Во светот на филмот има малкумина автори коишто во текот на својата долгогодишна кариера можат да се пофалат со доследност и конзистентност на својот филмски јазик. Еден од ретките е човекот што доаѓа од зафрлениот американски град Балтимор, режисер чијашто филмска естетика е уникатна и единствена, која несомнено го прави голем auteur, но не со кренат нос, туку со многу истенчена смисла за самокритика. Дами и господа, мистер Џон Вотерс!
Овој филмски наслов веројатно многумина ќе го поврзат со легендарната книга „Животинска фарма“ на англискиот класик Џорџ Орвел. Тоа е секако далеку од вистината, но сепак постојат две лабави допирни точки што се наѕираат и во двата случаја. Првата, и поочигледната, се крие во епитетот „животинско“ во самите наслови, кој во „фармата“ ја опишува неминовноста од создавањето на хиерархиски систем во затворениот круг на општествените вредности, додека истото „анимално“ чувство во „фабриката“ се наметнува преку животот во слична таква, но по обме помала институција со конкретни задолженија и обврски – затворот.
Ултрапопуларниот филмски хит во летото што измина ја заокружува својата медиумска присутност со саундтракот на кој се поместени 15 теми, кои се звучна поддршка на приказната за авантуристката Лара Крофт. Ова е типичен носач на звук на кој се поместени теми што не се создадени исклучиво за филмот, туку е направена компилација од значајни музички имиња кои „позајмуваат“ свои теми, кои, од една страна, уште повеќе го популаризираат филмот, а од друга страна, присвојуваат мал рекламен простор и финансиска добивка за себе во музичкиот и филмскиот бизнис. Чиста работа – и волкот сит, и овците на број.
Триесет и кусур годишната кариера на маестрото на филмската музика, Енио Мориконе, оваа година е крунисана со фантастична музичка компилација, која, на некој начин, претставува длабока посвета и благодарност од неговите музички фанови за сите слатки звуци што тој ги компонирал и отсвирел во текот на неговата богата кариера.
„You wearin’ a mask, which mask are you…“ вреска старото панкериште во темата „Mask“ која го отвора неговиот нов албум „Beat ‘Em Up“ излезен на 17 јули оваа година. Со тоа повторно дава до знаење кој е кралот на рокенролот, тој турбулентен жанр, кој со години умира и повторно, за инает на другите, се инкарнира и ревитализира.
Она што на 11 септември му се случи на Њујорк, главниот град на светот, можеби ќе се одразни на убавината на неговиот изглед, но секако не и врз неговиот дух. Во овој серијал осврт кон луѓето кои, живеејќи и инпспирирајќи се во/од овој град, создадоа цела енциклопедија од фантастична музика, чие влијание го чувствуваме и денес.
Какви филмови гледаме во нашите кина? Какви филмови се гледале во нашите кина? Цензурирани или не? Се грижи ли некој за експлицитните сцени на секс и насилство? Го почитува ли некој кодексот на слобода на изразување на режисерот? За кого гласате: Сител или Амазон? Сите овие прашања се ирелевантни во земја кадешто кината се на работ на егзистенцијата (со чест на пар исклучоци), а телевизиите го прикажуваат „Лошиот поручник“ на Ферара во четири попладне. Затоа, дами и господа, ви го претставуваме Британскиот совет за филмска класификација (БСФК), кој се грижи за своите граѓани
„Базична работа при манипулацијата со реалноста е манипулацијата со зборовите. Ако можеш да го исконтролираш значењето на зборовите, тогаш можеш да ги контролираш и луѓето кои мораат да ги користат тие зборови“
Биографските филмови секогаш ја наметнувале дилемата дали да се прикаже само најзначајниот и најплодниот период од животот на субјектот, или приказната да го опфати неговото/нејзиното бивствување од раѓањето па се’ до смртта. Првата варијанта, според која се снимени поголемиот дел од филмовите во овој жанр, уште не почетокот игра на картата на екстравагантност и глорификација на личноста, а втората отвора можност за влез на психоанализата во приказната, транспонирајќи ги детските фрустрации и трауми како единствена причина и последица врз подоцнежниот креативен период од животот на субјектот.
Директно од Нотингем, Англија, веќе десет години ни доаѓаат прекрасни смирувачки тонови преполни со артизам, меланхолија, драма, страст, софистицираност… Ваквиот спој на убавото со мистичното длабоко не’ убедува дека Ник Кејв, Таксидомун, Велвет андерграунд, Нил Јанг и Џој дивижн се патници чија крајна дестинација завршува во пазувите на Тиндерстикс.
