Ова е мојот прв телевизиски реализиран и емитуван прилог воопшто. Честа заеднички да го скршиме мразот им припадна на „Стринг форсис“: и тие издадоа дебитантски албум, и јас дебитирав во те-ве етерот.
Изминатиот период се заредија текстови во однос на 30-годишнината од излегувањето на некои култни албуми на почетокот од 90-те (Архангел 1, Nevermind на Нирвана, Blue lines на Масив атак, Пакет аранжман и Шарло…). А само една година порано, или поточно, на 21 август 1990 година, бумот го навести излегувањето на албумот Ritual de lo habitual на Jane’s addiction, кој и по три декади покажува и докажува дека се работи за безвременско издание кое се’ уште функционира беспрекорно.
На денешен ден пред 41 година се случи фаталниот настан во кој Јан Кертис, фронтменот на Џој дивижн, реши да замине на некое поубаво место, оставајќи последна порака во која вели дека „не може повеќе да издржи“. Во изминатите четири декади се изначитавме и изнаслушавме стотици приказни за настанот на овој датум во 1980 година во домот во Маклесфилд, кој многумина, можеби по малку и претенциозно, го сметаат и за крајот на рокенролот, откако постхумно излезе прекрасниот сингл „Love will tear us apart“. Но, ова не е приказна за Јан, туку за неговата ќерка Натали, која во моментот на посегнување по сопствениот живот на музичарот, таа имала само една година. Многумина веројатно се запрашале што се случува во меѓувреме со девојката која има толку култен татко? Еве ја нејзината животна приказна.
Деновиве Пикисипи, по повод 21 година од излегувањето на култниот албум „Сафизам“, за сите фанови кои ја немаат оваа хип-хоп лектира направи повторна дистрибуција на компакт дискот. Еве мало потсетување што се случуваше пар месеци пред излегувањето на албумот. Во 1999 година Смилен, Гоце и Пикисипи веќе беа етаблирани на музичката сцена со еден куп следбеници на живите настапи, и полека но сигурно го крчкаа дебитантското албумско остварување на САФ со промовирање на неколку синглови. Меѓу нив беше и темата „Сафари“, придружена со одличен видео-спот.
Од ризницата префрлена од ВХС која датира пред 22 години, еве еден од моите најдраги телевизиски прилози поради контекстот во кој го работевме. Панк-рокерите „Но нејм нејшн“ во септември 1999 година издадоа нов ЦД-албум насловен „У пичку матер“, вклучувајќи го и големиот хит во тоа време „Девојките од Аеродром“. Кога се слушнавме по телефон за да закажеме интервју, Божо и Сисир предложија да дојдеме во станот кој во моментот го молерисуваа, и тука да го направиме муабетот. „Еј, па зошто да не, баш е панкерски“, си помислив, и со снимателот Сале правец – Кисела вода.
На 01 мај 1991 година, „Стотројка“ почна да зрачи во етерот над Скопје. За нејзиното несомнено големо значење и влијание се кажани многу работи. Потребата од ваков медиум и понатаму е насушна, меѓутоа, проблемот со губењето на фреквенцијата на ФМ скалата продолжува да се провлекува низ политичките лавиринти без волја за крајно решение. Меѓутоа, сметам дека кога (ако?) ќе се реши тој проблем, во „Стотројка“ треба додатно да се вложи (бадијала ако се врати фреквенцијата кога техничките услови се застарени, да не речам мизерни!?), а потоа да се мисли и на квалитетно екипирање со соодветно уредништво (без удирање в гради и работа на стара слава), за збогатување на програмската понуда со нови дечки и девојки кои имаат што да кажат и кои ќе бидат новиот импулс во етерот. Со таква стратегија, истиот експресно може да биде освоен, со оглед на тоа што во моментов не се нуди ништо квалитетно на ФМ скалата, а младите генерации се препуштени сами на себе. Сето останато е само конструктивен романтизам кон некои дамнешни убави времиња, кога „Стотројка“ во вистинска смисла на зборот беше „Државен непријател број 1“, нудејќи програмска разновидност која поттикнуваше на размислување и делување.
Годината е 1999. Студиите по новинарство се при крај, и по актуелниот радио ангажман во „Стотројка“ и хонорарните текстови низ разни македонски весници и списанија, ми се укажува можност да почувствувам како е да се работи и во телевизиски медиум. Тогашен ТВ Сител беше сосема поинаков од денешниот, со многу ентузијасти кои си ја сакаа и си ја знаеја работата, која резултираше со интересни телевизиски продукти.
Попладневниот магазин беше од областа на културата, и во негови рамки правам прилози на разни теми, меѓу кои највеќе ја третирам домашната музичка сцена. Сето тоа по кратко време се претвори во еднонеделен дваесетминутен магазин со наслов „Нова машина“.
Вчера, на 08 април, се навршија 30 години од излегувањето на легендарното музичко деби „Blue lines“ на бристолскиот трип-хоп бенд Масив атак (Massive attack). Јубилејот секогаш е убав повод да се чкртне нешто плус, иако досега многу работи се кажани и сосема јасни. Сепак, чувствував дека треба да му оддадам почит на еден од највозбудливите музички изрази, кој заедно со Гранџот ја прославија мојата омилена – последната декада од минатиот век. Секако, Масив атак и во новиот милениум издадоа пар албуми во различни постави, но сметам дека она што ни го подарија во 90-те е тоа, вистинското.
Оваа година Канал 103, или популарната „Стотројка“, слави 30 години постоење. Честитки за мојата прва медиумска љубов, РАДИОТО, за многу години!!!
Откако со месеци наназад го најавуваа како настан par exelance за 2021 година, конечно, на 22 јануари започна продажбата на три од четирите изданија на Кроација рекордс (продолжение на некогаш славниот Југотон) со кои се прославува јубилејот „Четири децении од Новиот бран“. Информациите велат дека за кратко време тиражот е распродаден и дека во моментов се печатат нови плочи, што значи дека љубителите на музиката на некогашните југословенски простори и понатаму милуваат да слушаат музика на драгоцните лонгплејки.
