„Постојат места кадешто времето е запрено, како и приказните на луѓето кои живеат таму. Се вљубуваме во овие места, тие не’ пленат и не’ претвораат во ликови од приказните кои за нив ќе ги раскажуваме подоцна. Оваа изложба е визуелна сторија токму за едно такво место. Личен, интимен портрет на еден од најубавите и најмагични места на светот, Прага“.
За сите беше огромно изненадување кога петчленото жири за наградата „Роман на годината“ на Утрински весник одлучи таа да отиде во рацете на дебитантката Снежана Младеновска Анѓелков за нејзиниот прв роман „Единаесет жени“. Тоа како да ја подотвори вратата и за другите автори од новата генерација на македонски писатели во следните години, односно, како да ја смени матрицата на размислување, конечно воочувајќи дека и кај нас почна да се создава нова, квалитетна литература која, зошто да не, треба и да се вреднува. По осумгодишна пауза авторката се враќа во книжевноста со својот втор роман, „Молчи со отворена уста“, како 177 издание во едицијата „ПРОаЗА“ на ИЛИ-ИЛИ.
Многу ми е ќејф што во ИЛИ-ИЛИ продолжуваме да ги поддржуваме новите, млади гласови во македонската литература. Еден од нив е и Димитар Димоски, кој во изминатите години го покажа својот талент преку пишувањето раскази, идеална форма за секој книжевен почетник. Тој веќе има освоено неколку награди за нив, а во „Неми филмови“ се претставува како зрел дебитант-раскажувач кој владее со својот израз, раскажувајќи приказни во кои идеално ги сопоставува личното и фикционалното. Свои деби изданија во ИЛИ-ИЛИ ги имаа Румена Бужаровска, Снежана Младеновска Анѓелков, Ирена Јорданова, Давор Стојановски… Димитар Димоски на достоен начин ја продолжува таа низа, отворајќи простор за понатамошен развој на сопствениот раскажувачки талент.
По минатогодишниот секс скандал кој ја потресе Шведската академија, која ја доделува награда за литература, во четвртокот беа доделени две Нобелови награди за 2018 и 2019 година. Носител на престижната награда за минатата година е полската авторка Олга Токарчук, која со години отворено се спротиставува на политиките на актуелната власт во својата земја, поради што таа е ставена „под мраз“, додека нејзиниот колега по перо Петер Хандке е годинашен добитник на наградата. Мислејќи дека овој пат ќе бидат поштедени од контроверзи, токму именувањето на австрискиот писател за лауреат предизвика бура од реакции кај многумина, бидејќи академијата писателот кој отворено застана на страната на Слободан Милошевиќ во 90-те го нарече „еден од највлијателните писатели во Европа“ . Со тоа се отвори дебата дали личноста треба да се одвои од неговото дело при доделувањето на една ваква особено значајна награда, или пак не.
„ИЛИ-ИЛИ“ отсекогаш имал чувство за квалитет, и дел од едицијата „ПРОаЗА“ се романите „Талкачи“ на Олга Токарчук (превод од полски на Лидија Танушевска) и „Стравот на голманот од пенал“ на Петер Хандке (превод од германски на Ива Фиданчева).
Денеска од печат излегува новата книга од Оливера Ќорвезироска насловена „АБ’Т“. По теориската „Еден текст и една жена“ (2016) и збирките раскази „(СО)шиени раскази“ (2017) и „Улиците што ги нема“ (2018), ова е четврта соработка на издавачката куќа „Или-Или“ со еминентната книжевна критичарка и писателка. По 14-годишна пауза и нејзиниот тогаш прв роман „Заклученото тело на Лу“ (Магор, 2005), Ќорвезироска повторно влегува во романескните води и ни го „подарува“ можеби нејзиниот најличен ракопис, како 175 книга во популарната едиција „ПРОаЗА“.
„Се очекуваше ваква книга да се појави во Полска, Чешка, Унгарија или дури и во Германија, но наместо тоа, се појави во Бугарија. И ако за Западна Европа и остатокот од светот таа беше изненадување, не беше никаков шок за бугарските читатели, оние кои го познаваат и го почитуваат Владимир Зарев и неговите единаесет романи во изминатите неколку децении. Романот низ европските метрополи предизвика бројни осврти, особено во водечките медиуми од германското говорно подрачје, а за самиот автор е снимен документарен филм насловен „Бугарскиот Балзак“, во кој критичката мисла го споредува со Достоевски, Маркез, Ман и Булгаков. Поодделни осврти го доближуваат до Апдајк според начинот на кој се градени и профилирани неговите ликови“. (Од рецензијата за германското издание на книгата)
Настап во рамките на Утринската програма на ТВ Телма по повод новите изданија и комплетното претставување на ИЛИ-ИЛИ на претстојниот Саем на книга 2019 во Скопје.
Кога, брчкајќи по архивите, неочекувано ќе наидеш на фото албумче со богатство внатрe, па со ќеиф ќе ги искенираш фотографиите од пред 16 години, кога во тогашниот културен центар „Точка“ на Илинденска ја отворивме нашата книжарница за Вас, читателите, со воведен збор на проф. Венко Андоновски, и А -капела настап на Вера Милошевска (Јосифовска) и Елена Христова. Има и пар слики и од деновите потоа. Ех, времиња…
Еминентната писателка Кица Колбе, добитничката на престижната награда „Роман на годината“ во 2006 за „Снегот во Казабланка“, деновиве ни подари нов, возбудлив роман, насловен „Земја на бегалци“. Како и во претходните книги, и во нејзиното ново романескно остварување таа нурнува длабоко во сопственото срце и ни ја раскажува егејската приказна на супериорен естетски начин, емотивно погодувајќи онаму кадешто многумина не се осмелуваат ниту да пристапат.
Пред себе си поставив тешка задача, да сублимирам цел еден свет сместен во 490 страници во само десетина пасуси, особено тешка затоа што книгата емоционално ме допре враќајќи ме и во моето детство, а верувам и во детството на многумина кои ќе ја прочитаат книгата, а кога се работи за емоции, не е лесно да се пишува од објективна гледна точка. Но, еве, да се обидам.
Почитувани читатели/пријатели/филмофили,
речиси три години по книгата „Филм.мкд“, што се закити со Државната награда за публицистика „Мито Хаџивасилев-Јасмин“ за 2015 година, решив да ја продолжам приказната со издавање на уште едно публицистичко дело, насловувајќи го „Филмски град“, како фина асоцијација на мојот единаесетгодишен ангажман со проектот „Филмополис“ на ТВ „Телма“. И ако во „Филм.мкд“ фокусот тематски беше врз домашните филмови во новиот милениум, и овој пат го задржувам зададениот ракурс во првото поглавје, рецензирајќи ги сите македонски филмови што во меѓувреме имаа своја премиера, но во следните поглавја одам чекор понатаму, нудејќи спектар од филмски текстови тематски поместени во различни насоки, што се надевам дека ќе го задржат вашето ценето внимание.
