Кон албумот „Мека машина“ на Хајка (Самиздат, 2023)
Со слушачка промоција на 28 јануари момците од бендот „Хајка“ го промовираа својот втор албум „Мека машина“. Темата која беше нивен ултимативен хит во текот на бројните настапи низ целата 2022 година стана наслов на второто свиречко чедо кое, за разлика од првенецот кој беше достапен само онлајн, си доби и свој физички компакт-диск облик.
На средината од минатиот месец излезе долго најавуваното винилно реиздание на „Као какао“ од Леб и сол. Така, со мало задоцнување (ова е сепак Балкан, и покрај тоа што Хрватска неодамна влезе во Шенген зоната), беше одбележан јубилејот „35 години“ од објавувањето на култниот албум на најпознатиот скопски и македонски бенд. Изданието содржи прекрасен буклет со два квалитетни текста во однос на значењето на овој албум за некогашната музичка сцена на овие простори, а ремастериран е од оригиналните магнетофонски ленти од страна на Мајлс Шауел во легендарното „Abbey road“ студио во Лондон. Ова е воедно и првиот носач на звук во било кој формат од Леб и сол во мојата скромна домашна музичка колекција, и почувствував потреба текстуално да го одбележам овој свечен момент.
Купувам плочи уште од крајот на основното училиште. Плочарите на Југотон во ГТЦ и карши кината Вардар навистина беа магични места. Потоа отвори Баги шоп во Мавровка, па уште пар места низ градов каде можеа да се најдат и плочи на старо. Потоа винилот го замени компакт дискот. По долга апстиненција, во годиниве наназад „црното злато“ повторно е во мода. Сега имаме еден куп места каде можеме да се подновиме, но добро функционираат и нарачките од странство. Тоа ми беше одлична можност да се вратам на овој омилен „спорт“ од младоста, и на некој начин, да си ја „прочистам“ колекцијата со плочи и да ги имам само оние кои навистина ми значеле во одреден период од животот. На крајот, еве, решив мојата скромна ЛП колекција да ја направам јавна, и како ќе си се освежам со нешто ново, веднаш ќе ја дополнам листата. Се надевам дека ќе ви изгледа инспиративно и ќе ве потсети на некои албуми кои можеби сте ги подзаборавиле. Или, едноставно, опуштете се и чувствувајте се како на изложба на прекрасен дизајн на насловни ЛП обвивки. So, Ladies and gentleman, Welcome to my LP world!
Знаев дека не требаше да го исчистам оџакот. Кон крајот на (веќе) минатата година не посакав никаков подарок, и мислев дека ќе си бидам раат на првиот ден од новата година, но утрово тој веќе беше влезен во дневна, си се распослал на масата, мрцнал од „руската“ и, секако, веднаш ми побара и ракиичка. Оф, а јас се’ уште мамурен од ноќеска. Јбг.
Денеска „Младинскиот културен центар“, поранешен „Дом на млади – 25 мај“, го слави 50 роденден. Како двегодишен постар брат, преку неговата дејност и програма градот го доживував на поинаков начин, учејќи многу нови работи. Како градска институција која неретко служела и за политички поткусурувања и партиски вработувања, сепак, на крајот секогаш успевала да задржи здраво ткиво на квалитетни луѓе кои низ децениите ги организирале најавангардните настани од различни области на културата во метрополата.
Kad bih bio radio antena
Slao bih valove s vrha Sljemena…
Не, не, Јура Стублиќ и „Филм“ му припаѓаат на едно минато време кога, се сложувам, имаше добар рокенрол, но нам ни треба приклучување кон сегашноста ловејќи ги „добрите вибрации“ од актуелните регионални бендови, а најпотентен меѓу нив секако е белградскиот „Репетитор“, кој синоќа направи партали-концерт во МКЦ. Впрочем, како и секогаш кога гостувале во нашиот град!
Одам на „Здраво млади“, и по настапот на „Хајка“, сите останати ми звучеа и изгледаа бледо и неинвентивно. Одам првата вечер на „Звукот на Скопје“, и после настапот на „Хајка“ истиот комотно можеше да заврши. Не дека талентираната Дина Јашари и популарната Констракта не беа добри, туку, едноставно, овие момци се најдоброто во моментов на македонската музичка сцена, затоа што испорачуваат се’ што треба да понуди еден нов и свеж потентен бенд: став, контролирана енергија, гласност, бунт и бес. Одамна еден македонски бенд не ме растресол вака квалитетно, и токму затоа овој текст со драго срце им го посветувам ним, на четворицата музички херои кои со својот настап и’ дадоа додатна длабочина и на промоцијата на збирката раскази „Двојна експозиција“.
Фан страната на мојот омилен њујоршки бенд сабајлево објави дека денес се навршуваат точно три децении од излегувањето на антологискиот албум „Dirty“. Кога добро размислив, сфатив дека ова дефинитивно е мојот најомилен и најслушан нивен лбум. Иако многумина најчесто се одлучуваат за „Daydream nation“ или „Goo“, сепак, љубовта на прв поглед, или подобро, „љубовта на прво слушање“ никогаш не ме напуштила.
Трамвајот со број 6 за десетина минути ме донесе од централната автобуска станица до предворјето на Музејот на современа уметност во Нов Загреб, каде деновиве може да се види изложбата насловена „Новиот бран во Белград – Пакет аранжман 1981-2021“. Автори на изложбата се Зорица Којиќ и Драган Амброзиќ, и таа содржи дела на фотографите Горанка Матиќ, Горан Вејвода, Бранислав Рашиќ и Бранко Гавриќ, кој е автор и на обвивката на славниот албум на новата генерација белградски бендови, после кој ништо не беше исто. Односно, на музичката сцена во поранешна Југославија се гледаше како на период пред и по излегувањеот на култниот „Пакет аранжман“.
Без музика навистина не ја бива работата 🙂 Имам среќа и задоволство во текот на мојот престој во Пазин да присуствувам на неколку свирки кои ја задоволија мојата жед за живи настапи, особено по двете години пандемиска апстиненција, со чест на исклучоците, нели. Овој крај уште на сцената во поранешна Југославија значеше за напреден и иновативен, изнедрувајќи еден куп возбудливи бендови. Пулската и риечката отсекогаш биле добар пример за тоа како треба да функционира една музичка сцена, а во оваа јунска музичка понуда, меѓу другите, ги гледав, за прв пат во животот, и „Атомско склониште“. Да, да, се’ уште постојат. Маестро Бруно Лангер со двајца млади момци ја растури сцената пред средновековната тврдина во Пазин. Стеј тјунд 😉
