Извадок од кураторскиот текст во непостоечкиот каталог за изложбата:

„Во напливот на модернистички употребни нешта и реди-мејд предмети, од сета таа затрупаност од сигнификантни постмодерни орудија околу нас, најчесто за една употреба, неодамна во нашиот град пристигнаа и електричните тротинети, кои како кучиња-скитници од комбија беа исфрлени во метрополата, со цел да му помогнат на граѓанинот за побрзо пребродување на саканата цел од точка А до точка Б.

Оддалечен само три километри од прекрасниот центар на градот, краковскиот Музеј на современа уметност на посетителите им овозможува увид во случувањата на полето на полската, европската и светската уметност во последниве неколку декади. На првиот кат е постојаната изложба со дела на современи полски уметници, а галериите на вториот кат нудат периодични тематски изложби. Дизајниран од Клаудио Нарди во неомодернистички стил, музејот содржи и кафетерија, библиотека и современ конзерваторски центар, и интересно, освен огромниот простор во кој се изложени делата, има уште неколку надворешни галерии во кои исто така се случува „уметност“. Реализацијата на овој проект, отворен на 19 мај 2011 година, чинеше 16 милиони евра, ко-финансирани од фондот на ЕУ.

Георги Господинов со неговиот роман „Засолниште во времето“ не’ потсетува дека можеби предолго престојуваме во минатото, и напоменува дека ако веќе сакаме (и мораме) да бидеме таму, да ја оставиме вратата подотворена, за да можеме да се вратиме во сегашноста, мудро грабејќи кон иднината. Уметникот Закабир (Zackabier), пак, одбира поинаков начин на игра со европските земји, прилагоден на неговата професија, но исто така интригантен, и најважно, зачинет со убава доза на хумор. Тргнувајќи од прашањето од насловот на текстот, тој на крајот доаѓа до интересни и забавни решенија. Секако, стартот е резервиран за „италијанската чизма“ како најпрепознатлив момент во богатството од можности. А на што Ви изгледа Македонија? Закабир има интересно решение 😉

Вчера имавме несекојдневна можност, повеќето од присутните, за прв пат да влеземе во куќата во која во последните години од животот живеел и творел еден од великаните на нашата ликовна уметност, Лазар Личеноски. Објектот кој постојано сме го гледале и крај кој секогаш сме минувале кога патот не’ наведувал на кејот на Вардар, воодушевувајќи се на мозаикот кој го краси горниот балкон, овој пат можевме да го почувствуваме и одблизу, благодарение на изложбата на студентите од ФЛУ, во соработка со Националната галерија на Македонија, а со поддршка на Europe house.