„We could be heroes just for one day“, David Bowie
Архива за категоријата: Музика
Радиото е мојата прва медиумска љубов, и како долгогодишен водител на музички емисии на Канал 103 и Радио Равел (1997-2009) продолжувам да ја следам музиката во сите нејзини возбудливи форми на изразување, пишувајќи за моите минати и моментни музички фасцинации ;-)
Од ризницата префрлена од ВХС која датира пред 22 години, еве еден од моите најдраги телевизиски прилози поради контекстот во кој го работевме. Панк-рокерите „Но нејм нејшн“ во септември 1999 година издадоа нов ЦД-албум насловен „У пичку матер“, вклучувајќи го и големиот хит во тоа време „Девојките од Аеродром“. Кога се слушнавме по телефон за да закажеме интервју, Божо и Сисир предложија да дојдеме во станот кој во моментот го молерисуваа, и тука да го направиме муабетот. „Еј, па зошто да не, баш е панкерски“, си помислив, и со снимателот Сале правец – Кисела вода.
На 01 мај 1991 година, „Стотројка“ почна да зрачи во етерот над Скопје. За нејзиното несомнено големо значење и влијание се кажани многу работи. Потребата од ваков медиум и понатаму е насушна, меѓутоа, проблемот со губењето на фреквенцијата на ФМ скалата продолжува да се провлекува низ политичките лавиринти без волја за крајно решение. Меѓутоа, сметам дека кога (ако?) ќе се реши тој проблем, во „Стотројка“ треба додатно да се вложи (бадијала ако се врати фреквенцијата кога техничките услови се застарени, да не речам мизерни!?), а потоа да се мисли и на квалитетно екипирање со соодветно уредништво (без удирање в гради и работа на стара слава), за збогатување на програмската понуда со нови дечки и девојки кои имаат што да кажат и кои ќе бидат новиот импулс во етерот. Со таква стратегија, истиот експресно може да биде освоен, со оглед на тоа што во моментов не се нуди ништо квалитетно на ФМ скалата, а младите генерации се препуштени сами на себе. Сето останато е само конструктивен романтизам кон некои дамнешни убави времиња, кога „Стотројка“ во вистинска смисла на зборот беше „Државен непријател број 1“, нудејќи програмска разновидност која поттикнуваше на размислување и делување.
Годината е 1999. Студиите по новинарство се при крај, и по актуелниот радио ангажман во „Стотројка“ и хонорарните текстови низ разни македонски весници и списанија, ми се укажува можност да почувствувам како е да се работи и во телевизиски медиум. Тогашен ТВ Сител беше сосема поинаков од денешниот, со многу ентузијасти кои си ја сакаа и си ја знаеја работата, која резултираше со интересни телевизиски продукти.
Попладневниот магазин беше од областа на културата, и во негови рамки правам прилози на разни теми, меѓу кои највеќе ја третирам домашната музичка сцена. Сето тоа по кратко време се претвори во еднонеделен дваесетминутен магазин со наслов „Нова машина“.
Вчера, на 08 април, се навршија 30 години од излегувањето на легендарното музичко деби „Blue lines“ на бристолскиот трип-хоп бенд Масив атак (Massive attack). Јубилејот секогаш е убав повод да се чкртне нешто плус, иако досега многу работи се кажани и сосема јасни. Сепак, чувствував дека треба да му оддадам почит на еден од највозбудливите музички изрази, кој заедно со Гранџот ја прославија мојата омилена – последната декада од минатиот век. Секако, Масив атак и во новиот милениум издадоа пар албуми во различни постави, но сметам дека она што ни го подарија во 90-те е тоа, вистинското.
Откако со месеци наназад го најавуваа како настан par exelance за 2021 година, конечно, на 22 јануари започна продажбата на три од четирите изданија на Кроација рекордс (продолжение на некогаш славниот Југотон) со кои се прославува јубилејот „Четири децении од Новиот бран“. Информациите велат дека за кратко време тиражот е распродаден и дека во моментов се печатат нови плочи, што значи дека љубителите на музиката на некогашните југословенски простори и понатаму милуваат да слушаат музика на драгоцните лонгплејки.
Пред пар месеци Croatia records, наследничката на некогаш најголемата балканска музичка издавачка куќа Jugoton, направи одличен потег и на ЛП го реиздаде култниот албум Angel’s breath од 1994 година, кој досега беше достапен само на компакт диск. „Лебедовата песна“ на Милан Младеновиќ кој, бегајќи од балканското лудило, замина во Бразил кај пријателот Митар Суботиќ Суба, и со група музичари создадоа антологиски албум, кој дефинитивно го издржа тестот на времето и звучи актуелно и свежи и ден-денес.
Деновиве од печат излезе третиот наслов во новоотворената едиција „Виртус“ на ИЛИ-ИЛИ. За разлика од првите два, превод на делата на францускиот писател Антоан Компањон, овој пат продолжуваме со домашна авторка, која ни раскажува искуствени музички приказни. Имено,авторката од 2017 до 2020 година соработува со весникот „Нова Македонија“, во кој еднаш седмично има своја рубрика насловена како „Музички приказни“. Ова нејзино литературно првенче е, всушност, збирка од музичките приказни објавени во весникот.
И покрај ритамот со кој пандемиската состојба постојано не’ меле, Скопскиот џез фестивал и годинава најде успешна формула за реализација на надалеку ценетиот музички настан, задржувајќи го традиционалниот термин – третата седмица од октомври. Од четиридневната понуда јас се одлучив да ги проследам концертите во живо на третата фестивалска вечер, а останатите ги гледав (и секако, слушав) на МРТ3, каде одеше директен пренос од НОБ, што беше одлична одлука на организаторите.
Синоќа во рамките на Скопско лето 2020, на плоштадот „Мајка Тереза“, односно, на платото пред НОБ, соло концерт одржа Бобан Мирковски, еден од врвните македонски пијанисти. Заинтересираните посетители, жедни за музика и културни настани, внимателно го проследија настапот на младиот пијанист, кој во нешто помалку од еден час настап го покажа својот раскошен музички талент.
