Во последниве години јавна тајна во круговите на холивудската високобуџетна продукција е дека одамна не се појавило некое добро сценарио кое ќе ја воодушеви широката публика, дури и онаа со порафиниран вкус. Затоа, по линија на помал отпор, се’ поголем е бројот на филмови кои се или римејк на некој славен наслов од минатото, или, според новиот тренд, проекти кои биле успешни телевизиски серии. Токму од тој фолдер е извлечен и „Чарлиевите ангели“, чиј прв целовечерен дел се појави пред три години, за продолжението, по некој логичен след на настаните, да го добие ова лето.

Дури и на Мартин Скорсезе, режисер со силен бекграунд, му требаа 25 години за да го развие сценариото, да ги убеди продуцентите и да го сними филмот „Бандите на Њујорк“ според истоимената книга на Херберт Ешбери од 1927 година. Филмот е е епско дело какво што режисерот не снимил од „Години на невиност“ (1993). Токму затоа фановите на овој филмаџија ќе уживаат во новиот филм бидејќи ги содржи сите елементи што тој милуваше да ги употреби во „Добри момци“, „Таксист“ и „Њујорк, Њујорк“.

По неколкугодишна макотрпна работа на проектот, конечно пристигна и третото продолжение на „Терминатор“. Филмот треба да ни ја разјасни нашата (читај: човечката) судбина во иднината. Со првите два филма, сценаристот и режисер Џејмс Камерон не само што го редефинираше акциониот жанр, туку постави и нови правила на игра кои од неговото чедо создадоа култ и милиони приврзаници на фантастичната приказна. По 20 години, можеби поради фактот што се’ уште го оспеднуваат духовите од потонатиот Титаник, Камерон отстапи простор за нова екипа на луѓе кои ќе ја продолжат сагата. За негова голема радост, тие ја искористија шансата.

„Прстенот“ на Гор Вербински е вистинска провокација за сите љубители не само на психолошкиот трилер и хорор жанрот, туку воопшто, за сите филмофили, повторно да седнат во затемнетата кино сала и конечно, после подолго време, да почувствуваат замрзнување на крвта во вените од уверливоста на она што го гледаат на платното. Доколку високото ниво на адреналин е еден од реперите за тотално уживање во едно филмско дело, тогаш овој филм дефинитивно ви го нуди тоа без срам и предрасуди.

Во време кога во филмската индустрија во САД владее непишаното правило низ сите филмови кои обработуваат воен конфликт, актуелен или минат, да провејува патриотска нота, режисерот Филип Нојс, со австралиско-американски пари, го сними „Тивкиот Американец“, проект во кој баш и не се запазуваат наметнатите морални и етички кодекси. Токму затоа овој филм имаше бројни проблеми со дистрибуцијата, бидејќи во себе ја носи анти-воената порака, надополнета со острата радикално-социјална критика. Ваквиот потег се должи на самосвесноста и храброста на учесниците во проектот, а ако се погледне и подлабоко, можеби претставува параван за нешто поинакво за кое и самите тие не биле свесни, бидејќи секоја анти-реклама е всушност – добра реклама.