Скопје ја има таа привилегија да го има Водно крај себе како чувар и секојдневен благодет. Искачувањето до Крстовар е пожелно да се практикува барем за викенд поради одржувањето на здравиот дух. Кога одлучив да го искористам можеби последниот сончев викенд пред претстојните најавени дождови, посакав тоа да го сторам по нова, неоткриена патека. Изборот веднаш падна стартната точка да биде Св. Пантелјмон. И не згрешив. Во мојата скромна „кариера“ за прв пат ја искачив таа насока и се воодушевив. Природата на крајот од ноември во овој дел од планината го одзема здивот, отворено прикажувајќи ја моќта на трансформацијата преку дрвјата со надреални облици и ситните детали низ лисјата со кои патеката беше засипана. За оваа прошетка нема повеќе да трошам зборови, туку ќе оставам визуелно да уживате во неа, како провокација во наредниот период и Вие да ја проверите оваа возбудлива насока, за која велат дека во летниот период е уште поубава. Но на мене и ова ми беше и повеќе од доволно 😉

Еден од најубавите пазари на Балканот го посетував уште од мал. Во меѓувреме, признавам, одамна не сум стапнал таму. Денес, по игра на случајот, се втурнав во богатството од бои и мириси на ова парче автентично скопско тло. Приказната тече низ фотографии, штракнати ад хок, како моментна инспирација. На нив има од се’ по нешто. Или, како што вели еден ФБ пријател, тие го содржат „целиот Блиски исток, ориент, па се’ до централна Азија, но и северна Африка и земјите на Магреб“. Уживајте 😉

Тоа беше плишано перниче, а некои го нарекуваа “албум со значки”. Многу фирми, спортски клубови, познати брендови на времето, како свој тогашен рекламен ПР правеа значки кои ги делеа наоколу. Тука, секако, беше и ЈБТ во различни варијанти, со се’ потписот, а до него е и Гоце во двојна црно-сребрена варијанта.