Драги пријатели, со задоволство го најавувам излегувањето на мојата нова прозна книга, збирката раскази “Двојна експозиција”. Овие приказни одамна ги носев во себе, дел од нив имаа потенцијал за роман, но сепак се одлучив за компактна збирка раскази, во која низ 12-те приказни раскажувам за растењето, созревањето, бизарноста, кризата на средните години и умирањето. Некако чувствувам дека ќе ви се допаднат, зашто ги напишав со кеиф и од срце Се гледаме од денес во книжарница… но пред тоа, да видиме што вели издавачката куќа
По „ФИЛМ.МКД“ (2015) и „Филмски град“ (2018), природно се наметна излегувањето и на третата книга со филмска есеистика, која ја пишував и објавував на мојот блог-сајт „herojnaedenden.mk“. Со „Филмотопија“ на најдобар можен начин ја заокружувам трилогијата посветена на филмот, тој термин толку типичен во поновата историја на седмата уметност. Со трите книги ја покривам речиси целата македонска продукција, но и она што како новина и тенденција се случуваше на светски план во новиот милениум, со што се надевам дека овие изданија претставуваат драгоцен издавачки придонес кај нас, особено ако знаеме дека вакви книги што на особен начин ја третираат филмската уметност се вистинска издавачка реткост.
Денес, сабота, 16 април, од печат излегува книгата со филмска есеистика „Филмотопија“ од Игор Анѓелков, со што авторот на најдобар можен начин ја заокружува трилогијата составена и од книгите „ФИЛМ.МКД“ (2015) и „Филмски град“ (2018), сите во издание на „ИЛИ-ИЛИ“. Анѓелков продолжува ревносно да ја следи филмската продукција кај нас и во светот, и низ рецензентски и есеистички осврти на публиката навремено ѝ нуди увид во случувањата во филмската уметност.
Вчера се продаде последниот примерок од второто издание на ФОТО СИНТЕЗА, кон кој Наталија Наумовска на блогот КРАЈБРЕЖЈЕ се осврна токму – вчера. Фина коинциденција. Убаво е кога книгата живее толку долго, дури осум години по нејзиното издавање. Благодарност до авторката за рецензијата: лична, прецизна, едноставна – како и самата приказна.
Постојано преиспитување преку монолог со себе и дијалог со Другиот, како докази за моќта на книжевноста и продолжување на животот на книгата и по година ипол од нејзиното излегување. Никола Стиков со месеци ми навестуваше осврт кон книгата, и синоќа конечно тоа и се случи!
Во конкуренција од 41 пријавени романи, „Шрапнел“ влезе во третиот круг со уште осум други книги. По секоја селекција, најтранспарентниот член на жирито, Живко Гроздановски, на својот блог-сајт „Булевар Ослободување“ објавуваше кратки осврти за книгите кои отпаднаа од конкуренција. Еве ги неговите импресии за „Шрапнел“ по гласањето за петте книги кои влегоа во финалниот круг за „Роман на годината“ на Фондацијата „Славко Јаневски“:
Плочата на гробот на дедо ми и баба ми одамна беше напукната, и еден ден, конечно, во средината се струполила надолу, отворајќи дупка небаре уште вечерва ќе излезат на едно рандеву низ локалните гробишта. Се обидуваме со татко ми да направиме нешто, составувајќи некои паднати парчиња за колку-толку гробот да изгледа пристојно за утрешната задушница, но заклучуваме дека мора под итно да се смени плочата. Тој ми вели дека ќе оди кај истите луѓе што го направиле гробот уште пред дваесетина години, кога почина баба ми од инфаркт, а јас се чудам и прашувам гласно зарем тие сè уште постојат и го работат ова, но тој ме уверува дека се на истото место и дека сега синот го преземал бизнисот. Инаку, да нема забуни, на спомен-плочата над гробот долго време левата страна стоеше празна, чекајќи го стрпливо името на дедо ми да го заземе своето место, за разлика од некои соседни плочи, на кои веќе имаше изгравирано слика од идните почиватели, па дури и нивното име и годината на раѓање, додека кај годината на умирање фалеа последните две бројки по задолжителните „20..“.
Ми беше чест да ја читам книгава, ми беше особено задоволство да се дружам со неа во новогодишната ноќ, бидејќи за мене славењето е тоа, храна ми е пишаниот збор, и јас рано утринава си легнав сита.
Пријатен предизвик. Можност да пишувам за книгите на Игор Анѓелков „Филм.мкд“ и „Филмски град“. Ми стигнаа по пошта, ги разгледував и уште првиот впечаток беше дека ќе понудат читателско искуство што се граничи со визуелно. Одеднаш добиваш и текст, и филм, како текстот да се конвертира во филмот за кој пишува Анѓелков.
Се гледаме од денес во книжарница… но пред тоа, да видиме што вели издавачката куќа 
