Откако навлезе во осмата декада од својот живот, еден од најпознатите жители на Големото јаболко, Вуди Ален, откри дека освен границите на Њујорк, на планетата Земја постојат и други градови и држави вредни за почит и уживање. Луцидниот интелектуалец кој го мрази Холивуд исто толку колку што овој не го поднесува него (да, да, љубовта е взаемна!), конечно призна дека во Европа отсекогаш имал многу повеќе почитувачи на неговата уметност отколку во матичната земја. Затоа последните неколку негови проекти ги сними токму на Стариот континент.

Креативноста и отвореноста што ја овозможуваат новите технологии и медиуми од ден на ден оди се’ подалеку, и затоа последниве години се’ почести се полемиките на тема како сето тоа влијае врз филмот, од оној класичниот па се’ до новиот израз овозможен од современите технологии. Меѓу старите филмски волци се’ уште има автори кои воопшто не сакаат да го помирисаат новото време и кои своите дела се’ уште ги снимаат на „старомоден начин“. Златната средина им припаѓа на оние кои ги користат современите технолошки придобивки, но пристапот кон процесот на снимање на филмовите е оној од „старата школа“, додека последниве генерации со отворено срце ги гушнаа новите средства за реализација на филмските остварувања, и неретко гледаме прилично квалитетни филмови, кои понекогаш се снимени само со мала дигитална камера, и кои многу поефектно ја постигнуваат саканата цел од оние на кои се потрошено брдо пари. Лани, на пример, Скопскиот филмски фестивал како новина воведе конкурс на кој можеше да се ушествува со едноминутен филм на одредена тема изработен на мобилен телефон.