Едно од посебните задоволства е кога ќе се посети одреден бенд за време на нивната проба во подрумот или гаражата каде вежбаат за следниот настап. Тазе вратени од свирка на хард-кор фестивал во слободарската Пула, ги посетив Tank Warning Net во нивната тогашна база, еден тесен подрум во центарот на Скопје, и си направивме вообичаен free-style муабет за сите работи кои момците ги тангираа во моментот.
Во последниве години се случува вистински ривајвл на издавање на музика на винил, откако во последната декада од минатиот век, приматот го презедоа компакт дисковите. По падот на Берлинскиот ѕид и завршувањето на ривалството помеѓу Истокот и Западот, на пазарот се појавија многу пиратски ЦДа кои на овие простори се продаваа за багателни цени. Љубителите на музиката беа фатени во расчекор – т.н. „бугарски дискови“, или да се задржат на колекционирање на оригинали?
Денес од печат излезе реизданието на романот „Жените Гаврилови“ од Кица Колбе, како 196 наслов во едицијата „ПРОаЗА“ на ИЛИ-ИЛИ. Со издавањето на ова преработено и проширено издание на романот оригинално издаден во 2008 година, успешно продолжува соработката на издавачката куќа и авторката, чии два претходни романи „Земја на бегалци“ и „Витезот и Византијката“ предизвикаа одличен интерес кај читателите.
Деновиве ми пристигна едно ЛП кое зазема посебно место во мојата домашна колекција поради неговата исклучителност. Периодот имав повеќе време за слушање на музика, и највеќе на увце ми легнаа маестралните Кен (Can), експерименталниот рок бенд кој ги одбележа крајот на 60-те и почетокот на 70-те со своите антологиски албуми. Во колекцијата ги имам легендарните „Tago mago“ (1971) и „Ege Bamyasi“ (1972), како и двојното ЛП со колекцијата на синглови од целата нивна кариера издадено неодамна, меѓутоа, љубопитноста отиде чекор понатаму, и ме интересираше што во моментов прави ненадминатиот вокал на бендот од Келн, мистер Дамо Сузуки. Сурфајќи на нет наидов на снимки од еден куп негови свирки низ светов, што значи дека човекот, и покрај дијагностициран канцер, како и годините кои веќе го навјасале, и понатаму е неверојатно активен на сцената. Една од неговите последни свирки е со групата Mugstar, од чиј настап на 28 април 2018 година во Ливерпул и настана носачот на звук кој периодов е мој секојдневен саундтрак.
Отсекогаш сум ги обожувал графитите како слободна форма на изразување, бидејќи приказната е толку едноставна: имате ѕид, имате спреј во раката, добра мисла или талент за цртеж, и магијата се случува веднаш, тука и сега. И не ви треба ништо повеќе! Ова се моите два ТВ обида за сублимирање на графити искуствата во неколкуминутни прилози емитувани во магазинот „Нова машина“.
Ова е мојот прв телевизиски реализиран и емитуван прилог воопшто. Честа заеднички да го скршиме мразот им припадна на „Стринг форсис“: и тие издадоа дебитантски албум, и јас дебитирав во те-ве етерот.
Денеска од печат излегува новата поетска збирка „Гранична состојба“ од Лидија Димковска. Се работи за деветтото издание во едицијата „Поеза“ на ИЛИ-ИЛИ, кое се појавува пет години по стихозбирката „Црно на бело“, како прво издание со кое стартуваше споменатата едиција.
Деновиве Пикисипи, по повод 21 година од излегувањето на култниот албум „Сафизам“, за сите фанови кои ја немаат оваа хип-хоп лектира направи повторна дистрибуција на компакт дискот. Еве мало потсетување што се случуваше пар месеци пред излегувањето на албумот. Во 1999 година Смилен, Гоце и Пикисипи веќе беа етаблирани на музичката сцена со еден куп следбеници на живите настапи, и полека но сигурно го крчкаа дебитантското албумско остварување на САФ со промовирање на неколку синглови. Меѓу нив беше и темата „Сафари“, придружена со одличен видео-спот.
Од ризницата префрлена од ВХС која датира пред 22 години, еве еден од моите најдраги телевизиски прилози поради контекстот во кој го работевме. Панк-рокерите „Но нејм нејшн“ во септември 1999 година издадоа нов ЦД-албум насловен „У пичку матер“, вклучувајќи го и големиот хит во тоа време „Девојките од Аеродром“. Кога се слушнавме по телефон за да закажеме интервју, Божо и Сисир предложија да дојдеме во станот кој во моментот го молерисуваа, и тука да го направиме муабетот. „Еј, па зошто да не, баш е панкерски“, си помислив, и со снимателот Сале правец – Кисела вода.
На 01 мај 1991 година, „Стотројка“ почна да зрачи во етерот над Скопје. За нејзиното несомнено големо значење и влијание се кажани многу работи. Потребата од ваков медиум и понатаму е насушна, меѓутоа, проблемот со губењето на фреквенцијата на ФМ скалата продолжува да се провлекува низ политичките лавиринти без волја за крајно решение. Меѓутоа, сметам дека кога (ако?) ќе се реши тој проблем, во „Стотројка“ треба додатно да се вложи (бадијала ако се врати фреквенцијата кога техничките услови се застарени, да не речам мизерни!?), а потоа да се мисли и на квалитетно екипирање со соодветно уредништво (без удирање в гради и работа на стара слава), за збогатување на програмската понуда со нови дечки и девојки кои имаат што да кажат и кои ќе бидат новиот импулс во етерот. Со таква стратегија, истиот експресно може да биде освоен, со оглед на тоа што во моментов не се нуди ништо квалитетно на ФМ скалата, а младите генерации се препуштени сами на себе. Сето останато е само конструктивен романтизам кон некои дамнешни убави времиња, кога „Стотројка“ во вистинска смисла на зборот беше „Државен непријател број 1“, нудејќи програмска разновидност која поттикнуваше на размислување и делување.
