Испадна умен потег неработниот Велики петок да се искористи за еднодневен излет. Изборот падна на селото Беловиште во Тетовско, кое во последниве години е прилично популарно, и каде за време на викендите се бара место повеќе во неколкуте ресторани. Но денешниот ден беше растеретен од непотребни турканици и прекрасната природа ја доживеавме на вистински начин.
Пријатно изненадување беше прошетката низ паркот во Сарај, кој многу одамна не сум го посетил. Излетничкото место каде вообичаено не’ носеа на екскурзија во основно училиште и понатаму е вистински бисер за опуштена прошетка.
Од март 1993 година во прекрасниот Херцег нови се наоѓа најмалата книжарница во Европа, а можеби и во светот. Сместена само во 3.80м2, книжарницата „Мимоза“ нуди богат избор од квалитетна литература. Интересно, просторот е тесен, но истражувајќи по насловите на полиците, добивате чувство на големина, како да гледате кон морскиот хоризонт недалеку оттука.
Вообичаеното пакетче за најмладите за Нова година содржи многу блачко, по нешто солено, и евентуално, ако им текнало на производителите, сликовница или боенка, не дај боже книга. Еден познаник пред некој ден ми кажа дека годинава популарни биле термосите, и навистина, и ние добивме примерок во едно од пакетчињата. Ќе ни се најде, секако. Поместување од сето ова направи драгиот пријател Никола Стиков, кој преку неговата веб страница naukazadeca.mk не’ мотивираше да донираме и да ја поддржиме неговата иницијатива, вклучувајќи ја и фондацијата „Кантарот“, а за возврат добивме прекрасно пакетче кое содржи разни волшебни нешта за правење на четири научни експерименти. Совршено!
Вообичаено на 1 јануари сите се возбудени околу традиционалниот концерт на Виенската филхармонија, но денеска се селиме во соседниот град, каде во 2016 година во Националната концертна сала “Бела Барток” маестрален концерт одржа легендарниот американски џез пијанист Keith Jarett.
Едно од местата кои беа на листата за посета во Будимпешта беше „Миниверзум“, сместен на најстарата и најубавата улица во градот на Дунав, Андраши утца. Отворен во 2014 година, оваа атракција наменета и за децата и за возрасните е една од најпосетуваните локации во градот. Зошто? Па затоа што е одлична забава за децата (и не само за нив), затоа што е нешто сосема поинакво од вообичаената понуда, има постојана програма со која се анимираат посетителите, и поставката е сместена во прекрасна палата со историско значење, која е достапна од сите делови на градот.
Скопје ја има таа привилегија да го има Водно крај себе како чувар и секојдневен благодет. Искачувањето до Крстовар е пожелно да се практикува барем за викенд поради одржувањето на здравиот дух. Кога одлучив да го искористам можеби последниот сончев викенд пред претстојните најавени дождови, посакав тоа да го сторам по нова, неоткриена патека. Изборот веднаш падна стартната точка да биде Св. Пантелјмон. И не згрешив. Во мојата скромна „кариера“ за прв пат ја искачив таа насока и се воодушевив. Природата на крајот од ноември во овој дел од планината го одзема здивот, отворено прикажувајќи ја моќта на трансформацијата преку дрвјата со надреални облици и ситните детали низ лисјата со кои патеката беше засипана. За оваа прошетка нема повеќе да трошам зборови, туку ќе оставам визуелно да уживате во неа, како провокација во наредниот период и Вие да ја проверите оваа возбудлива насока, за која велат дека во летниот период е уште поубава. Но на мене и ова ми беше и повеќе од доволно 😉
Еден од најубавите пазари на Балканот го посетував уште од мал. Во меѓувреме, признавам, одамна не сум стапнал таму. Денес, по игра на случајот, се втурнав во богатството од бои и мириси на ова парче автентично скопско тло. Приказната тече низ фотографии, штракнати ад хок, како моментна инспирација. На нив има од се’ по нешто. Или, како што вели еден ФБ пријател, тие го содржат „целиот Блиски исток, ориент, па се’ до централна Азија, но и северна Африка и земјите на Магреб“. Уживајте 😉
Тоа беше плишано перниче, а некои го нарекуваа “албум со значки”. Многу фирми, спортски клубови, познати брендови на времето, како свој тогашен рекламен ПР правеа значки кои ги делеа наоколу. Тука, секако, беше и ЈБТ во различни варијанти, со се’ потписот, а до него е и Гоце во двојна црно-сребрена варијанта.
Минатиот викенд градот Кочани во источна Македонија беше „местото каде треба да се биде“, затоа што понуди програма за сите сетила. Добро е кога малите општини низ државава ќе покажат чувство за вистинска културна понуда и со тоа ќе ги анимираат не само сопствените граѓани, туку ќе привлечат публика и од другите градови.
