Задолжителни места за посета при шетање низ некој европски град се безбројните книжарници расфрлани ваму-таму низ центарот и по квартовите. Секоја од нив си има свој шарм и раскажува своја автентична приказна, но една од највпечатливите дефинитивно е „Alta acqua“ во Венеција, самопрогласената „најубава книжарница во светот“ поради можноста, доколку имате среќа, да ја посетите токму во моментите кога е поплавена, односно, кога настапува период на… погодувате – acqua alta!
Едно од најпопуларните и најпосетуваните места во Прага е Музејот на детски играчки, кој содржи колекција од околу 5000 различни примероци, со што се смета за втор по големина од ваков вид во светот. 
Прекрасната Прага нуди многу можности, а за љубителите на музејските поставки особено атрактивен за посета е Националниот технички музеј. Оформен во далечната 1908 година, овој музеј е најголемата чешка институција специјализирана за музејски поставки од техничка природа. Векови наназад исполнети со технички иновации се презентирани во оваа атрактивна зграда на неколку ката, во која можат да се посетат 14 постојани поставки и неколку периодични изложби, секогаш тематски поврзани со намената на музејот.
Кога си во Париз, една од неодминливите туристички атракции се славните гробишта „Пер Лашез“. Иако, според многумина, посетата на домот на мртвите спаѓа во т.н. „бизарен туризам“, бидејќи оние со послаб стомак не можат туку-така да се шетаат меѓу надгробните плочи, сепак на ова парче земја кое се простира на 44 хектари во 20-от париски арондисман се погребани славни имиња од француската и светската историја и токму затоа е вредно за посета, а тоа во просек го прават три ипол милиони туристи годишно, со што претставува најпосетувана некропола во светот.
Кога сте во Сплит, морате да одвоите барем половина ден, ако не и повеќе, за посета на „Музејот на Иван Мештровиќ“ и неговото ателје/летниковец. Со тоа барем одредено време ќе ги задоволите сите духовни потреби за уметност, затоа што она што ќе го видите и доживеете е нешто навистина исклучително. Најзначајниот хрватски скулптор, сликар, архитект и писател во 20 век со своето дело ги воодушевува сите кои случајно или намерно ќе го посетат некогашното престојувалиште, а денес дом на она што тој ни го остави како културно наследство.
Музејот на современа уметност „Лудвиг“ во Будимпешта се наоѓа на неколку станици со трамвај од центарот, во комплексот „Мупа“, во чии рамки има и коцертна сала за филхармониски и разни други музички настани. Музејот е животно дело на Ирене и Петер Лудвиг, љубители на уметноста, поддржувачи, колекционери, кои во далечната 1989 година успеале да ја освежат уметничката сцена на Будимпешта со отворање на ваков прекрасен објект. Нивната визија и ден-денес го облагородува градот и го држи на мапата на светски градови во кои може да се проследи современиот уметнички крик на актуелните уметници, но и на оние од поблиското минато.
Во изминатиот период се случија еден куп настани во Барселона: демонстрации, апсења, борба за независнот, анархија… иако градот и понатаму си функционира како туристичка мека број еден во Европа. Сето ова ме потсети на еден легендарен стрип насловен „Барселона в зори“ кој деновиве повторно го препрочитав, и сфатив дека иако во него приказната се случува пред еден век, многу нешта се’ уште се исти. Сторијата базирана врз вистински настани, потпишана од сценаристот Хуан Антонио де Блас, а графички обликувана од легендарниот цртач Алфонсо Фонт, не’ навраќа кон настаните на 08 ноември 1923 година и обидот за пуч на Хитлер. Во време кога десничарите во многу европски земји се’ повеќе доаѓаат до израз, овој стрип албум лиценцно издаден пред десет години од белградската издавачка куќа „Весели четвртак“ повторно е актуелен.
Како гром од ведро небо делуваше информацијата дека филмот „Џокер“ е победник на Венециската Мостра во септември. Фестивалот со најдолг стаж во светот на годинашното издание во официјалната трка за „лавовите“ ги имаше филмовите на имињата како Роман Полански, Рој Андерсон, Стивен Содреберг, Атом Егојан, Хироказу Корееда, Оливие Асеје… Се’ име до име во филмскиот свет, кои иако честопати биле лауреати во минатото, секако дека не мора да значи како некое непишано правило дека нивните нови остварувања мораат повторно да се закитат со некоја значајна фестивалска награда. Ова го пишувам пред се’ поради значењето на филмскиот фестивал во Венеција, кој отсекогаш држел до своето реноме, не потклекнувајќи пред надоаѓачката и заканувачка комерцијализација на сите нешта низ светот, особено на филмот како таков. И ако Берлиналето во последнава деценија ептен забега во авангарда, наградувајќи филмови за кои ниту самите автори не знаеле што сакаат да постигнат, а Кан отсекогаш ја следел линијата на помал отпор наградувајќи веќе проверени филмски имиња, барем кога станува збор за главните „палми“, тогаш Венеција беше и остана островот на кој филмската уметност отсекогаш е качена високо, на самиот врв од пиедесталот.
На почетокот од месецов, поточно, на 02 октомври, колегите од стрип книжарницата „Бункер“ ја продолжија својата неодамна започната издавачка дејност, и пред љубителите на деветтата уметност го претставија своето второ издание едноставно насловено „Легендите на Тур де Франс“. Автор е Холанѓанецот Јан Клејне, кој на супериорен начин ни го претставува историјатот на славниот велосипедистички круг околу Франција, почнувајќи од зародишот на идејата па се’ до модерниве времиња, кога овој спорт сериозно го потресоа допинг скандалите.
Најпознат настан од областа на културата во Драма е Фестивалот на кратки филмови, кој годинава се одржува по 42 пат. Но, со своето прво издание и големиот интерес пред се’ од младите уметници и љубители на деветтата уметност, Стрип фестивалот има тенденција да стане традиционален и на едно место да ги собира како домашните, така и интернационалните стрип уметници. На неколку локации низ градот се поставени табли од грчките стрип мајстори од старата и новата генерација, како и оние на годинашните специјални гости од Италија. Еве ги стрип-таблите поставени во Археолошкиот музеј на тема – Втора светска војна:
