пишува: Благородна Димовска-Буџакоска
Ми беше чест да ја читам книгава, ми беше особено задоволство да се дружам со неа во новогодишната ноќ, бидејќи за мене славењето е тоа, храна ми е пишаниот збор, и јас рано утринава си легнав сита.
Во последниот дел од серијалот песни од генијалниот американски поет Чарлс Буковски, пишувани во последните десет години од неговиот живот (1984-1994), започнуваме со маестралните стихови: „Тие лица кои секојдневно ги гледаш низ улиците, не се создадени без никаква надеж – биди нежен кон нив: како и ти, и тие не се спасиле“. Зарем треба нешто повеќе да се додаде? Уживајте 😉
Една од изложбите во Скопје која периодов предизвикува особено внимание е „Пасија“ на Никола Пијанманов, отворена на 10 декември во галеријата на кафе-книжарницата „Метаноја“. Просторот кој се наоѓа под нивото на улицата „Максим Горки“ е совршен за претставување на библиската приказна за Христос видена од перспектива на струмичкиот уметник. И додека горе низ прозорците ги гледаме чевлите на сограѓаните како итаат натаму-наваму во потрага по празнична среќа, во галеријата може да ги истражиме сликите кои Пијанманов ги подредил во совршена синестезија, предизвикувајќи рој од различни чувства.
По „Едно лето од љубов и пепел“, новата книга од ИЛИ-ИЛИ е преводот на романот „Цут на цреша“ од истата авторка, нашинката Алина Апостолска. Се работи за 192 издание во популарната едиција „ПРОаЗА“, за чиј превод од француски јазик е „виновен“ Филип Илиев, а дизајнот на корицата е на Марија Смилевска.
Оваа година со убава бројка „2020“ завршува со биланс во кој сите сме многу повеќе губитници отколку победници. Светската пандемија ни наметна ново темпо на живеење и нов начин на размислување кој се одрази во сите сегменти од животот, а на случувањата не беше имуна ниту моќната филмска индустрија. Во годината во која вистински добрите филмови не изостанаа, но беа помалку на број и проследени со многу помал интензитет и возбуда отколку што тоа го заслужуваат, се издвоија неколку наслови чија промоција се случуваше претежно „онлајн“. Меѓу нив беше и новиот филм „Уште една тура“ на данскиот маг Томас Винтерберг, чие претставување течеше од официјалната селекција на Канскиот фестивал, преку Сан Себастијан, Лондон, Хент, Чикаго, па се’ до филмскиот фестивал во Аделаида, Австралија.
Како дел од чествувањето на стогодишнината од раѓањето на Славко Јаневски, периодов во книжарниците е актуелно стрип изданието „Улица“ од Матеј Богдановски, работено според првата истоимена повест на писателот, и воопшто, во македонската повоена книжевност. Радува фактот што стрип културата кај нас во последниве десетина години граби напред со квалитетни изданија, а особено тоа што со „Улица“ почнуваат да се истражуваат и спојуваат и двете блиски уметности меѓу себе, книжевноста и стрипот.
Пред пар месеци Croatia records, наследничката на некогаш најголемата балканска музичка издавачка куќа Jugoton, направи одличен потег и на ЛП го реиздаде култниот албум Angel’s breath од 1994 година, кој досега беше достапен само на компакт диск. „Лебедовата песна“ на Милан Младеновиќ кој, бегајќи од балканското лудило, замина во Бразил кај пријателот Митар Суботиќ Суба, и со група музичари создадоа антологиски албум, кој дефинитивно го издржа тестот на времето и звучи актуелно и свежи и ден-денес.
Деновиве од печат излезе третиот наслов во новоотворената едиција „Виртус“ на ИЛИ-ИЛИ. За разлика од првите два, превод на делата на францускиот писател Антоан Компањон, овој пат продолжуваме со домашна авторка, која ни раскажува искуствени музички приказни. Имено,авторката од 2017 до 2020 година соработува со весникот „Нова Македонија“, во кој еднаш седмично има своја рубрика насловена како „Музички приказни“. Ова нејзино литературно првенче е, всушност, збирка од музичките приказни објавени во весникот.
Недалеку од Стариот град во Прага, на 10-тина минути одење од Карловиот мост, се наоѓа симпатичниот музеј посветен на драгоцената златна течност, кој, всушност, е еден од многуте музеи посветени на пивото кои можете да ги посетите не само во главниот град на Чешка, туку и низ целата држава. Едноставно, еден од првите синоними поврзани со оваа централноевропска земја секогаш е квалитетното пиво, надалеку познато низ целиот свет.
Една од најпријатните и најрелаксирани планинарски патеки која е близу до Скопје, а не бара особено напрегање, туку е наменета за рекреативци, е онаа до манастирот Свети Никола Шишевски од десниот брег над реката Треска и вештачкото езеро Матка. Пред две декади до овој манастир се стигнуваше влегувајќи во дворот на хидроцентралата, патем ѕирнувајќи во големите базени преполни со риби, па одејќи долж браната до карпата, каде имаше скалила, се качувате по нив и набргу стигнувате до првата чешма од која нагоре продолжуваше патеката до крајната дестинација. Но откако влезот во дворот на хидроцентралата веќе не е доволен, освен за туристичка посета на музејот, до шишевскиот манастир може да се стигне на три начини: од мостот на реката Треска во близина на кајакарските терени кај манастирот Света Богородица вo Долна Матка (половина час пешачење), од езерото Матка, откако со чамец ќе ве префрлат на другата страна на брегот (дваесетина минути), како и од врвот на планината Водно (2 часа и 30 минути). Ние, секако, го избравме првиот.
