Особено ме радува секој нов осврт, секое ново „читање“ на романот „Мина“ кое, како што наведува и Умберто Еко, е субјективна прошетка низ наративните шуми на ракописот и една од многуте можни „вистини“. Сашо Огненовски е посветен и вреден чинител на македонската книжевна сцена, кој освен како автор и издавач, низ рецензии активно ги проследува и случувањата на истата таа сцена. Благодарност, Сашо, за одвоеното време и вредниот прочит на романот.
Ме израдува насловот на филмот кој Вардан Тозија го снимаше за време на светската пандемија. „М“ веднаш ми асоцираше на славниот истоимен филмски класик од 1931 година на германскиot режисер Фриц Ланг. По култниот „Метрополис“, тој на човештвото му го подари и ова антологиско филмско дело, кое отворено му покажуваше среден прст на растечкиот Нацизам во неговата држава, поради што набргу мораше да ја напушти земјата во пакет со главниот актер во филмот, фантастичниот Питер Лоре, и обајцата Евреи.
in 28th Schlingel – IFF for Children and Young Audiences, Chemnitz
How important are film festivals for children and youth? How much do films intended for the young(est) people influence their worldview? Can they face the challenges of real life mirrored on the big screen while learning from it? These are some questions to which the best answer was given by the 28th edition of the International Film Festival “Schlingel” between 23-30th September. Impeccably organized, with many guests representing almost all of the films and a dozen jury members, this festival in the charming town of Chemnitz in Saxony, eastern Germany, met all the challenges set before each edition, offering a wonderful energy that could be felt before and after each screening. Movies, their authors, and protagonists “gave” us stories in which they face fear, uncertainty, love, growing up, maturing. They came from different paths of social life and various parts of the world, facing us with it in the best possible way, with the eternal question: What kind of world do we, the adults, leave for them? Because, no matter how cliché it sounds, the world belongs to the young people. In this way, once again the power of the seventh art was shown in action, which, despite the popularity of social networks, still remains inviolable, at the very top.
Дрезден, глaвниот град на покраината Саксонија, е еден од туристички најпосетените германски градови. Тоа се должи на неговата богата историја, меѓутоа и на неговото повторно застанување на нозе по Втората светска војна, кога речиси беше срамнет со земја. Најфреквентно место, нормално, е срцето на градот, онаму каде што се наоѓа светиот храм посветен на Богородица. Скромната црква која никнала во 11 век со текот на времето станала заштитен знак на градот и зад себе има неверојатна историја. Имав можност автентично да ја чујам целата приказна, а потоа и да подистражам нешто за неа, и истата, вклучувајќи и фотки, ќе се обидам што поверодостојно да ја доловам до крајот од текстот.
Колку се важни филмските фестивали за деца и млади? Колку филмовите наменети за (нај)младите влијаат врз нивниот светоглед? Дали тие можат да се соочат со предизвиците во реалниот живот пресликан на големото платно, истовремено учејќи од него? Прашања на кои најдобар одговор даде 28 издание на Интернационалниот филмски фестивал „Шлингел“ од 23 до 30 септември. Беспрекорно организиран, со многу гости од речиси сите филмови и членови на десетина жирија, овој фестивал во симпатичниот град Кемниц во Саксонија, источна Германија, одговори на сите предизвици поставени пред секое издание, нудејќи прекрасна енергија која пред и по секоја проекција можеше да се почувствува меѓу присутните. Филмовите и нивните автори и протагонисти ни „подарија“ приказни во кои се соочуваат со стравот, неизвесноста, љубовта, растењето, созревањето… во различни контексти на општествено живеење во различни делови од светот, и со тоа на најдобар може начин не’ соочија со вечното прашање: Каков свет им оставаме ние, возрасните? Бидејќи, колку и да звучи како клише, светот им останува токму на младите. На тој начин уште еднаш на дело се покажа моќта на седмата уметност, која и покрај популарноста на социјалните мрежи, сепак и понатаму останува неприкосновена, на самиот врв.
Синоќа, на затворањето на 28 издание на Интернационалниот филмски фестивал за деца и млади „Шлингел“ беа доделени наградите за најдобрите. На фестивалот во Кемиц од 23 до 30 септември беше прикажан 171 филм, а за најдобрите одлучуваа десетина жирија во разни секции. Беше прекрасно да се присуствува на фестивалот полн со детска радост и младешка енергија, и затоа „Шлингел“ се смета за еден од најзначајните фестивали за младите во Европа.
Деновиве во Минхен е актуелен традиционалниот „Oktoberfest“, на кој посетителите ќе испијат милиони литри пиво. Јас не сум во Минхен, но и онака не сакам такви големи комерцијални собиранки, туку преферирам „мали“ приказни кои функционираат успешно со децении. Една од нив е пиварницата „Einsiedler“ близу Кемниц, која има долга традиција зад себе и во која домаќините не’ послужија со навистина одлични пива. Отворете шише со драгоцената течност, читнете и ѕирнете зад сцената 😉
Многу ми е драго што од 23 до 30 септември сум дел од ФИПРЕСЦИ жирито на 28-то издание на филмскиот фестивал во Кемниц, Германија. Другите двајца членови се колегите филмски критичари Холгер Твеле (Германија) и Хозе Солис (Хондурас/Шпанија). Голем предизвик е да се погледнат филмовите кои третираат теми што ги засегаат децата и младинците, оние во чии раце е иднината на оваа планета, бирајќи го најдобриот меѓу нив.
Последниве години будно следам кои градови ќе ја понесат титулата „Европска престолнина на културата“. Замислата ми беше доколку се доволно близу, да одвоиме недела-две од годишниот одмор и семејно да ги посетиме, уживајќи во секојдневната програма која ја нудат. Често пати се покажало дека одморот во урбана средина полна со богата културна понуда знае да биде многу поубав од бесцелното дремење на плажа.
Се израдував кога во 2020 година Риека беше домаќин. Ене каде е, си реков, една фина посета на Истра ќе ни ги наполни батериите. Направија спектакуларно отворање на пристаништето, но за жал, се случи пандемијата, и работата не се одвиваше така како што беше предвидено. Лани Нови Сад ги пречека европските артисти од различна провиниенција, и на многубројни пунктови низ прекрасниот град понуди одлична програма.
По се’ изгледа, синоќа го дофативме оној магичен момент што нетрпеливо се очекува да се случи на промоциите. Тоа ми го посведочија присутните со насмевките на нивните лица, и тоа е најважно: кога посетителите се супер задоволни. Драги пријатели, Ви благодарам на Вашето присуство на синоќешниот настан во „Буква“, полно ми е срцето!
