Таг архива: рецензија

Кон збирката раскази „Вонземјанки“ од Влада Урошевиќ

Деновиве од печат излезе новото дело од работилницата на книжевниот мајстор Влада Урошевиќ, збирката раскази „Вонземјанки“, со поднаслов „Раскази од латинскиот кварт“, која пред читателите беше претставена на 18 април во киното „Фросина“ во МКЦ, со Гоце Смилевски како промотор. Ова е 221 издание во популарната едиција „ПРОаЗА“ на издавачката куќа ИЛИ-ИЛИ, со што професорот на прекрасен начин го заокружува креативниот период во кој ја доби наградата „Роман на годината“ на Фондацијата „Славко Јаневски“ за книгата „Вистинита но не многу веројатна историја за семејството Пустополски за куќата покрај Вардар и за четирите прстени“ (Арс либрис, 2022), а во меѓувреме Струшките вечери на поезијата објавија дека годинашен лауреат и добитник на „Златниот венец“ на манифестацијата е токму тој. Дефинитивно, ова е година на Влада Урошевиќ!!!

Читај повеќе

Кон романот „Вистинита но не многу веројатна историја за семејството Пустополски за куќата покрај Вардар и за четирите прстени“ од Влада Урошевиќ (Арс либрис, 2022)

Конечно, прозниот мајстор кој со децении наназад ja облагородува македонската книжевна сцена со прекрасни приказни, заслужено се вброи меѓу добитниците на наградата „Роман на годината“ за своето дело со генијално долго-осмислен наслов. Можеби тоа го заслужи уште со прекрасниот „Маџун“, мојот дефинитивен фаворит од неговата густа творечка библиографија, но Влада Урошевиќ и понатаму не престанува да изненадува со нови дела од својата книжевна лабораторија, па еве, во подготовка е новата збирка раскази „Вонземјанки“ со поднаслов „Раскази од Латинскиот кварт“, која во издание на ИЛИ-ИЛИ ќе излезе оваа пролет, на радост на бројните читатели и обожаватели.

Читај повеќе

Рецензија за „Двојна експозиција“

„Колку допирот може да биде од судбинско значење. И колку суптилноста на стилот може да плени? Многу, и притоа да остави силен впечаток. „Двојна експозиција“ на Игор Анѓелков говори за внатрешните војни на секојдневието, за миговните преграби, за погледите вредни цела една младост, за насмевките и допирите што говорат со јазикот на љубовта, за солзите во чии длабочини тонеме, за разминувањата од животно значење… и само писатели како него успеваат да ги забележат“. Сашо Огненовски напишал ангажирана рецензија за „Двојна експозиција“ во која опфатил многу различни аспекти кои ги нуди ракописот.

Читај повеќе

Нескротлива енергија од мозокот во срцето

Кон албумот „Мека машина“ на Хајка (Самиздат, 2023)

Со слушачка промоција на 28 јануари момците од бендот „Хајка“ го промовираа својот втор албум „Мека машина“. Темата која беше нивен ултимативен хит во текот на бројните настапи низ целата 2022 година стана наслов на второто свиречко чедо кое, за разлика од првенецот кој беше достапен само онлајн, си доби и свој физички компакт-диск облик.

Читај повеќе

Кон „Аватар 2: Патот на водата“

Пред некој ден, при случајна средба, еден познаник со кој не сме се виделе одамна, по вообичаените „како-си-шо-праиш“, не’ фати онаа мала, непријатна тишина кога не знаеш како да продолжиш понатаму, и во моментите кога веќе се немаше каде, тој како од пушка го исфрли прашањето: „Што мислиш, кои филмови годинава ќе добијат Оскари?“ Ме фати сосема неподготвен и затечен, и решив, како и секогаш, да ја кажам вистината, и само вистината: „Јас одамна не следам што се случува со Оскарите“. Тој ме погледна, заниша со главата горе-долу во знак на одобрение, и констатираше: „Аааа, ти си по оние Кан-ман, Берлин, Венеција…“ Слатко се изнасмеавме, се поздравивме и се разделивме, оставајќи ме попат да заклучам дека навистина во последниот период  многу повеќе ја следев и третирав седмата уметност која не беше произведена во холивудските студија. Впрочем, како и во најголем број од случаите откако 25 години се занимавам со филмска критика. Но, секогаш постои она „со чест на исклучоците“, а во случајов тоа е вториот дел од филмскиот спектакл на Џејмс Камерон насловен „Аватар: Патот на водата“.

Читај повеќе

Кон „Мими“ на Даријан Пејовски

Седум години по првенецот „Три дена во септември“, режисерот Даријан Пејовски ни го „подарува“ својот втор долгометражен игран филм едноставно насловен „Мими“. Снимен на модерен начин низ скопските улици, мудро избегнувајќи го споменичното шаренило и нагласувајќи го урбаното наследство на градот по фаталниот земјотрес, филмот ни ја раскажува приказната за психологијата на провинцијата наспроти метрополата (не штедејќи ја ниту едната ниту другата како начин на светоглед во животот), на крајот протнувајќи и нотка на универзалност преку мајчинството како чувство кое токму во овие „модерни“ времиња е ставено на испит.

Читај повеќе

Кон „Снежана на крајот умира“ од Кристијан Ристески

Скопје како метропола и главен простор на збиднувањата кои од светот се преселуваат на нашите улици, пропуштени низ локалните филтри и прилагодени на овдешното, неретко претставува инспирација за македонските филмаџии, особено во остварувањата во новиот милениум. На оваа констатација совршено и’ припаѓа и филмот на сценаристот и режисер Кристијан Ристевски, чие деби остварување претставува лична карта на градот кој постојано инспирира, иако (не)случувањата во истиот често пати знаат да ве доведат и до очај.

Читај повеќе

Кон „Сестри“ на Дина Дума

Многу се радувам кога треба да пишувам текст за македонски филм кој ми се допаднал, а тоа, мора да бидеме искрени, и не е баш толку честа ситуација. Особено и поради фактот што се работи за дебитантски филм кој делува како да го реализирала веќе зрела и изградена филмска авторка. Ова го нагласувам бидејќи во последниве четири години како програмски селектор на Фестивалот на дебитантски филмови „КинеНова“ имам добар увид во регионалната и светска продукција на први и втори остварувања, и после сето изгледано, а имаше побајаги наслови на листата, можам слободно да констатирам дека „Сестри“ на Дина Дума е едно од најкомплетните остварувања кое имав можност да ги погледнам, и уште поважно, да го доживеам.

Читај повеќе

Кон романот „Фото синтеза“ од Игор Анѓелков

Вчера се продаде последниот примерок од второто издание на ФОТО СИНТЕЗА, кон кој Наталија Наумовска на блогот КРАЈБРЕЖЈЕ се осврна токму – вчера. Фина коинциденција. Убаво е кога книгата живее толку долго, дури осум години по нејзиното издавање. Благодарност до авторката за рецензијата: лична, прецизна, едноставна – како и самата приказна.

Читај повеќе

Кон „Пророчка ноќ“ од Пол Остер

Кога ненадејно добив понуда да препорачам книга, бев некаде на половината од најновиот роман на Пол Остер, „Пророчка ноќ“. Токму таквите околности ја забрзаа мојата љубопитност да откријам што ќе се случи до крајот на ова читачко патување, затоа што вообичаено кога ги читам книгите на овој писател, се движам бавно и медитативно низ страните, бидејќи има толку многу за голтање. Сепак, обврската не ја намали жестината со која влегов во слатка борба со зборовите до последната страница. Напротив, желбата за станување дел од новата приказна на Остер стануваше се’ поголема, за да кулминира на крајот, кога приказната се превртува на глава, на некој начин, објаснувајќи ја заблудата со која сме живееле дотогаш, но впелткувајќи не’ во нова ујдурма, која ќе се разреши некаде таму, во иднина, во некој негов следен роман.

Читај повеќе