Седам на балконот и мрцкам од шопската салата која како мелем ми требаше после интензивно поминатото време на работа. По нестручното кастрење на дрворедот минатата есен од страна на „Паркови и зеленило“, погледот ми е директно насочен кон контејнерите на улицата. Еден млад момак на 35-40 годишна возраст дојде со моторчето со огромната „направи-сам“ приколка позади, која е двојно поголема од неговото превозно средство, го отвори контејнерот за пластика и од него почна да вади шишиња кои сограѓаните уредно ги селектирале и ги фрлиле на означеното место. Боцнувам домат и краставица наросени со увозно сиренце и ја следам ситуацијата. Момчето полни една голема кеса, пластичните шишиња ги претура во големата платнена приколка на неговиот мотоцикл паркиран среде улица, и се враќа по нова тура. Пред следното боцкање во чинијата пред мене, отворам ФБ на телефонот (модерни времиња, „сурфаш“ за време на ручек) и ми излегува рекламата за концертот на „Архангел“ и „Ареа“ во петок во Битола. Со денови не можам да ја избегнам оваа реклама. Јас, од „висока“ балконска позиција, го следам момчето и неговата борба со контејнерите, истовремено примајќи информација за концертот на „Архангел“ и „Ареа“ во Битола!? Какво време да се биде жив, и да се посведочат овие контрасти!
