Македонската режисерка Марија Џиџева е дел од балканскиот омнибус инициран од Ненад Дукиќ. Присуствувавме на снимањето на краткиот филм во Воената болница во Скопје. Во продолжение, фокус врз актуелното Берлинале.
Основното прашање кое веројатно многумина си го поставија кога слушнаа за снимањето на филм во кој се разголува животната приказна на еден кечер, беше: „Зарем некој може да сними квалитетен филм за оние „лажни шоумени“ кои само скокаат во и надвор од рингот, глумејќи лудило?“ Но кога се дозна дека зад проектот стои култниот Дарен Аронофски, работите се избистрија. „Кечерот“ уште при премиерниот настап го доби „Златниот лав “ во Венеција, а номинациите за Оскар потоа беа неминовност.
Новиот директор на Филмскиот фонд, Дарко Башевски, ги собра филмските работници на едно место, во Кинотека, за да дискутираат на многу теми кои ја засегаат филмската фела. До крајот на магазинот и други актуелни содржини од светските меридијани.
Кон „Снег“ на Аида Бегиќ
Со длабоко понирање во психата на главните протагонисти, Аида Бегиќ успева да долови една потресна приказна од поствоена Босна во 90-те години
Новото издание на најценетиот Independent film festival во фокус во вечерашниот магазин на Телма, во кој потсетуваме на неговата важност за седмата уметност.
Како што обично се случува, еден квалитетен филмски проект, и покрај големата желба да биде снимен, обично го следат и непредвидливи малери. Но моќните филмски могули, браќата Вајнштајн, уште одамна почувствуваа дека популарниот роман „Читачот“ на Бернхард Шлинк е вистинско малечко богатство, и во ниту еден момент не се откажаа од проектот. Првиот пех се случи кога човекот кој првично се нафати да го режира филмот, оскаровецот Ентони Мингела, за жал, прерано замина од овој свет. Вториот клучен момент за застојот беше ненадејната блажена состојба на Никол Кидмен, која требаше да ја толкува главната женска ролја во филмот. За среќа, замените беа бргу пронајдени, кои и приватно се достојни почитувачи и познавачи на делото на германскиот писател.
Македонската кинематографија остана без еден од своите најрепрезентативни филмски претставници, Бранко Гапо, режисер кој зад себе остави шест долгометражни остварувања и повеќе од четириесет документарни филма, со што се вбројува меѓу најплдоните автори на оваа почва.
Славната реченица која многу пубертетлии, но и повозрасни од нив, со гордост, како „Оче наш“, ја изговараа во 70-те години на минатиот век по смртта на великанот на кунг-фу филмовите, гласеше: „Легендата за Брус Ли никогаш нема да умре“. Неговото влијание врз светската популација стана појасно дури по фаталниот 20 јули 1973 година, кога за време на снимањето на филмот „Игра на смртта“, Брус Ли колабираше, очигледно страдајќи од епилептични напади. По земањето на лековите, тој заспа и никогаш повеќе не се разбуди.
Конечно, се случи и тој величествен момент: по „Жега“ на Мајкл Мен, требаше да поминат 13 години за фантастичните Роберт де Ниро и Ал Пачино да сфатат дека мора да снимат уште еден заеднички филм. Резултатот се вика „Праведно убиство“ и е генијален!
Режисерот кој на најдобар можен начин ја интернационализира кинеско-тајванската кинематографија, Анг Ли, со филмот „Страст, внимание“ како да ја сними својата верзија на „Казабланка“, притоа постигнувајќи полн погодок. По прекрасните остварувања од 90-те години, меѓу кои се издвојуваат наградуваниот „Свадбена прослава“ и забавниот „Јади-пиј, маж-жена“, и по поставувањето на основите на новиот жанр, во кој главните протагонисти покрај тоа што одлично ги практикуваат боречките вештини, без проблеми и летаат („Притаен тигар, скриен змеј“), Ли замина на печалба во Холивуд, кадешто по неколку (условно) промашувања, ги чепна срцата на многумина со хомодрамата „Скршенгрб планина“, која му го донесе Оскарот. И кога еден автор толку бргу ќе стигне до врвот, веројатно му треба мала оддишка, што на некој начин и претставува актуелниот филм „Страст, внимание“, со сета негова романтичност и грандиозна раскошност.
