните фестивали за младите во Европа.

Читај повеќе

28. Интернационален филмски фестивал „Шлингел“ во симпатичниот град Кемниц

Многу ми е драго што од 23 до 30 септември сум дел од ФИПРЕСЦИ жирито на 28-то издание на филмскиот фестивал во Кемниц, Германија. Другите двајца членови се колегите филмски критичари Холгер Твеле (Германија) и Хозе Солис (Хондурас/Шпанија). Голем предизвик е да се погледнат филмовите кои третираат теми што ги засегаат децата и младинците, оние во чии раце е иднината на оваа планета, бирајќи го најдобриот меѓу нив.

Читај повеќе

Кон „Asteroid city“ на Вес Андресон

Минатата седмица присуствував на хрватската премиера на новиот филм „Asteroid city“ на режисерот Вес Андресон. Кај нас дистрибутерите се’ уште се во длабока сиеста. Летното кино „Бачвице“ во Сплит беше совршена платформа за гледање на едно вакво специфично остварување на големиот екран, додека паралелно ги слушате брановите на Јадранското море, звукот на авионите кои на 5-10 минути полетуваат и одлетуваат од сплитскиот аеродром, а повремено се појавуваа и светлата на понекој дрон. Дрон!? После гледањето на филмот, не бев веќе сигурен во тоа 😉

Читај повеќе

Кон „Опенхајмер“ на Кристофер Нолан

Во период кога на светот повторно му се заканува можна нуклеарна катастрофа само доколку нечии налудничави прсти (не)намерно го стиснат црвеното копче, режисерот Кристофер Нолан решава да не’ потсети на животната приказна на творецот на нуклеарната бомба, Роберт Опенхајмер, чиј изум беше употребен за дефинитивен крај на Втората светска војна, откако Јапонија капитулираше. Обидувајќи се да „избоксира“ со аргументите „за“ и „против“, филмот снимен според биографскиот роман „Американски Прометеј“ на Каи Б’рд и Мартин Шервин, кои го потпишуваат и сценариото заедно со режисерот, не’ води на тричасовно патување преполно со незаборавни реплики и успешни визуелни решенија.

Читај повеќе

Кон „Стариот даб“ на Кен Лоуч

Луѓето заминуваат од домот поради разни причини: економски, социјални, политички, еколошки… поради подобра животна средина, подобри услови за работа, подобра иднина за поколението… но, за жал, и поради војна. Воените мигранти одамна станаа наша реалност, и нивната интеграција во новите контексти е еден од најголемите предизвици на современието во кое живееме. Токму со оваа горлива тема во својот најнов филм се зафатил и генијалниот режисер Кен Лоуч, кој во соработка со сценаристот Пол Лаверти, во последниве неколку децении ни ги „подарија“ најдобрите социјални драми на големиот екран. Многумина велат дека ова му е последен филм на британскиот ветеран, но знаејќи ја неговаа упорност и возбуда секогаш да се фаќа во костец со проблемите на современиот човек, ништо чудно да видиме уште некое негово остварување во годиниве што следат, само ако го послужи здравјето.

Читај повеќе

Кон „Бајка“ на Александар Сокуров

Еден од највозбудливите филмови прикажани на 22-иот „Синедејс“ дефинитивно беше новото остварување на рускиот режисер Александар Сокуров, кој по седумгодишен пост се враќа на големиот екран. Ученикот на Тарковски кого го сакаме поради неговите ремек-дела „Мајка и син“, „Руска арка“, „Татко и син“, „Александра“, „Фауст“… повторно се враќа на својата стара пасија, „поигрувањето“ со историските фигури, како и во неговата антологиска трилогија од почетокот на милениумот, „Молох“, „Бик“ и „Сонце“, каде ги „разголува“ Хитлер, Ленин и Хирохито на начин дотогаш невиден во филмската, и воопшто, во историјата. Овој пат на сцената ги имаме креаторите на човековата судбина во 20 век: Сталин, Хитлер, Мусолини и Черчил, а во споредни улоги се појавуваат Наполеон и Исус Христос.

Читај повеќе

Кон „Сигурно место“ на Јурај Леротиќ

Синоќа бев позитивно испровоциран од ФБ постот на Оливера Ќорвезироска, која пред една декада беше една од ретките уредници кои со драго срце отстапуваа простор за филмски осврти во печатен медиум, за разлика од денешната ситуација, кога филмските рецензии тук-таму можат да се прочитаат на одредени портали, блог-страници и специјализирани „проекти“ кои ја третираат седмата уметност, а всушност се само начин за преживување на годината. Интересно, Ќорвезироска најпрво не го препорача филмот за гледање, и покрај потенцираната брилијантност на хрватскиот филм, актуелен добитник на три „Златни арени“ во Пула, а потоа се предомисли бидејќи вакво ремек-дело навистина мора да дојде до поширок круг на луѓе, бидејќи зборува за суштинските човекови проблеми. Впрочем, како што таа подоцна допиша во самиот пост: „Филмот отвора толку длабока тема за менталното здравје на „нормалните“ луѓе, за депресијата за која се молчи додека се зборува и се дере за триста глупости, додека неважното ни се наметнува како најважно, додека светот се распаѓа од погрешност во сите пори на општеството“. Право во центарот!

Читај повеќе

Кон „Совршени денови“ на Вим Вендерс

Германскиот режисер во последниве две декади си игра падни-стани со својата кариера, но тоа е разбирливо поради возраста и различните интереси и ангажмани од кои беше дел во новиот милениум. Тој брилјираше со двата документарни филма: „Пина“ (2011) посветен на славната сонародничка, кореографката Пина Бауш, како и со „Солта на Земјата“, приказна за фотографот Себастајо Салгадо кој четириесет години го архивирал животот во скриените катчиња на земјината топка. И кога нештата веќе беа јасни, мислејќи дека тоа е жанрот преку кој германскиот мајстор ќе се изразува до крајот на кариерата, бидејќи, и покрај неколкуте обиди, не сними добар игран филм уште од „Пукање во Палермо“ (2008), еве го стариот добар Вендерс, онаков каков што го знаеме уште од времето кога Миро (Мирослав Поповиќ) во симпатичното кино во Музејот на современа уметност во Скопје, на средината од 90-те години на минатиот век, организираше ревија на неговите генијални остварувања од 70-те и 80-те години, и кога Вендерс на скопските љубители на седмата уметност им влезе под кожата.

Читај повеќе