Од злато вредната архива деновиве го ископав и ова видео парче, во кое претставувам еден скопски гаражен бенд, се’ уште неименуван, но со одличен материјал кој чека да ја види светлината на денот. Главен музички двигател е Ненад Неделков, попознат како Неле К, со кого патуваме со такси низ градот до крајната дестинација, гаражите во Козле, каде го чекаат пајташите на проба.

Повеќето од нас се сеќаваат кога ЈРТ правеше пауза во програмата, на еден телоп беше испишано „Интермецо“ и одеше музика до следната програмска содржина. Деновиве се интермецо од летните горештини. Всушност, најбитните работи се случуваат во „интермецата“ од нашите животи, а не во она рутинско секојдневие.

Во магазинот „Нова машина“, кој најчесто ја третираше алтернативната македонска музичка сцена, во просторот помеѓу, во една фина меѓу-рубрика едноставно наречена „Интермецо“, успевав да провлечам триминутни клипчиња, колку што отрпилика е времетраењето на една песна, како оддишка од „сериозните“ музички теми. Во архивата сум успеал да зачувам еден од нив, во кој можете да видите многу карактеристични „скопски ситуации“: љубење крај Вардар, кучиња скитници, шмекање во парк, комарџии под мост, рибари денгубџии и уште еден куп драгоцености.

Во последниве години се случува вистински ривајвл на издавање на музика на винил, откако во последната декада од минатиот век, приматот го презедоа компакт дисковите. По падот на Берлинскиот ѕид и завршувањето на ривалството помеѓу Истокот и Западот, на пазарот се појавија многу пиратски ЦДа кои на овие простори се продаваа за багателни цени. Љубителите на музиката беа фатени во расчекор – т.н. „бугарски дискови“, или да се задржат на колекционирање на оригинали?

Ова е мојот прв телевизиски реализиран и емитуван прилог воопшто. Честа заеднички да го скршиме мразот им припадна на „Стринг форсис“: и тие издадоа дебитантски албум, и јас дебитирав во те-ве етерот.

Деновиве Пикисипи, по повод 21 година од излегувањето на култниот албум „Сафизам“, за сите фанови кои ја немаат оваа хип-хоп лектира направи повторна дистрибуција на компакт дискот. Еве мало потсетување што се случуваше пар месеци пред излегувањето на албумот. Во 1999 година Смилен, Гоце и Пикисипи веќе беа етаблирани на музичката сцена со еден куп следбеници на живите настапи, и полека но сигурно го крчкаа дебитантското албумско остварување на САФ со промовирање на неколку синглови. Меѓу нив беше и темата „Сафари“, придружена со одличен видео-спот.

Од ризницата префрлена од ВХС која датира пред 22 години, еве еден од моите најдраги телевизиски прилози поради контекстот во кој го работевме. Панк-рокерите „Но нејм нејшн“ во септември 1999 година издадоа нов ЦД-албум насловен „У пичку матер“, вклучувајќи го и големиот хит во тоа време „Девојките од Аеродром“. Кога се слушнавме по телефон за да закажеме интервју, Божо и Сисир предложија да дојдеме во станот кој во моментот го молерисуваа, и тука да го направиме муабетот. „Еј, па зошто да не, баш е панкерски“, си помислив, и со снимателот Сале правец – Кисела вода.

На 01 мај 1991 година, „Стотројка“ почна да зрачи во етерот над Скопје. За нејзиното несомнено големо значење и влијание се кажани многу работи. Потребата од ваков медиум и понатаму е насушна, меѓутоа, проблемот со губењето на фреквенцијата на ФМ скалата продолжува да се провлекува низ политичките лавиринти без волја за крајно решение. Меѓутоа, сметам дека кога (ако?) ќе се реши тој проблем, во „Стотројка“ треба додатно да се вложи (бадијала ако се врати фреквенцијата кога техничките услови се застарени, да не речам мизерни!?), а потоа да се мисли и на квалитетно екипирање со соодветно уредништво (без удирање в гради и работа на стара слава), за збогатување на програмската понуда со нови дечки и девојки кои имаат што да кажат и кои ќе бидат новиот импулс во етерот. Со таква стратегија, истиот експресно може да биде освоен, со оглед на тоа што во моментов не се нуди ништо квалитетно на ФМ скалата, а младите генерации се препуштени сами на себе. Сето останато е само конструктивен романтизам кон некои дамнешни убави времиња, кога „Стотројка“ во вистинска смисла на зборот беше „Државен непријател број 1“, нудејќи програмска разновидност која поттикнуваше на размислување и делување.

Годината е 1999. Студиите по новинарство се при крај, и по актуелниот радио ангажман во „Стотројка“ и хонорарните текстови низ разни македонски весници и списанија, ми се укажува можност да почувствувам како е да се работи и во телевизиски медиум. Тогашен ТВ Сител беше сосема поинаков од денешниот, со многу ентузијасти кои си ја сакаа и си ја знаеја работата, која резултираше со интересни телевизиски продукти.

Попладневниот магазин беше од областа на културата, и во негови рамки правам прилози на разни теми, меѓу кои највеќе ја третирам домашната музичка сцена. Сето тоа по кратко време се претвори во еднонеделен дваесетминутен магазин со наслов „Нова машина“.