Денеска од печат излегува новата поетска збирка „Гранична состојба“ од Лидија Димковска. Се работи за деветтото издание во едицијата „Поеза“ на ИЛИ-ИЛИ, кое се појавува пет години по стихозбирката „Црно на бело“, како прво издание со кое стартуваше споменатата едиција.
Деновиве Пикисипи, по повод 21 година од излегувањето на култниот албум „Сафизам“, за сите фанови кои ја немаат оваа хип-хоп лектира направи повторна дистрибуција на компакт дискот. Еве мало потсетување што се случуваше пар месеци пред излегувањето на албумот. Во 1999 година Смилен, Гоце и Пикисипи веќе беа етаблирани на музичката сцена со еден куп следбеници на живите настапи, и полека но сигурно го крчкаа дебитантското албумско остварување на САФ со промовирање на неколку синглови. Меѓу нив беше и темата „Сафари“, придружена со одличен видео-спот.
Од ризницата префрлена од ВХС која датира пред 22 години, еве еден од моите најдраги телевизиски прилози поради контекстот во кој го работевме. Панк-рокерите „Но нејм нејшн“ во септември 1999 година издадоа нов ЦД-албум насловен „У пичку матер“, вклучувајќи го и големиот хит во тоа време „Девојките од Аеродром“. Кога се слушнавме по телефон за да закажеме интервју, Божо и Сисир предложија да дојдеме во станот кој во моментот го молерисуваа, и тука да го направиме муабетот. „Еј, па зошто да не, баш е панкерски“, си помислив, и со снимателот Сале правец – Кисела вода.
На 01 мај 1991 година, „Стотројка“ почна да зрачи во етерот над Скопје. За нејзиното несомнено големо значење и влијание се кажани многу работи. Потребата од ваков медиум и понатаму е насушна, меѓутоа, проблемот со губењето на фреквенцијата на ФМ скалата продолжува да се провлекува низ политичките лавиринти без волја за крајно решение. Меѓутоа, сметам дека кога (ако?) ќе се реши тој проблем, во „Стотројка“ треба додатно да се вложи (бадијала ако се врати фреквенцијата кога техничките услови се застарени, да не речам мизерни!?), а потоа да се мисли и на квалитетно екипирање со соодветно уредништво (без удирање в гради и работа на стара слава), за збогатување на програмската понуда со нови дечки и девојки кои имаат што да кажат и кои ќе бидат новиот импулс во етерот. Со таква стратегија, истиот експресно може да биде освоен, со оглед на тоа што во моментов не се нуди ништо квалитетно на ФМ скалата, а младите генерации се препуштени сами на себе. Сето останато е само конструктивен романтизам кон некои дамнешни убави времиња, кога „Стотројка“ во вистинска смисла на зборот беше „Државен непријател број 1“, нудејќи програмска разновидност која поттикнуваше на размислување и делување.
Годината е 1999. Студиите по новинарство се при крај, и по актуелниот радио ангажман во „Стотројка“ и хонорарните текстови низ разни македонски весници и списанија, ми се укажува можност да почувствувам како е да се работи и во телевизиски медиум. Тогашен ТВ Сител беше сосема поинаков од денешниот, со многу ентузијасти кои си ја сакаа и си ја знаеја работата, која резултираше со интересни телевизиски продукти.
Попладневниот магазин беше од областа на културата, и во негови рамки правам прилози на разни теми, меѓу кои највеќе ја третирам домашната музичка сцена. Сето тоа по кратко време се претвори во еднонеделен дваесетминутен магазин со наслов „Нова машина“.
Деновиве од печат излезе четвртата книга во едицијата „Виртус“ на издавачката куќа ИЛИ-ИЛИ. Од прекрасниот серијал „Едно лето со…“ на Антоан Компањон, по Бодлер и Монтењ, овој пат францускиот автор не’ соочува со приказната за животот и делото на славниот Блез Паскал. Преводот од француски јазик е на Зоран Јовановски, корицата е дело на Марија Смилевска, а излегувањето на книгата е поддржано до Францускиот институт во Скопје.
Објавувањето на актуелниот „Роман на годината 2020“ на Фондацијата „Славко Јаневски“ се случи на штандот на „Антолог“ на септемврискиот Саем на книгата, по чие завршување новото дело на Јанковски имаше приоритет меѓу многуте во мојата домашна библиотека кои требаше да се прочитаат. Првите импресии веднаш ги проследив до авторот преку мејл, а деновиве, по препрочитувањето на книгата, токму тој прв импулс преточен во текст го земав како основа за освртот кој следи, секако, надграден со нови забелешки.
Оваа година Канал 103, или популарната „Стотројка“, слави 30 години постоење. Честитки за мојата прва медиумска љубов, РАДИОТО, за многу години!!!
По речиси една ипол година, едно од последните остварувања во македонската кинематографија овие денови можеме да го гледаме и на редовниот кино репертоар во „Синеплекс“. „Ефектот на среќа“ својата премиера ја доживеа одамна, на отворањето на „Синедејс“ во ноември 2019 година, за во меѓувреме, планот за кино прикажување драстично да се смени по појавувањето на светската пандемија. Така, сакал-нејќел, дебитантскиот филм на Борјан Зафировски стана „најдобро чуваната тајна“ на новиот македонски филм, која беше потхранувана со позитивни зборови и импресии од оние малкумина кои во меѓувреме успеаја да го видат на тие пар проекции во „Милениум“, МКЦ и Кинотека. Конечно, филмот се појавува и пред судот на пошироката публика токму овие денови, која исто така не е голема на број, со оглед на протоколите за одржување на јавни настани, вклучувајќи и кино-претстави. Проекцијата на која јас и уште триесетина филмофили го проследивме филмот беше посветена на штотуку починатиот монтажер, легендарниот Андрија Зафрановиќ, кој е „виновник“ и за квалитетната монтажа на филмот на Зафировски, чие дело неодамна го доби и првото фестивалско признание на SEE Film Festival Online.
Денес од печат излегува нова книга од ИЛИ-ИЛИ, овој пат поразлична од она на што дoсега беа навикнатие читателите. Сигурно во текот на изминатите месеци по социјалните мрежи сте се сретнале со прекрасните цртежи на Перо Георгиев, придружени со кратки, но мудри текстови, со надеж дека истите ви се допаднале и сте уживале во нив. Овој пат подредени во тематски поглавја и сместени на едно место на 240 страници, оваа драгоцена графичка книга насловена „Животот на смртта“ сигурно би ја посакал секој библиофил во својата домашна библиотека.
