Кон „Заминувања“ на Јоџиро Такита

Сето внимание во светот на филмот во февруари, со децении наназад, им припаѓа на Оскарите. Американската академија за филм и наука го објави списокот со номинации во сите категории како сумирање на резултатите од претходната филмска сезона. Ние, како дел од остатокот од светот, покрај сите пикантерии и лауреати што со себе ги носи овој настан, највеќе се интересираме за номинациите за најдобар филм од неанглиско говорно подрачје, и секогаш потајно сме посакувале, кога веќе толку ретко сме во финалето, барем некој европски филм да ја освои позлатената статуетка поради блискиот сензибилитет кој го чувствуваме овде меѓу нас, на Стариот континент. Со чест на исклучоците, секако, а токму минатогодишниот добитник на Оскарот во оваа категорија спаѓа во фолдерот на чесни и заслужени лауреати, бидејќи неговата приказна е универзална и во истата може да ужива и да ја сфати публиката од цела планета.

Неколку пати во сто и кусур годишната историја на подвижните слики се случувало одредени филмски наслови да ги поместат границите на медиумот, поставувајќи нови начела од кои следните генерации треба да учат, трудејќи се истите и да ги надградат. Во овие модерни времиња кога наративноста и уметничкиот набој се сведени на минимум, а поголемиот дел од филмаџиите тажно се придржуваат до развојот на новите технологии, небаре истите ќе ги извадат од кал нивните здодевни филмови, секогаш постоеле и чесни исклучоци. Џејмс Камерон, секако, е еден од нив.

Кон „Границите на контрола“ на Џим Џармуш

Најтешката работа во процесот на реализација на еден авторски филм е барањето пари по разни канали. Тоа уште на почетокот на кариерата го констатираше американскиот инди-режисер Џим Џармуш, кој, и покрај завидната филмографија, се’ уште мака мачи кога станува збор за заокружување на финансиската конструкција на секое негово следно дело. Но, вака-така, човекот се снаоѓа! Во новиот филм во игра влегоа Јапонците, кои пред 20 години го поддржаа и „Мистериозниот воз“, а нешто слично како и Вуди Ален со „Вики Кристина Барселона“, и Џармуш реши да снима во потентната Шпанија, но сликајќи ја од сосема поинаков агол.

Во светот на режисерот Роланд Емерих речиси се’ се врти околу крајот на светот: „Денот на независноста“, “Годзила“, „Ден по утрешнината“, и актуелниот „2012“ се вистински доказ, иако тој за тоа си има свое оправдување. Имено, Емерих вели дека кога го пишувал сценариото со Харалд Клозер, времињата биле мирни, но како да претчувствувал дека нешто ќе се случи. И да, се случи светската економска криза!

Кон „Месечина“ на Данкан Џонс

Стиховите „Ground control to Major Tom… take your protein pills and put your helmet on“ од легендарната тема „Space oddity“ на Дејвид Боуви веќе со децении се дел од колективната свест на човештвото, секогаш кога нашите мисли имаат тенденција да заминат таму некаде, горе, над облаците, иако за значењето на оваа песна има уште еден куп толкувања. Но не сум баш сигурен дали на повеќето музичко-филмски фанови им е познат фактот дека „Камелеонот“ има син со име и презиме Данкан Џонс, кој можеби инспириран токму од оваа песна годинава го сними еден од најдобрите СФ филмови во оваа декада. „Месечина“ е негов филмски првенец кој на престижниот филмски фестивал за научно-фантастични остварувања „Sitges“ во Барселона ги собра сите значајни награди за 2009 година. И со право!