По вековно исмејување, градот „Фу*кинг“ во Австрија конечно го смени името во „Фугинг“. Со години, ова гратче беше тема за потсмевање и правење шеги. Работата отиде дотаму што туристите им ги крадеа знаците, а шегобијците правеа разни ѓурултии како во епизодите на серијалот „Панк’д“.
За да привлечете што поголем број на туристи во метрополата, морате да имате што повеќе работи кои ќе ги анимираат додека престојуваат во градот. Освен музеите, скулптурите и останатата стандардна понуда, потребна е програма плус за што подобри впечатоци по заминувањето на посетителите. Загреб има убав проект кој е остварлив за најупорните, и според коментарите на сите оние кои поминале низ процесот, заклучокот е дека навистина вредело.
Со овој прилог ќе се обидеме да се прилагодиме на овие неподносливи летни сахарски температури. Истовремено, инспирирани од фотографиите од риечкиот рибен пазар, можете да „украдете“ некоја идеја за денешниот ручек. Цените на рибите се во куни, бидејќи посетата на прекрасниот и магичен град на Јадранот се случи пред две години, кога се’ уште не беше воведено еврото како платежно средство. За поетиката е задолжен г-нот Џибони, кој во 2016 година, на албумот „Фамилија“ објавен во соработка со Оливер Драгојевиќ, ни ја подари една од најубавите јадрански песни во новиот милениум. Уживајте 😉
Udica se zadije za prste
Taman ono koliko joj triba
Da se čovik siti da je dobro
Što se nisan rodi kao riba
Престојот во хрватската метропола го искористив добро да го запознаам градот, се разбира, однапред пикирајќи одредени места кои морам да ги посетам. Меѓу сите нив, на прво место на приоритетната листа беше „Музејот на Новиот бран“ кој, интересно, се отвори на 05 ноември 2022-та година. Го запаметив датумот затоа што тогаш вообичаено славам роденден, правејќи си муабет со себе дека и по четири декади, јас се’ уште сум заинтересиран за нешто што се случило многу одамна, како не ми е срам, дури се прекорив. Но ако тоа ревносно си го следел, ако со тие песни си пораснал и на некој начин го оформиле твојот светоглед, тогаш тука нема ништо спорно, се тешев. Информацијата остана во главата, и еве, Загреб конечно ми се случува во живо, on the face of the place, и подготвен сум за едно убаво доживување кое ќе разбуди многу (подзаспани) спиритуални духови во мене, а се надевам и во вас читајќи ја оваа репортажа.
На светот му требаат што повеќе убави човечки приказни. Ова е една од нив 
„Оние што не знаат да читаат, не крадат книги, а оние што знаат – не се крадци!“
Ова е 72-годишниот Мохамед Азиз, најфотографираниот книжар во светот. Тој е најдолговечниот продавач на книги во градот Рабат, Мароко.
Кога сте во Париз, кој љубоморно ја чува титулата „најпосетен град во светот“, едно од местата кое мора да го посетите е центарот „Помпиду“. Сместен во зоната „Бобур“ во четвртиот париски арондисман, ова е најголемиот музеј за модерна уметност во Европа. Центарот го носи името на францускиот претседател од 1969 до 1974 година, кој и ја покренал иницијативата за неговата изградба. Комплексот е отворен во 1977 година, и до ден-денес е едно од највозбудливите места за посета доколку сте љубител на уметноста. Модернистичката градба која доминира со просторот во срцето на градот на светлината досега била домаќин на околу 180 милиони луѓе.
Вообичаен почеток на патувачките советници е „When in Tunis…“. Кога си во Тунис, кој во последниве години повторно се отвори за туристите по демонстрациите за време на „арапската пролет“, една од неизбежните дестинации е музејот „Бардо“ во главниот истоимен град на оваа симпатична северноафриканска држава. Се работи за еден од најважните музеи во медитеранскиот регион, втор на „црниот“ континент според богатството на својата колекција, по Египетскиот музеј во Каиро. Меѓу изложеното, најрепрезентативна и највозбудлива за гледање и доживување е најголемата колекција во светот на зачувани римски мозаици, која плени со својата убавина.
Дрезден, глaвниот град на покраината Саксонија, е еден од туристички најпосетените германски градови. Тоа се должи на неговата богата историја, меѓутоа и на неговото повторно застанување на нозе по Втората светска војна, кога речиси беше срамнет со земја. Најфреквентно место, нормално, е срцето на градот, онаму каде што се наоѓа светиот храм посветен на Богородица. Скромната црква која никнала во 11 век со текот на времето станала заштитен знак на градот и зад себе има неверојатна историја. Имав можност автентично да ја чујам целата приказна, а потоа и да подистражам нешто за неа, и истата, вклучувајќи и фотки, ќе се обидам што поверодостојно да ја доловам до крајот од текстот.
Многу ми е драго што од 23 до 30 септември сум дел од ФИПРЕСЦИ жирито на 28-то издание на филмскиот фестивал во Кемниц, Германија. Другите двајца членови се колегите филмски критичари Холгер Твеле (Германија) и Хозе Солис (Хондурас/Шпанија). Голем предизвик е да се погледнат филмовите кои третираат теми што ги засегаат децата и младинците, оние во чии раце е иднината на оваа планета, бирајќи го најдобриот меѓу нив.
Приказната сакаше да „трзнам“ од втора. Имено, при истражувањето на Сплит во „слободен стил“ пред четири години, патот ме наведе кон средновековната тврдина „Грипе“, според која е крстена и легендарната спортска сала, која тогаш беше во зоната на мојот интерес. Го забележав симпатичниот музеј посветен на морето и сите негови богатства низ приказни создадени од човекот, но некако не ми беше предизвик да го посетам. Овој пат со драго срце го сторив тоа и пријатно се изненадив. Музејските поставки се прекрасни, и на крајот од посетата добив чувство дека тоа е еден сосема засебен свет, за мене далечен и недопирлив, но сепак препознатлив преку книжевноста и филмовите. Всушност, кога подобро размислив, се работи за цел еден начин на живот кој многу луѓе на „третиот камен од Сонцето“ со векови го практикувале создавајќи своја лична историја. Затоа Ве поканувам да ги погледнете сите чуда кои ги затекнав на оваа музејска авантура. Добредојдовте.
