Со изложбата насловена „Добредојдовте“, градот Пазин минатата година ја одбележал 75-годишнината од посетата на Меѓународната комисија за разграничување на Јулијската краина, односно Истра, меѓу Италија и Југославија. Изложбата се отворила на 18 мај и било најавено дека ќе трае до 31 декември 2021 година, но поради големиот интерес и посетеноста, како и поради важната тема која ја обработува, таа може да се посети во средновенковниот „каштел“ и во текот на оваа, 2022 година.
Денес точно напладне се случи претставувањето пред публиката во “Куќата за писатели” во Пазин, кое одеше и онлајн, додека зад нас беше активен зиплајн 🙂
Истра е вистински бисер на Јадранот. Во средишниот дел е преполна со мали места кои се предизвик за шетање и уживање во нив. Мотовун веќе е глобално познат по филмскиот фестивал, Хум фигурира како најмал град во светот, со вкупно 13 жители, за Пазин уште во 19 век пишувал Жил Верн… Сите нив ги поврзува тоа што во својот атар имаат цркви кои изобилуваат со прекрасно фрескосликарство. Благодарение на моите домаќини, имав можност да го посетам соседниот Драгуќ, каде во „Куќата на фреските“, во присуство на званици од Хрватска и Италија, се отвори изложбата насловена „Фрески без граници“, на која се информирав и уживав во претставеното и изложеното.
Првата асоцијација за Истра секогаш се монденските летувалишта како Ровињ и Пореч, и секако, неизбежната Пула. Меѓутоа, мојата локација е во Пазин, во централна Истра, и сакав да ги откријам убавините на овој живописен јадрански полуостров онаму каде што гравитираат помалку туристи, а природата ве остава без здив. Благодарение на тоа што на почетокот на јуни се одбележува роденденот на градот, добив можност Истра да ја истражам со велосипед. Во организација на Туристичката заедница на централна Истра, на 21 мај, 02 и 11 јуни, на сите заинтересирани кои ќе се пријават им се даде можноста со професионален водич, бесплатно, да направат тура во должина од околу 30 километри, со висинска разлика околу 500 метри, и со оценка на стазата како „средно тешка“. Притоа, за првите двајца пријавени следеше бесплатен е-велосипед. Но, бидејќи доцнев со пријавата за 11 јуни, изнајмив една супер „дваес-деветка“ и си го направив кеифот.
Минатата недела во кафулето „Котур“ се случија пар проекции на документарниот филм „Туста“, а јас ја избрав онаа помирната, без свирка на „Тотално опуштање“ по прикажувањето на филмот како придружна содржина. Филмот кој својата светска премиера ја доживеа на минатогодишниот фестивал во Мотовун, и кој, откако го пропуштив на „Синедејс“, а потоа и во Кинотеката, каде македонските ко-продуценти Владимир Стојчевски и Горан Стојиљковиќ во декември организираа промотивна вечер исто така со свирка потоа, отидов со задоволство да го изгледам во срцето на градот заедно со уште седуммина почитувачи на ликот и делото на КУД Идиоти во таа пријатна скопска четврточна вечер, уживајќи во 100-минутната приказна преку која авторот Андреј Коровљев ни ја раскажа сторијата за легендарниот панк бенд од Пула, секако,со фокус врз Туста, „балканскиот Џо Страмер и Че Гевара“, вокалистот и фронтменот на култниот истарски бенд.
