„Ноември е книжуле што мириса на љубов, во секоја нејзина форма и проформа, со вкус и мирис на пита од тиква, печени костени, џем од кајсија… Иако има мешовита структура, на секоја страница и низ секој стих тлее отелотворувачка атмосфера. Ни дал, поетот дебитант на педесет плус, парче од себе, впрочем како би го потврдил својот авторски печат, ако не си ја разголи душата?!

“Игор во своите стихови ја вметнал најважната дефиниција за поезијата: „и знам дека едноставните стихови се помоќни од сите други зборови“.

И сликите во кои можеме да се препознаеме, како оние во „Шума“, но и оние непознатите сонливи, како во „Бамји“ (во кои исто така можеме да се препознаеме дури и кога ни се незнајни), и тие се чувствуваат како блиски, а повторувањето на стиховите не претендираат да звучат како барање потврда, туку раѓаат ритмика.

„Не верувам во поезија која мириса на лаванда и лаги дека се’ ќе биде в ред. Поезијата што ја сакам се пие од валкани чаши. Рацете ти треперат, вриштат во празнината, а внатре има бучава која не можеш да ja поднесеш. Вистинската поезија не расте од светлината. Таа излегува од темнината на вашите коски, и подлабока е од улиците по кои некогаш сте оделе. Не прашувај се дали си добар, туку дали си искрен. И тоа е сосема доволно“. Дарко Митровиќ

Насловната фотографија на овој пост е на Никола Пијанманов, авторот на корицата на стихозбирката, направена во природeн амбиент, на чист воздух и со силни есенски бои, на извориштето на инспирацијата. А вредниот Тони Димков, се разбира, „постоењето“ на книгата ревносно го одбележи во почитуваниот „Културен печат“, во викенд бројот на „Слободен печат“ од 15-16 ноември.