Во пријатна атмосфера и со убава посетеност (со оглед на тоа дека се работи за врв на летната сезона), синоќа во градината на одделот „Далматина“ на градската библиотека „Марко Марулиќ“ се одржа меѓународниот книжевен разговор „Диску(р)сија“ со Снежана Младеновска Анѓелков и Лујза Бухаруа од Хрватска, во рамките на „69. Сплитско лето“. Разговорот одлично го водеше преведувачката и промоторка Патриција Хорват.
На Денот на македонската азбука и на македонскиот јазик, денес точно напладне, во градската библиотека „Браќа Миладиновци“ беше промовиран едукативно-документарниот филм „Бела книга – женско писмо“ на Снежана Младеновска Анѓелков.
Вчера од печат излезе четвртото издание на „Единаесет жени“ од Снежана Младеновска Анѓелков, со освежена корица, на радост на читателите кои во меѓувреме бараа примерок од книгата со која авторката стана прва лауреатка на „Роман на годината“ за дебитантски ракопис во 2011 година.
Потсетување на промоцијата на третата прозна книга на Жане насловена „Луѓето, а не градот“. Видео запис од вечерта на која главна тема беа приказните за Скопје кое (најверојатно) веќе не постои, но опстојува во сеќавањата на неговите жители, затоа што, како што вели и поднасловот на делото: „Она што се памети – живее“.
На 7 март во Салон 19.19 при КИЦ во Скопје се одржа промоцијата на „Луѓето,а не градот“ на Снежана Младеновска Анѓелков. Книгата е посветена на старите скопски маала низ искази на луѓето кои интензивно го живееле маалскиот живот во главниот град во средината на минатиот век. Еден од најревносните хроничари на скопскиот живот во своите прозни дела беше професорот и писател Благоја Иванов, кому авторката му оддаде почит со видео запис во воведот на настанот, напоменувајќи ја токму таа негова посветеност на родниот град низ сиот свој творечки опус.
Денеска од печат излезе новата книга „Луѓето, а не градот“ од Снежана Младеновска Анѓелков, како 215 издание во популарната едиција „ПРОаЗА“ на ИЛИ-ИЛИ.
Книжевен есеј
пишува: Марија Ѓорѓиева Димова
„Нема книжевност без сеќавање, без минато и без носталгија: ако забораваш лесно, никогаш нема да напишеш ништо“. Миљенко Јерговиќ
„Прашањето не е само што се случило, туку прашањето е како дадениот настан е искусен, како е запаметен и како е пренесен врз наредните генерации“. Алеида Асман
Романот „Молчи со отворена уста“ (2019) на Снежана Младеновска Анѓелков е значајно книжевно остварување, не само со оглед на неговата парадигматичност во однос на одделни тенденции во современата проза (како на пример, интерполациите на автобиографскиот дискурс во книжевниот/романескниот текст или, пак, книжевниот/романескниот интерес за историјата), туку и со оглед на тоа што романот жанровски ја збогатува македонската книжевност, создавајќи еден интердискурзивен хибрид (1).
Од високата кула, во која често навратував за да се возам со лифтот до кровот, имаше најубав поглед врз околните згради, паркот и кривулестиот тек на реката Вардар. Легнував на стомак, цврсто прилепена до жешкиот катран на самиот раб од педесетметарскиот лет кон смртта, и набљудував. Некогаш носев и семки од кајсии за да се пошегувам со минувачите. Тука, од високо, работите изгледаат поинаку, можеби заради стравот. Тополите не се толку високи, а јајцата во гнездата на враните и страчките се на дофат. Ги сакав овие висински прошетки и не ги кажував никому, заради девојчето од полициската зграда, чиј лик се најде на банкнотата од 10 динари кога успеа да го преживее падот од петтиот кат, благодарение на живата ограда. Не сакав да ја ставам на испит мојата среќа.
Точно по половина година од промоцијата на книгата „Молчи со отворена уста“, вториот роман на Снежана Младеновска Анѓелков, кој во меѓувреме влезе во финалето на наградата “Роман на годината“ на Фондацијата „Славко Јаневски“, се потсетуваме на таа прекрасна вечер во МКЦ Клуб ресторанот преку видео запис од настанот.
Во четвртокот (28 ноември) во МКЦ клуб ресторанот се одржа промоцијата на вториот роман „Молчи со отворена уста“ од Снежана Младеновска Анѓелков. Во прекрасна атмосфера со многу насмеани лица, која музички ја обликуваше маестро Мухамед Ибрахими на акустична гитара, промоторките Елизабета Баковска и Калина Малеска со својот настап успеаја во целост да го привлечат вниманието на присутните, кои внимателно и љубопитно ги проследија нивните промотивни говори. Молкот беше и повеќе од посакуван за да се чујат излагањата на двете писателки, токму оној молк за кој и зборува авторката на книгата, а за кој и Баковска и Малеска се осврнаа во своите текстови. Во продолжение, интегрално, нивните гледишта за романот кој отвора многу прашања и кој треба да предизвика интересни книжевно-политички полемики, доколку сме нормално општество со здраво интелектуално јадро.
