Изминатиот период се заредија текстови во однос на 30-годишнината од излегувањето на некои култни албуми на почетокот од 90-те (Архангел 1, Nevermind на Нирвана, Blue lines на Масив атак, Пакет аранжман и Шарло…). А само една година порано, или поточно, на 21 август 1990 година, бумот го навести излегувањето на албумот Ritual de lo habitual на Jane’s addiction, кој и по три декади покажува и докажува дека се работи за безвременско издание кое се’ уште функционира беспрекорно.
Денеска од печат излегува новата поетска збирка „Гранична состојба“ од Лидија Димковска. Се работи за деветтото издание во едицијата „Поеза“ на ИЛИ-ИЛИ, кое се појавува пет години по стихозбирката „Црно на бело“, како прво издание со кое стартуваше споменатата едиција.
На денешен ден пред 41 година се случи фаталниот настан во кој Јан Кертис, фронтменот на Џој дивижн, реши да замине на некое поубаво место, оставајќи последна порака во која вели дека „не може повеќе да издржи“. Во изминатите четири декади се изначитавме и изнаслушавме стотици приказни за настанот на овој датум во 1980 година во домот во Маклесфилд, кој многумина, можеби по малку и претенциозно, го сметаат и за крајот на рокенролот, откако постхумно излезе прекрасниот сингл „Love will tear us apart“. Но, ова не е приказна за Јан, туку за неговата ќерка Натали, која во моментот на посегнување по сопствениот живот на музичарот, таа имала само една година. Многумина веројатно се запрашале што се случува во меѓувреме со девојката која има толку култен татко? Еве ја нејзината животна приказна.
Деновиве Пикисипи, по повод 21 година од излегувањето на култниот албум „Сафизам“, за сите фанови кои ја немаат оваа хип-хоп лектира направи повторна дистрибуција на компакт дискот. Еве мало потсетување што се случуваше пар месеци пред излегувањето на албумот. Во 1999 година Смилен, Гоце и Пикисипи веќе беа етаблирани на музичката сцена со еден куп следбеници на живите настапи, и полека но сигурно го крчкаа дебитантското албумско остварување на САФ со промовирање на неколку синглови. Меѓу нив беше и темата „Сафари“, придружена со одличен видео-спот.
Деновиве од печат излезе нова книга во издание на ИЛИ-ИЛИ. Се работи за преводот на романот „Кога светлината згаснува од Ојген Руге, како 193 наслов во популарната едиција „ПРОаЗА“. Преводот од германски јазик е на Ксенија Чочкова, илустрацијата на корицата и дизајнот се на Марија Смилевска, а излегувањето на книгата финансиски е помогнато од книжевната мрежа „ТРАДУКИ“.
Од ризницата префрлена од ВХС која датира пред 22 години, еве еден од моите најдраги телевизиски прилози поради контекстот во кој го работевме. Панк-рокерите „Но нејм нејшн“ во септември 1999 година издадоа нов ЦД-албум насловен „У пичку матер“, вклучувајќи го и големиот хит во тоа време „Девојките од Аеродром“. Кога се слушнавме по телефон за да закажеме интервју, Божо и Сисир предложија да дојдеме во станот кој во моментот го молерисуваа, и тука да го направиме муабетот. „Еј, па зошто да не, баш е панкерски“, си помислив, и со снимателот Сале правец – Кисела вода.
Во последниов период неколку пријатели и познаници се пофалија со прошетката до Кожле, покажувајќи фотки на кои се гледа дека местото е совршено за еднодневен излет надвор од градот. А тоа „надвор од градот“ всушност воопшто и не е далеку: Кожле се наоѓа на четириесетина километри од Скопје, поточно, на шест километри од Катланово, и навистина не претставува никаков напор да се дојде до него. Но, поради неговата очигледна популарност во последно време, кога на една раскрсница застанавме еден автомобил за да прашаме дали да продолжиме нагоре или надолу кон Кожле, возачот ни го покажа патот, но низ заби и со сериозен тон не’ замоли да не паркираме по малите сокачиња, за да не им го заградиме патот на мештаните или викенд-посетителите. Се заблагодаривме, и за кратко бевме на сред-село, секако, внимавајќи каде ќе го оставиме автомобилот.
На 01 мај 1991 година, „Стотројка“ почна да зрачи во етерот над Скопје. За нејзиното несомнено големо значење и влијание се кажани многу работи. Потребата од ваков медиум и понатаму е насушна, меѓутоа, проблемот со губењето на фреквенцијата на ФМ скалата продолжува да се провлекува низ политичките лавиринти без волја за крајно решение. Меѓутоа, сметам дека кога (ако?) ќе се реши тој проблем, во „Стотројка“ треба додатно да се вложи (бадијала ако се врати фреквенцијата кога техничките услови се застарени, да не речам мизерни!?), а потоа да се мисли и на квалитетно екипирање со соодветно уредништво (без удирање в гради и работа на стара слава), за збогатување на програмската понуда со нови дечки и девојки кои имаат што да кажат и кои ќе бидат новиот импулс во етерот. Со таква стратегија, истиот експресно може да биде освоен, со оглед на тоа што во моментов не се нуди ништо квалитетно на ФМ скалата, а младите генерации се препуштени сами на себе. Сето останато е само конструктивен романтизам кон некои дамнешни убави времиња, кога „Стотројка“ во вистинска смисла на зборот беше „Државен непријател број 1“, нудејќи програмска разновидност која поттикнуваше на размислување и делување.
Годината е 1999. Студиите по новинарство се при крај, и по актуелниот радио ангажман во „Стотројка“ и хонорарните текстови низ разни македонски весници и списанија, ми се укажува можност да почувствувам како е да се работи и во телевизиски медиум. Тогашен ТВ Сител беше сосема поинаков од денешниот, со многу ентузијасти кои си ја сакаа и си ја знаеја работата, која резултираше со интересни телевизиски продукти.
Попладневниот магазин беше од областа на културата, и во негови рамки правам прилози на разни теми, меѓу кои највеќе ја третирам домашната музичка сцена. Сето тоа по кратко време се претвори во еднонеделен дваесетминутен магазин со наслов „Нова машина“.
Деновиве од печат излезе четвртата книга во едицијата „Виртус“ на издавачката куќа ИЛИ-ИЛИ. Од прекрасниот серијал „Едно лето со…“ на Антоан Компањон, по Бодлер и Монтењ, овој пат францускиот автор не’ соочува со приказната за животот и делото на славниот Блез Паскал. Преводот од француски јазик е на Зоран Јовановски, корицата е дело на Марија Смилевска, а излегувањето на книгата е поддржано до Францускиот институт во Скопје.
