Новиот директор на Филмскиот фонд, Дарко Башевски, ги собра филмските работници на едно место, во Кинотека, за да дискутираат на многу теми кои ја засегаат филмската фела. До крајот на магазинот и други актуелни содржини од светските меридијани.
Кон „Снег“ на Аида Бегиќ
Со длабоко понирање во психата на главните протагонисти, Аида Бегиќ успева да долови една потресна приказна од поствоена Босна во 90-те години
Новото издание на најценетиот Independent film festival во фокус во вечерашниот магазин на Телма, во кој потсетуваме на неговата важност за седмата уметност.
Како што обично се случува, еден квалитетен филмски проект, и покрај големата желба да биде снимен, обично го следат и непредвидливи малери. Но моќните филмски могули, браќата Вајнштајн, уште одамна почувствуваа дека популарниот роман „Читачот“ на Бернхард Шлинк е вистинско малечко богатство, и во ниту еден момент не се откажаа од проектот. Првиот пех се случи кога човекот кој првично се нафати да го режира филмот, оскаровецот Ентони Мингела, за жал, прерано замина од овој свет. Вториот клучен момент за застојот беше ненадејната блажена состојба на Никол Кидмен, која требаше да ја толкува главната женска ролја во филмот. За среќа, замените беа бргу пронајдени, кои и приватно се достојни почитувачи и познавачи на делото на германскиот писател.
Македонската кинематографија остана без еден од своите најрепрезентативни филмски претставници, Бранко Гапо, режисер кој зад себе остави шест долгометражни остварувања и повеќе од четириесет документарни филма, со што се вбројува меѓу најплдоните автори на оваа почва.
Славната реченица која многу пубертетлии, но и повозрасни од нив, со гордост, како „Оче наш“, ја изговараа во 70-те години на минатиот век по смртта на великанот на кунг-фу филмовите, гласеше: „Легендата за Брус Ли никогаш нема да умре“. Неговото влијание врз светската популација стана појасно дури по фаталниот 20 јули 1973 година, кога за време на снимањето на филмот „Игра на смртта“, Брус Ли колабираше, очигледно страдајќи од епилептични напади. По земањето на лековите, тој заспа и никогаш повеќе не се разбуди.
Конечно, се случи и тој величествен момент: по „Жега“ на Мајкл Мен, требаше да поминат 13 години за фантастичните Роберт де Ниро и Ал Пачино да сфатат дека мора да снимат уште еден заеднички филм. Резултатот се вика „Праведно убиство“ и е генијален!
Режисерот кој на најдобар можен начин ја интернационализира кинеско-тајванската кинематографија, Анг Ли, со филмот „Страст, внимание“ како да ја сними својата верзија на „Казабланка“, притоа постигнувајќи полн погодок. По прекрасните остварувања од 90-те години, меѓу кои се издвојуваат наградуваниот „Свадбена прослава“ и забавниот „Јади-пиј, маж-жена“, и по поставувањето на основите на новиот жанр, во кој главните протагонисти покрај тоа што одлично ги практикуваат боречките вештини, без проблеми и летаат („Притаен тигар, скриен змеј“), Ли замина на печалба во Холивуд, кадешто по неколку (условно) промашувања, ги чепна срцата на многумина со хомодрамата „Скршенгрб планина“, која му го донесе Оскарот. И кога еден автор толку бргу ќе стигне до врвот, веројатно му треба мала оддишка, што на некој начин и претставува актуелниот филм „Страст, внимание“, со сета негова романтичност и грандиозна раскошност.
Во вечерашниот магазин, „контраверзното“ издание на „Браќа Манаки“ на релација Битола-Скопје, со многу гости и интервјуа. Горд сум што имав можност да направам интервју со великанот Вељко Булајиќ, а исто така и на разговорот со потомокот на Милтон, синот Леонид Манаки. Бидете вклучени 😉
Најголема заслуга за повторното актуелизирање на документарниот жанр на големото платно дефинитивно му припаѓа на режисерот Мајкл Мур, зад чии култни наслови „Куглање за Колумбина“ и „Фаренхајт 9/11“, иако несомнено се крие машинеријата на Демократите, сепак, тие се едно отворено четиво/критика на современите стравови и недостатоци во американското општество. По неговите социјално ангажирани ремек-дела стана многу популарно да се сними документарен филм кој ќе го привлече вниманието на кино-публиката ширум светот, тренд кој зема голем залет. Годинава еден од најинтересните вакви проекти е доку-драмата „Човек на жица“ на режисерот Џејмс Марш, филм кој светската премиера ја доживеа на Санденс, кадешто и жирито и публиката едногласно му ја доделија наградата за најдобар документарен филм.
