Излезе новиот број на „Културен живот”. Дел од богатата содржина и текстот насловен „Простор на подвижните слики”, осврт кон актуелната, трета книга со филмска есеистика „Филмотопија”.
Вчера имавме несекојдневна можност, повеќето од присутните, за прв пат да влеземе во куќата во која во последните години од животот живеел и творел еден од великаните на нашата ликовна уметност, Лазар Личеноски. Објектот кој постојано сме го гледале и крај кој секогаш сме минувале кога патот не’ наведувал на кејот на Вардар, воодушевувајќи се на мозаикот кој го краси горниот балкон, овој пат можевме да го почувствуваме и одблизу, благодарение на изложбата на студентите од ФЛУ, во соработка со Националната галерија на Македонија, а со поддршка на Europe house.
Со лепењето на последната сликичка, деновиве финиширавме со полнењето на десеттиот, јубилеен албум од европските и светските фудбалски првенства, секако, во издание на Панини. Последниве неколку години имам голема помош од Ведран, кој оваа година веќе сам можеше да ги одлепи сликичките и да ги залепи на предвиденото место, без да ги оштети на ќошот при одлепувањето или да ги залепи малку накриво, како во претходните албуми. Така, и покрај дизајнерските недостатоци на кои многумина се пожалија, со најавата дека правата за следното светско фудбалско првенство кое во 2026 година ќе се одржи во Канада, САД и Мексико ќе му бидат одземени на легендарниот италијански издавач на албуми со самолепливи сликички, го прави актуелниот албум „Катар 2022“ драгоцен колекционерски примерок.
Kad bih bio radio antena
Slao bih valove s vrha Sljemena…
Не, не, Јура Стублиќ и „Филм“ му припаѓаат на едно минато време кога, се сложувам, имаше добар рокенрол, но нам ни треба приклучување кон сегашноста ловејќи ги „добрите вибрации“ од актуелните регионални бендови, а најпотентен меѓу нив секако е белградскиот „Репетитор“, кој синоќа направи партали-концерт во МКЦ. Впрочем, како и секогаш кога гостувале во нашиот град!
Денеска во амфитеатарот на Институтот за македонски јазик, во организација на Институтот за македонска литература од 10 до 15 часот се одржа конференцијата насловена „Урбаниот профил на Скопје во современата проза“. Проектот кој Институтот го реализираше со поддршка од Град Скопје имаше за цел да ни го претстави главниот град како инспирација во прозното творештво на македонските писатели од старата, средната и новата генерација. По воведното обраќање на директорката Наташа Аврамовска, најпрво ја проследивме промоцијата на зборникот „Писменото и книжевното културно наследство на Скопје и скопско“ на Маја Ангеловска-Панова, а потоа претседателката на одборот Соња Стојменска-Елзесер направи пресек на проектот кој ќе се случува и во следните две години.
Читај повеќе
Седум години по првенецот „Три дена во септември“, режисерот Даријан Пејовски ни го „подарува“ својот втор долгометражен игран филм едноставно насловен „Мими“. Снимен на модерен начин низ скопските улици, мудро избегнувајќи го споменичното шаренило и нагласувајќи го урбаното наследство на градот по фаталниот земјотрес, филмот ни ја раскажува приказната за психологијата на провинцијата наспроти метрополата (не штедејќи ја ниту едната ниту другата како начин на светоглед во животот), на крајот протнувајќи и нотка на универзалност преку мајчинството како чувство кое токму во овие „модерни“ времиња е ставено на испит.
(Поговор кон збирката раскази „Двојна експозиција“ од Игор Анѓелков, Скопје: ИЛИ-ИЛИ, 2022)
пишува: Ана Мартиноска
Вчера од печат излезе книгата „Втора филипика“ од Кикерон, во превод од латински на македонски јазик на Светлана Кочовска Стевовиќ. Ова е трето издание во едицијата „Арго“ на ИЛИ-ИЛИ, по „Вистинска приказна“ на Лукијан од Самосата и „Медеја“ од Сенека.
Синоќа во кинотечниот кино храм членовите на интернационалното жири на седмото издание на „КинеНова“ ги соопштија добитниците на годинашните фестивалски награди.
Ликовниот настан на годината несомнено се случи во Даут пашиниот амам! На 05 мај беше отворена ретроспективната изложба на генијот Димитар Кондовски (1927-1993), кој триесет години по неговото заминување повторно ја воодушеви домашната јавност со делата кои ги остави зад себе. Немаше човек кој по посетата на изложбата не го изрази своето воодушевување. Токму затоа, траењето на истата, иако најавено до крајот на јули, на задоволство на многумина, продолжи и следните два месеци (август и септември). Така на дланка го добивме светогледот на еден од најголемите македонски сликари во 20 век, чии дела не’ однесоа одовде до вечноста.
