Денес е годишнина од смртта на Фјодор Михајлович Достоевски (11.11.1821 – 9.02.1881). По тој повод, еве една песна од Чарлс Буковски. Сосема легитимно е прашањето: а каква врска имаат Достоевски и Буковски? Па, за почеток, презимињата им завршуваат на -ски, а не се Македонци 
Читнете ја песната, зборува за моќта на пишаниот збор 
Кога одите кон Преспа, најмалку што очекувате е да наидете на приватен музеј, особено во место со итар-пејовско име како Подмочани. „Кај нас државните музеи во внатрешноста едвај преживуваат, а камоли приватен музеј“, се наметнува заклучокот, и застанувате да видите и дознаете за што се работи. Полни сте со очекувања, особено затоа што претходно никогаш не сте чуле за ваков музеј во овие краишта. На крајот изненадувањето е пријатно, пред се’ поради ентузијазмот на едно семејство, кое својот живот го посветило на благородната идеја на посетителите да им „подари“ етнолошка колекција на носии од целиот Балкан, и други пријатни и не помалку вредни изненадувања.
Откако го отвори осмото издание на „КинеНова“, двочасовниот филм на Асимина Предру деновиве имавме можност да го гледаме на редовниот репертоар на Кинотеката. Првиот долгометражен филм на грчката сценаристка и режисерка е совршен избор за отворање на фестивал во чиј фокус се дебитантските остварувања, а работата добива на тежина кога на ова ќе се надоврзе фактот дека во филмот се вложени средства и од македонските даночни обврзници, а покрај „Сектор филм“ од Скопје, како копродуценти се јавуваат и „ЗДФ“ и „Арте“ од Германија. Филмот чие снимање беше поддржано и од „Еуроимаж“, на ланското доделување на наградите за најдоброто во грчката кинематографија имаше дури седумнаесет номинации, а освои десет „Ириси“. Накратко, ова е најдобриот филм кај нашиот јужен сосед за 2023 година, кој на премиерата на Солунскиот филмски фестивал доби шест награди, вклучувајќи ја и онаа од здружението „ФИПРЕСЦИ“.
2024 и 2025 година се чинат возбудливи во однос на најавите на НАСА дека повторно ќе ја врати човечката нога на површината на Месечината. И не само ногата, туку и целиот човек, a со тоа и човештвото 🙂 Шега на страна, програмата „Артемис“ е прилично амбициозна, и после многу направени тестови, кон крајот на годината ќе изведе маневар кој ако се покаже успешен, можеме да очекуваме веќе следната година, ушушкани во домашните фотелји, со пуцки во рацете, да го повториме искуството на претходната генерација, која во 1969 година ја имаше таа привилегија да го следи директниот пренос од слетувањето на Месечината за прв пат и изговарањето на онаа славна реченица на Нил Армстронг: „Ова е мал чекор за човекот, но голем за човештвото“.
Кога ќе се спомене жанрот „научна фантастика“ во книжевноста, првите асоцијации се имињата на Артур Кларк, Исак Асимов и Френк Херберт, меѓу другото, и поради успешната екранизација на дел од нивните романи, потоа, Вилијам Гибсон и Брус Стерлинг заради „киберпанкот“ и освежувањето на жанрот во последните две децении од минатиот век, и, ако одиме подалеку во минатото, неодминливите Жил Верн и Херберт Џорџ Велс. Листата секако е многу подолга, но ете, ги споменавме можеби најважните и најпопуларните носители на научната фантастика во литературата. Но кој е првиот автор со зачуван ракопис кој ја пуштил својата фантазија до неограничени пространства, успевајќи да создаде привлечна приказна која и по толку многу време е релевантна и денес, во новиот милениум? Одговорот е Лукијан од Самосата, кој во вториот век од нашата ера ја напишал „Вистинска приказна“, праќајќи ги читателите дури на Месечината.
Ник Кејв – модерна музичка икона! Издава албуми, компонира музика за филмови, концертира онлајн за време на пандемијата, постојано е на светска турнеја, свири на сите континенти, го обожаваат сите генерации… Едноставно, го има насекаде. Дури се појави и едно „меме“ на кое со кесите в раце, додека се враќа од драгстор, наводно на сред тротоар и’ пее на саканата „This is a shoping song…“ 🙂 Од 2017 година неговата приказна за патот до успехот може да се прочита и во рамките на деветтата уметност благодарение на германскиот автор Рајнхард Клајст. Се сеќавате на момакот што го потпиша и „Стармен“ за Дејвид Боуви, кој го издадоа Бункерци, а за кој имав чест да го напишам предговорот, нели. Токму неговото име ми беше гаранција дека стрипот е лудило. И навистина е.
Кога човек сака да се потсети на некои убави времиња, вообичаено реченицата ја започнува со „како да беше вчера…“ Тоа, секако, најчесто е поради „жал за младоста“, и некои чувства и состојби низ кои сте поминале, а подоцна речиси никогаш, или сосема ретко, повторно сте ги доживеале. И навистина, кога поминаа три децении од премиерата на нaјвозбудливиот филм на сите времиња, после кој времето во филмската историја се смета пред и по прикажувањето на „Pulp fiction“. Ова ремек-дело на откачениот Квентин Тарантино ја преврте поп културата на глава, и по три децении се’ уште е вредно за почит, затоа што претставува вистинска филмска лектира, вистински учебник како треба да изгледа еден возбудлив модерен филм кој им се допаѓа на сите генерации, без исклучоци.
Радоста е неизмерна кога, и по четири децении, ќе откриеш некое парче музика кое мудро се криело од тебе, за токму после толку долго време, да ти се „разголи“ во сиот свој сјај. „Талас“ е музички проект на Бојан Печар, басистот на ЕКВ, за кој ниту угледниот музички новинар Петар Јањатовиќ нема засебна референца во неговата антологиска „Екс-ЈУ Рок енциклопедија“, туку само попатно го спомнува низ текстовите за други музички проекти на музичарите кои се дел од оваа плоча. А насловот? Па, всушност тој е оној кој ме привлече кон овој албум. Насловот на славниот расказ на Џером Селинџер совршено одговара за музичката слика на „Талас“ во 1983 година и за сето она што низ нивниот њу-вејв пристап сакаат да и’ го подарат на тогашната (но и денешната) публика на овие простори.
На денешен ден во 2016 година, на неговиот 69 роденден, излезе прекрасниот албум “Blackstar”, кој испадна дека е неговата “лебедова песна”, најава за неминовната смрт која се случи само два дена подоцна, на 10 јануари.
„Веќе две илјади години христијанството игра една од главните улоги во историјата на човештвото, со безброј вклучени личности: од Исус и апостолите, до императори, кралеви и папи, од реформатори и двигатели на човештвото до крстоносци и садисти. Верувањето може да создаде креативни, но и болни личности. Христијанството преживеа војни, прогонства, потсмев, омраза… Денес една третина од светското население се христијани: православни, католици, протестанти, пентекосталци и други. Но во модерна Европа се’ повеќе луѓе се атеисти. Дали христијанството може да го преживее и овој предизвик?“
