Денес од печат излезе романот „Идис“ од Робер Бадентер. По „Моите ноќни возови“ на Ерик Фај, ова е уште едно специјално прозно издание на ИЛИ-ИЛИ, и овој пат во превод од француски на македонски јазик на Гзиме Старова.
„Људи одлазе, и одлазе, и одлазе. Овде је досадно, сви су побегли на неко западније место… И ако сам негде стигао било је изнутра, у себе у себе у себе и никако споља…“
Никогаш досега не сум бил на концерт на tribute бенд. Едноставно, не ми се допаѓа таа приказна, зашто ќе отидеш полн со предрасуди и триста неодговорени прашања, и тоа ќе ти пречи да се опуштиш и да уживаш во музиката која ја сакаш. Океј ми е да се отиде во некое клупче, бендот да свири познати „ствари“ и со пријателите прописно да се изжуркаш. Затоа официјалното постоење на трибјут бендови отсекогаш ми било фејк. But… Never say never!
Со првиот снег дојдоа и Лајбах в Битола! Дефинитивно музички настан, или подобро, културолошки настан број еден викендов, ако не и месецов, во Македонија.
Пред некое време по пошта ми стигна нешто што одамна го посакував: бокс сет со десет албуми од Таксидомун од 2015 година, во издание на Crammed discs, нумериран со број 12 од 300 примероци. Десетте албуми се живо злато, надополнети со прекрасно дизајниран каталог со приказните на членовите за секој албум засебно, плус вообичаениот даунлоуд код. А да, и плакат, кој веднаш го врамив и сега е дел од дневната соба. Живи радости! Го добив највредното парче во мојата скромна ЛП колекција.
Годинашното издание на фестивалот „Млад Отворен Театар“ синоќа и официјално беше затворен со претставата „Евангелие по Ф.М. Достоевски“ на Српскиот народен театар од Нови Сад. Убава коинциденција, или уште подобро, програмска стратегија беше моментот фестивалот да се отвори и да се затвори со Достоевски. На стартот гостуваше Загрепскиот театар на младите со дводелната „Браќа Карамазови“ во режија на регионалната ѕвезда Оливер Фрљиќ, а синоќа во МКЦ гледавме фрагменти од делата на рускиот класик, во режија на Јернеј Лоренци. Очигледно, универзалните думи на Фјодор за човековата егзистенција, возвишеност и ништожност во ова (светско) лудило што ни се случува повторно се релевантни, како никогаш досега.
Денес од печат излегува нова книга од ИЛИ-ИЛИ, насловена „Едно лето со Рембо“ од авторот Силвен Тесон. Се работи за петтата книга во едицијата „Виртус“, со што издавачката куќа ја продолжува тенденцијата барем еднаш годишно да ја израдува македонската читателска публика со дело од прекрасниот серијал „Едно лето со…“. Преводот од француски на македонски јазик е на Валентина Новачева.
Неодамна како подарок за роденден добив машина за пишување, иста онаква на која ги пишував своите први прозни обиди. Стариот ми ја носеше од работа за време на викендот, и така добивав прекрасна „играчка“ со која од својата детска фантазија создавав нови светови. Исто така неодамна, посетив еден индустриски музеј во Германија каде дел од поставката содржеше и стари машини за пишување, кои беа вистински празник за очите. Овие среќни околности ги споив во текст посветен токму на тие „чуда“ на кои беа напишани еден куп значајни книги во минатиот век, текст кој, ете уште едно чудо, се случи да биде јубилејната, илјадита (и со бројка: 1000!) содржина на „Херој на еден ден“. Време е за мало славјe, но претходно, читнете го текстот за убавиците кои го обележаа 20 век 😉
Викенд во Скопје.
Џон, Пол, Џорџ и Ринго, на враќање со воз од Индија, останале еден викенд во Скопје зашто им се видел убав. На фотката се сликани од Скендер крај Вардар зад Влада, шеес’ и некоја, после пар ракии уз шопска, и по некој ќебап кај Жабарот.
Кон романот „Мина“; пишува: Павлина Манавска
Со Павлина прв и единствен пат се сретнавме летово во книжарница. Ми кажа дека живее и работи во Германија, и дека ревносно ја следи македонската книжевна сцена. Ми беше драго што во изборот книги беше и мојот актуелен роман. Еве ги нејзините впечатоци по читањето. Сигурен сум дека Мина не била во Келн, но ете, никогаш не вели никогаш 
