пишува: Лидија Димковска
Најновиот роман на Игор Анѓелков, „Шрапнел“ (Или-Или, Скопје, 2020), се чита во еден здив од неколку часа и како што ми се допадна мене мислам дека ќе им се допадне на многумина читатели. Во романот две приказни течат најпрво одделно, како разговор помеѓу двајца писатели кои се подготвуваат секој да го напише својот роман, а потоа со договор помеѓу нив, се слеваат во една приказна во која, сепак, ги зачувуваат своите автентични карактеристики.
Книжевен туризам! Колку тоа интересно звучи, особено доколку добро е осмислен, бидејќи дел од туристите не се секогаш заинтересирани да ги посетат само оние, најизвиканите места во понудата, туку сакаат да видат и нешто друго, поинакво. За мене првата асоцијација на Прага отсекогаш била Франц Кафка. Познавајќи го неговото книжевно дело, сигурен сум дека тој се превртува во гробот знаејќи на каков комерцијален начин се „користи“ неговата оставина. Но, живееме во 21 век, каде „се’ е дозволено“ и „се’ мора да помине“.
Во време кога сите сме преокупирани со ситуацијата во која нашите генерации за прв пат се соочуваат со пандемија од ваков вид, романот „Шрапнел“ мудро продолжува да живее меѓу читателите. Впрочем, кога книгата ќе излезе од печат, таа веќе не му припаѓа на писателот, туку на читателите. А д-р Тони Ќосев е еден од нив. Ценет професионалец во Струмица и околината, љубител на уметностите, и пред се’, пасиониран читател. Токму затоа се драгоцени ваквите импресии. Текстот го добив на мејл, и по телефонскиот разговор во кој со д-р Ќосев убаво си поприкажавме, добив дозвола да го објавам и овде
За да го одбележи 111 роденден на една од најзначајните жени-уметници во 20 век, „Унгарскиот национален музеј-галерија на убави уметности“ во 2018 година (07 јули – 04 ноември) ја приреди изложбата на селектирани дела од Фрида Кало, според написите, можеби најдобрата и најкомплетна досега на европско тло. Повеќето од изложените дела пристигнаа од Музејот „Долорес Олмедо“ во Мексико сити, а покрај нив имаше и објекти од Етнографскиот музеј во Будимпешта во контекст на животот на Фрида, алудирајќи на мексиканската историја, култура и традиција.
Сета оваа актуелна ситуација со (само)изолацијата, и следствено на тоа, со дехуманизацијата до одреден степен, ме потсети да се навратам на делата на еден прекрасен уметник, во чии слики се вљубив уште веднаш, по првата средба со нив во едно од оние специјализирани изданија на „Taschen“. Од сета понуда што ја имав пред себе во книжарницата во тој момент (Пикасо, Дали, Ван Гог, Моне, Мане…), највеќе ме привлече насловната на која беше претставен детал од сликата „Nighthawks“, или, во слободен превод, „Ноќни птици“, која зрачеше со својата сугестивност и магичност. И уште подобро што името на уметникот Едвард Хопер во тој момент за мене беше сосема непознато, бидејќи значеше дека пред мене е уште еден уметнички свет за откривање, кој набргу потоа ми стана и еден од омилените во историјата на сликарството.
На 04 септември минатата година излезе петтото студиско издание на Бернајс пропаганда насловено „Втора младост, трета светска војна“. Оттогаш помина доволно време за овој албум да се преслуша, да се пропушти низ филтрите, и на крајот, како феникс од пепелта да изнедрат зборови со кои ќе се опише она што оваа дружина им го пренесува на своите слушатели и фанови.
Оваа година ИЛИ-ИЛИ го слави своето полнолетство – 18 години од постоењето. Одбележувањето на влегувањето во „зрело доба“ ќе се случи наесен, кога низ промоции на нови иданија од македонски автори, но и гостувања на писатели од регионот, ќе се обидеме да оставиме печат врз случувањата на домашната културна сцена. Сето ова беше инспирација да се потсетиме на првото издание на ИЛИ-ИЛИ, она со кое започна популарната едиција „ПРОаЗА“, која во моментов брои 181 книга, а на пат е веќе и следната. Секако, станува збор за преводот на култниот роман „Читачот“ на германскиот автор Бернхард Шлинк, кој уште на почетокот наиде на одличен прием кај читателите, за во годините потоа да доживее уште неколку (ре)изданија.
Историја на филмскиот жанр – ТРИЛЕР
Со приказната за најкомплексниот меѓу филмските жанрови, трилерот, го продолжуваме нашето филмско-текстуално патување. Се работи за главните жанровски одредници во филмската историја, чијашто моќ во претходните сто и кусур години регрутираше армија од обожавачи на седмата уметност, според многумина, сè уште најсилниот медиум што постоел досега. Во последната епизода следи – хорор жанрот. Останете вклучени 😉
Оваа недела од печат излезе новата книга од работилницата на ИЛИ-ИЛИ во едицијата „Поеза“. По одличната стихозбирка „Средни години“ од Алеш Мустар, ова е вториот превод во нашата поетска едиција, овој пат од француски јазик, благодарение на студентките од четврта година по француски јазик и книжевност, Ивана Ѓуреска и Рина Јанкуловска, кои под менторство на проф. д-р Ирина Бабамова ги преведоа песните од познатиот патописец и поет Никола Бувје, во двојазичната збирка насловена „Однадвор и однатре (Le Dehors et le Dedans)“.
Деновиве се има повеќе време да се прочита и да се погледне сето она што во изминатиот период било на stand by, па така му дојде редот и на „Бунтовник во ‘ржта“, кој веќе подолг период „плачеше“ да биде ѕирнат. Филмот кој својата премеира ја имаше на „Санденс“ фестивалот пред три години одамна сакав да го гледам и анализирам затоа што претставува биографска сторија за мојата книжевна љубов од младешките денови, Џером Д. Селинџер. Животот на иконата на американската литература во 20 век и ден-денес претставува своевидна мистерија за многумина, па затоа предизвикот беше уште поголем, иако филмовите не секогаш длабоко навлегуваат во интимата на личностите со кои се занимаваат. Но, во случајов, за среќа, воопшто не е така, напротив.
